Διαβάστε αποσπάσμα από μελέτες για τους ακρωτηριασμούς

{Animal Welfare Science Ethics and Law Association (AWSELVA)}

Ο πόνος των νεογνών και η επίδραση του στην συμπεριφορά και την κοινωνικοποίηση των ενηλίκων: μία συνοπτική επισκόπηση - Συμπεράσματα
Η κατανόησή μας για τους μηχανισμούς του ελέγχου του πόνου σε νεογέννητα θηλαστικά, έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια. Αυτή η συνοπτική επισκόπηση επιδιώκει να παρουσιάσει μία σύντομη σύνοψη της τρέχουσας κατανόησης του πόνου των νεογνών με αναφορά στις επιστημονικές μελέτες στις οποίες βασίζεται.
Τα νεογνά είναι συνεπώς πιθανό να είναι υπερευαίσθητα στον πόνο, και όχι υπο-ευαίσθητα όπως πιστευόταν παλαιότερα. Επιπλέον, υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι οι οδυνηρές εμπειρίες στα νεογνά προκαλούν ανατομικές και ψυχολογικές αλλαγές στο ενήλικο νευρικό σύστημα το οποίο οδηγεί σε αυξημένο άγχος συμπεριφοράς που σχετίζεται με τη χαμηλότερη ανεκτικότητα των ορίων του πόνου.

In the Sunday Times - 27/2/3005 Arkansas Children's Hospital. PAIN IN NEONATES Ο ΠΟΝΟΣ ΣΤΑ ΝΕΟΓΝΑ
Είκοσι χρόνια πριν δεν είχαν καν υπόψη η έννοια του στρες σε πρόωρα βρέφη. Η πρωτοποριακή δουλειά των Al Aynsley-Green και Sunny Anand κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ανέτρεψε την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα μωρά δεν μπορούν να νιώσουν πόνο, ή ότι ακόμα και αν μπορούν,  η εμπειρία τους με κάποιον τρόπο δεν ήταν σαν τη δική μας. Πριν από αυτήν την περίοδο, τα πρόωρα μωρά υποβάλλονταν τακτικά σε χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς αναισθησία. «Πολλά από αυτά πέθαναν από το σοκ» λέει ο Anand, σήμερα Καθηγητής Παιδιατρικής και Αναισθησιολογίας στο Νοσοκομείο Παίδων του Αρκάνσας. Οι ορμονικές ανταποκρίσεις τους στο στρες ήταν πέντε φορές υψηλότερες από το αναμενόμενο.
Ο Sunny Anand ισχυρίζεται ότι έχει την πρώτη αντικειμενική απόδειξη ότι υπάρχει συνειδητή επεξεργασία των επώδυνων ερεθισμάτων ακόμα και από τα πιο πρόωρα νεογνά, που βρέθηκαν εξετάζοντας τις αντιδράσεις μέσα στον εγκεφαλικό φλοιό. Η εργασία του έχει υποβληθεί στο New England Journal of Medicine. Μία σειρά από δημοσιευμένες μελέτες δείχνουν ότι ο πόνος και το στρες επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου αλλά το μήνυμα εξακολουθεί να μην εισακούεται…


Department of Companion Animals, Queensland  Tail Docking...Pain or Pleasure? Αποκοπή της ουράς… Πόνος ή Απόλαυση;

Το Department of Companion Animals, Queensland προέβη σε μία λεπτομερή μελέτη 50 κουταβιών ηλικίας 3-5 ημερών που υποβλήθηκαν σε ακρωτηριασμό ουράς.
«Όλα τα κουτάβια φάνηκαν στενοχωρημένα για τον ακρωτηριασμό της ουράς τους. Σχετικά συνεχείς ήπιες αρθρώσεις φθόγγων κατά την προετοιμασία της ουράς κατέληξαν δραματικά σε επανειλημμένες και έντονες διαπεραστικές αρθρώσεις φθόγγων (γοερό κλάμα)τη στιγμή της τομής της ουράς. Η ένταση μειώθηκε(αλλά ακόμη ήταν πάνω από την ένταση κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της ουράς) στην περίοδο μεταξύ του ακρωτηριασμού και της τοποθέτησης του ράμματος(κατά περίπτωση). Την στιγμή του τρυπήματος του δέρματος για τα ράμματα, οι αρθρώσεις φθόγγων πάλι επέστρεψαν σε επίπεδα συγκρίσιμα με του ακρωτηριασμού. Παρόμοια επίπεδα φωνών παρατηρήθηκαν όταν ασκήθηκε πίεση στο υλικό του ράμματος κατά την στιγμή που δενόταν ο κόμπος. Ο μέσος όρος των κραυγών που πραγματοποιήθηκαν  κατά των ακρωτηριασμό της ουράς ήταν 24(εύρος 5-23). Ο μέσος όρος των κλαψουρισμάτων κατά τη διάρκεια του ακρωτηριασμού της ουράς ήταν 18(εύρος 2-46). Όλα τα κουτάβια επέδειξαν κάποιο βαθμό αιμορραγίας.»

"Ο Η ακρωτηριασμός της ουράς αφορά τον ακρωτηριασμό του περισσότερου ή τμήματος της ουράς. Αυτό συνήθως γίνεται παράνομα από τους εκτροφείς χρησιμοποιώντας ψαλίδια, νυχοκόπτες , μαχαίρι Stanley ή λαστιχένιες λωρίδες, (κόβοντας την παροχή του αίματος στην ουρά). Ακόμη και όταν διεξάγεται από κτηνίατρο, γενικά δεν χρησιμοποιείται ούτε αναλγητικό ούτε αναισθητικό. Η ουρά αποτελείται από 6-23 σπονδύλους εγκλεισμένους σε μύες, 4-7 ζεύγη νεύρων και υποστηρικτικοί τένοντες και χόνδροι. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει κοπή δια μέσου του δέρματος, των μυών, των οστών και των χόνδρων και όλα αυτά χωρίς την χρήση οποιασδήποτε μορφής αναλγητικού για την ανακούφιση του πόνου."
"Έπρεπε (τα κουτάβια)να μείνουν για κάποιο διάστημα χωριστά από την μητέρα τους για να παρεμποδιστεί  το γλείψιμο του ακρωτηριασμένου κουταβιού. Μερικά κουτάβια όμως δεν συνέρχονται όταν ο ακρωτηριασμός γίνεται παράνομα,  όπως η RSPCA ανακάλυψε, όταν 11 κουτάβια πέθαναν από το σοκ και από την απώλεια αίματος".

Το λόμπι των υποστηρικτών του ακρωτηριασμού της ουράς ισχυρίζεται ότι κουτάβια ηλικίας μεταξύ 3-5 ημερών δεν αισθάνονται τον πόνο, επειδή το νευρικό τους σύστημα και τα αισθητήρια όργανα είναι ανώριμα. Αυτή η άποψη στερείται αξιοπιστίας ιδίως με τα αποδεικτικά στοιχεία ειδικών του House of Commons Committee on the Environment, Food and Rural Affairs που έχει υποβληθεί το 2004 στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Τροφίμων και Αγροτικών Υποθέσεων της Βουλής των Κοινοτήτων που είπαν:
 «Τα πολύ νεαρά ζώα είναι πιθανόν να αισθάνονται πιο έντονα τον πόνο από τα μεγαλύτερης ηλικίας ζώα»: 
Μελέτες έχουν αποδείξει ότι ο ακρωτηριασμός της άκρης της ουράς στα πονίκια αυξάνει την ευαισθησία στον πόνο στην μετέπειτα ζωή τους, μία επίδραση που αποκαλείται υστερο-άλγος (υπεραλγησία). Στην πραγματικότητα τα κουτάβια αισθάνονται τον πόνο και έχουν την ευαισθησία αυτή πολλούς μήνες μετά τον ακρωτηριασμό της ουράς τους. Η ουρά υποστηρίζει την πλάτη και βοηθά στην ισορροπία. Η ουρά χρησιμοποιείται στην επικοινωνία των σκύλων μεταξύ τους. Η ουρά εκφράζει την συναισθηματική κατάσταση του σκύλου σε έναν άλλον σκύλο, δείχνοντας αν είναι φιλικός, κυριαρχικός ή υποτακτικός. Αναρωτιέται ακόμα κανείς γιατί η επιθετικότητα μεταξύ ακρωτηριασμένων σκυλιών είναι αυξημένη σε σύγκριση με τα μη ακρωτηριασμένα?

Το λόμπι των υποστηρικτών του ακρωτηριασμού της ουράς ισχυρίζεται ότι στα σκυλιά εργασίας πρέπει να ακρωτηριάζεται η ουρά για να μην για την πρόληψη τραυματισμού της, αλλά οι μελέτες δεν έχουν αποδείξει αυτό.

Η Royal School of Edinburgh με μελέτες πάνω σε 12.000 καταγεγραμμένες περιπτώσεις, μόνο 47 περιπτώσεις παρουσίασαν τραυματισμό της ουράς .

Στην μελέτη Αυστραλίας από τις 2.000 περιπτώσεις σκυλιών μόνο 3 ευρίσκοντο εκεί λόγω τραυματισμού της ουράς.

Η Defra Animal Welfare Veterinary Team επίσης περισσότερες αντιφάσεις που αποδεικνύουν ότι ο ακρωτηριασμός της ουράς των  «σκυλιών εργασίας» διενεργείται για αισθητικούς και παραδοσιακούς λόγους και όχι για λόγους πρόληψης τραυματισμού.

Το The Animal Welfare Veterinary Team of the Department for the Environment Food and Rural Affairs,  αναθεώρησε τον ακρωτηριασμό της ουράς το 2002 : « Τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται από αυτούς που εύχονται να συνεχισθεί η κοπή της ουράς είναι σαθρά από επιστημονικής άποψης, είναι αντίθετα με τα αποδεκτά και παραδεκτά πρότυπα για την ευζωία/καλή μεταχείριση των σκύλων και χρησιμεύουν μόνο με την συνεισφορά και συμβολή τους στα τεχνητά πρότυπα εκτροφής-φυλών.»

The British Veterinary Association, (BVA) δηλώνει: «Ο BVA αντιτίθεται στην κοπή της ουράς των κουταβιών. Ο BVA πιστεύει ότι τα κουτάβια υποβάλλονται σε περιττό πόνο  σαν αποτέλεσμα του ακρωτηριασμού της ουράς και στερούνται της ζωτικής μορφής έκφρασης του σκύλου Αποτέλεσμα της κοπής της ουρά μπορεί να είναι ο χρόνιος πόνος.»

The British Small Animal Veterinary Association (BSAVA) δηλώνει: «Ο BSAVA ανησυχεί ιδιαίτερα για το ότι  μπορεί να υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις στην απαγόρευση του ακρωτηριασμού της ουράς των σκύλων. Ο BSAVA θεωρεί ότι επιστημονικές αποδείξεις καταδεικνύουν με σαφήνεια ότι ο ακρωτηριασμός της ουράς είναι μια οδυνηρή διαδικασία και ότι υπάρχουν δεν υπάρχουν αξιόπιστες αποδείξεις της αναγκαιότητας αυτής σε οποιοδήποτε σκυλί»   .
RSPCA : Το ότι οι σκύλοι εργασίας αποτελούν εξαίρεση από την απαγόρευση του ακρωτηριασμού της ουράς σκύλων έχει επικριθεί σαν περιττή και μη εφαρμόσιμη από την RSPCA. Ο David McDowell, RSPCA Acting Chief Veterinary Adviser λέει: Εν τούτοις η κοπή ουρά, όσο και αν ωραιοποιείται, παραμένει ένας οδυνηρός και αισθητικός ακρωτηριασμός, που περισσότερο έχει σχέση με λόγους παράδοσης, παρά με την ευζωία των σκύλων.


ΜΕΛΕΤΗ ΔΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΟΥΡΩΝ
Veterinary Forensic Medicine and Epidemiology The Royal Veterinary and Agricultural University Preben Willeberg dr.med.vet., dr.med.vet.h.c. Professor February 1996

Από το διαβιβασμένο έγγραφο φαίνεται ότι οι δέκα συμμετέχουσες κλινικές /νοσοκομεία περιέθαλψαν περίπου 70.000 σκυλιά σε ένα χρόνο. Τα αρχεία της ίδιας χρονιάς περιλαμβάνουν 26 περιστατικά τραυμάτων ουράς, που συνιστά ένα ελάχιστο ποσοστό των περιθαλπομένων σκυλιών (με ένα μέσο όρο περίπου 4% ανά 10,000 υπό θεραπεία σκυλιών).
Τα περιστατικά των τραυμάτων διανέμονται-μοιράζονται σε 20 αναφερόμενες ράτσες. Σε σύγκριση , η φυλή με το μεγαλύτερο αριθμό των αναφερόμενων τραυματισμών ουρά κατά τη διάρκεια των δύο ετών από τα διαθέσιμα δεδομένα είναι  ο Γερμανικός Ποιμενικός με 7 περιστατικά, επίσης δύο περιστατικά προκλήθηκαν από παρασιτική μόλυνση ανάμεσα σε νεογέννητα κουτάβια Κόκερ-Σπάνιελ.

Με βάση τα πολύ μικρά δεδομένα που σχετίζονται με τα περιστατικά για τα ζώα που γεννήθηκαν μετά την απαγόρευση ακρωτηριασμού ουράς  για ορισμένες φυλές οι οποίες περιλαμβάνονται στην απαγόρευση του 1991, ( δέκα περιστατικά ) , φαίνεται να υπάρχει μια συνολική συχνότητα μεταξύ αυτών των φυλών, η οποία ισοδυναμεί με τον αριθμό των κρουσμάτων μεταξύ των φυλών που παραδοσιακά δεν ακρωτηριάζονται (πέντε περιστατικά σε κάθε ομάδα).

John M Bower BVSc MRCVS  RCVS Tail Docking WORKING Party The Royal (Dick) Veterinary School

Ακρωτηριασμός ουράς – Μια κτηνιατρική προοπτική

The Royal (Dick) Veterinary School
Αναδρομική  Επισκόπηση  12.129 κλινικών περιπτώσεων που αφορούν σε ουρές που έδειξαν ότι δεν υπήρχε μείωση στις περιπτώσεις προβλημάτων ουράς σε σκυλιά που τους είχαν ακρωτηριάσει τις ουρές.
Εκτροφείς σκυλιών εργασίας, όπως τα Springer Spaniels, υποστηρίζουν ότι για να αποτρέψουν ζημιά στις ουρές των σκυλιών εργασίας σε πυκνά φυλλώματα, μέρος αυτών θα πρέπει να ακρωτηριαστεί. Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει απόδειξη παρά μόνο ανέκδοτα που υποστηρίζουν αυτήν την θέση. Τα σκυλιά δεν τραυματίζονται επειδή μπαίνουν σε πυκνά φυλλώματα  και αν κάποιο μέρος του σώματος θα ήταν να πάθει κάτι, σε τέτοια περίπτωση, θα ήταν πιο λογικό να υποθέσουμε είναι τα μακριά πλαδαρά αυτιά αυτής της φυλής.  Τα αυτιά όμως δεν κόβονται, ούτε τα κονταίνουν για να αποφύγουν κάτι τέτοιο. Τραυματισμοί των ουρών των σκυλιών δεν είναι καθόλου συχνοί στην πράξη. Οι κτηνίατροι παρατηρούν βεβαίως το ίδιο πολλά προβλήματα  ουρών στους σκύλους που είναι ήδη ακρωτηριασμένοι όπως και αυτών που δεν έχει ακρωτηριάζονται. Σε έναν σημαντικό αριθμό  κουταβιών που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό ουράς, χρειάζεται να επαναληφθεί ο ακρωτηριασμός για να αφαιρεθεί ένα τμήμα που έχει υποστεί φλεγμονή ή μόλυνση ή ένας κάλος σε σπόνδυλο που έχει αφεθεί για πολύ. Τα τραύματα στις ουρές δεν συμβαίνουν πολύ συχνά για να δικαιώσουν τον μαζικό ακρωτηριασμό όλων των ουρών σε φυλές που παραδοσιακά το κάνουν. Τα τραύματα στις ουρές των γατιών πάντως είναι πολύ πιο συχνά που προκύπτουν από μάχες μεταξύ τους και ειδικά από ατυχήματα στους δρόμους. Όμως κανένας δεν θα συνιστούσε τον μαζικό ακρωτηριασμό όλων των ουρών των γατιών για να αποφύγει ενδεχόμενο τραύμα, κάποια απροσδιόριστη στιγμή στο μέλλον.

Η επισκόπηση The Royal (Dick) Veterinary School με την παρουσία ή απουσία βλάβης στις ουρές σε πάνω από 12.000 κλινικές περιπτώσεις σε φυλές με ακρωτηριασμένες ή μη ουρές έχει αποδείξει ότι ο ακρωτηριασμόςτης ουράς δεν μειώνει τον τραυματισμό της ουράς. Το έγγραφο (Κτηνιατρική Αναφορά 13 Απριλίου 1985) συμπεραίνει : «Εφόσον η αναλογία πιθανοτήτων δεν είναι σημαντικά μεγαλύτερη από το 1, ο ακρωτηριασμός της ουράς δεν μπορεί να συνίσταται σαν μια προφυλακτική διαδικασία κατά του τραυματισμού της ουράς, οποιουδήποτε πληθυσμού σκύλων,  με βάση παρόμοιες στατιστικές από τις οποίες η ομάδα διδασκαλίας αντλεί τις υποθέσεις». Κανένας δεν έχει προβάλλει ένα ουσιαστικό επιχείρημα για τον ακρωτηριασμό της ουράς, εκτός του ότι η απαγόρευση αφαιρεί ένα παραδοσιακό δίκαιο, ότι οι φυλές φαίνονται καλλίτερες μετά την αφαίρεση της ουράς ή ότι δεν πονάει οπότε γιατί να σταματήσει.     



ΜΕΛΕΤΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ The Wansbrough Report  published in the Australian Veterinary Journal Vol 74, No. 1, July 1996
Δημοσιευμένη στο Αυστραλιανό Κτηνιατρικό Περιοδικό , Τόμος 74, Αρ. 1, Ιούλιος 1996

ΑΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΛΟΓΩ  ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΥΡΑΣ  είναι:
·        Αιμορραγία ή Ισχαιμία
·        Λοίμωξη , γάγγραινα , τοξιναιμία / σηψαιμία .
·        Μηνιγγίτιδα
·        Υπογλυκαιμία ή υπεργλυκαιμία
·        Σχηματισμός νευρώματος λόγω ακρωτηριασμού
·        Συμφύσεις ουραίου με νευροδερματίτιδα
·        Απόφραξη, προκαλώντας απώλεια της αισθητηριακής αντίληψης από την ουρά .
Πολλές από αυτές μπορεί να προκαλέσουν δυνητικά μια κατάσταση σοκ, που μπορεί να αποβεί μοιραία για τη ζωή στο νεογνό κουτάβι

 Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΣ

Ο ακρωτηριασμός της ουράς περιλαμβάνει την μερική ή ολική αφαίρεση της ουράς με την χρήση κοπτικών ή συνθλιπτικών οργάνων.
Μύες, τένοντες, 4 με 7 ζεύγη νεύρων και καμιά φορά και χόνδρος ή σπόνδυλος αποκόπτονται. Ο αρχικός πόνος από τον απευθείας /άμεσο τραυματισμό του νευρικού συστήματος, θα είναι έντονος και σε ένα τέτοιο επίπεδο, που δεν θα μπορούσε να επιτραπεί να επιβληθεί στον άνθρωπο. Οι επακόλουθες βλάβες τραυματισμού ιστών και οι φλεγμονές, ειδικά αν η ουρά αφεθεί να επουλωθεί σαν ένα ανοιχτό τραύμα, θα παράγει αλγογόνες ουσίες, τις «ερεθιστικές σούπες» και  την «εκκαθάριση ραχιαίου κεράτου» που απαιτούνται για την περιφερειακή και κεντρική ευαισθητοποίηση και την ανάπτυξη εν εξελίξει συνεχιζόμενου παθολογικού πόνου. Τα κουτάβια κυρίως υφίστανται σε αυτόν τον πόνο και το τραύμα στην ηλικία των  2 με 5 ημερών  όταν το επίπεδο του πόνου θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από ένα ενήλικα ζώο διότι η συχνότητα των επώδυνων ερεθισμάτων που θα επιτευχθούν στον εγκέφαλο, θα είναι μεγαλύτερη από αυτήν του ενηλίκου και έτσι δεν θα μπορέσουν να αναπτυχθούν ανασταλτικά μονοπάτια πόνου.

·        Η γκρίνια και η «προσπάθεια διαφυγής» (συνεχείς κινήσεις) που παρουσιάζουν τα περισσότερα κουτάβια μετά τον ακρωτηριασμό της ουράς είναι αποδείξεις του ότι αισθάνονται έντονο πόνο. Τα ζώα τείνουν να είναι πιο στωϊκά από τους ανθρώπους λόγω του εγγενούς ενστίκτου αυτοσυντήρησης.
·        Το ότι μερικά κουτάβια δεν δείχνουν έντονα σημάδια πόνου, δεν σημαίνει ότι ο πόνος στον οποίον υποβάλλονται δεν έχει καταγραφεί στο κεντρικό τους νευρικό σύστημα.

Ο ακρωτηριασμός της ουράς για αισθητικούς λόγους πολύ συχνά συντελείται χωρίς αναισθησία. Γενικά αν χρησιμοποιείται αναισθησία μυοχαλάρωσης, αυτή προκαλεί απώλεια αίσθησης και χαλάρωση μυών αλλά δεν επηρεάζουν τα αισθητικά νεύρα και δεν θα αποτρέψουν κατ’ ανάγκη την ανάπτυξη του παθολογικού πόνου. Η γενική αναισθησία σε πολύ νεαρά ζώα εμπεριέχει έναν πολύ υψηλό βαθμό κινδύνου.  Η τοπική αναισθησία, λόγω πρακτικών δυσκολιών,  βάζοντας το ενέσιμο σε μια πολύ μικρή περιοχή και η δυναμική για συστηματική τοξίκωση εμπεριέχει επίσης υψηλό ρίσκο. 

Περίπου 90% των ανθρώπων που έχουν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό υποφέρουν από παθολογικό πόνο, υπό την μορφή φανταστικού πόνου των άκρων . Τα ακρωτηριασμένα σκυλιά μπορεί να υποφέρουν με τον ίδιο τρόπο, αλλά αν η μάσκα της στωικότητας κρύβει αυτά τα συμπτώματα, αυτό η θα μείνει αδιάγνωστο ή θα κακο-διαγνωστεί .
ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ
Αρκετοί μύθοι πάνω στον πόνο έχουν διαδοθεί εδώ και χρόνια και αποτελούν την βάση πάνω στην οποία ο ακρωτηριασμός της ουράς βρήκε δικαιολογία και επέτρεψαν να διαιωνισθεί.
Μύθος 1 – Τα ζώα δεν αισθάνονται τον πόνο όπως οι άνθρωποι. Αυτό είναι παράλογο. Τα θηλαστικά (και πιθανόν και όλα τα σπονδυλωτά) έχουν φυσιολογικά ανατομικά και τους ίδιους νευροδιαβιβαστές , υποδοχείς , μονοπάτια /αγωγούς στα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου. Ενώ αληθεύει, ότι τα ζώα ενδέχεται να δείχνουν διαφορετική συμπεριφορά στον πόνο, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι αισθάνονται τον πόνο ίδια όπως ο άνθρωποι. (Fleeman 1995). Λόγω των φυσιολογικών ομοιοτήτων  μεταξύ των θηλαστικών, είναι έγκυρο να χρησιμοποιούνται θηλαστικά συμπεριλαμβανομένων και των σκύλων, σαν μοντέλα για την ιατρική έρευνα για τους ανθρώπους. Και το αντίστροφο ισχύει, δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μοντέλο για να προαχθεί η κτηνιατρική γνώση. Ομοιότητα μεταξύ του ανθρώπινου και σκυλίσιου νευρικού συστήματος σημαίνει ότι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι οτιδήποτε προκαλεί πόνο στον άνθρωπο, θα προκαλέσει πόνο στο ίδιο βαθμό και στον σκύλο. Το κατώφλι πόνου έχει προσδιορισθεί να είναι παρόμοιο στον άνθρωπο και στα ζώα (Fleeman 1995).
Μύθος 2 – Η έλλειψη μυελίνωσης  είναι δείκτης ανωριμότητας στο νευρικό σύστημα των νεογνών και επομένως τα νεογνά δεν είναι δέκτες πόνου. Γνωρίζουμε πλέον ότι αυτό δεν είναι σωστό, στην πραγματικότητα το αντίθετο συμβαίνει. Ανατομικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η πυκνότητα των δερματικών αλγαισθητικών νευρικών απολήξεων στα αναπτυγμένα έμβρυα και τα νεογέννητα ζώα μπορεί να είναι ίση και περισσότερη από το δέρμα του ενήλικου ζώου (Anand & Cart 1989). Έχει αποδειχθεί , χρησιμοποιώντας ποσοτικές νευρο-ανατομικές μεθόδους, ότι οι νευρικοί οδοί που συνδέονται με με την αλγαισθησία στον νωτιαίο μυελό και το στέλεχος του εγκεφάλου είναι ολοκληρωτικά μυελινωμένο μέχρι τον θάλαμο κατά την διάρκεια της κυοφορίας (Anand & Cart 1989).  Περαιτέρω ανάπτυξη των αγωγών πόνου συμβαίνει κατά την διάρκεια της μικρής ηλικίας (κουτάβια), όπου υφίσταται υψηλός βαθμός ελαστικότητας-πλαστικότητας του εγκεφάλου.
 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο ακρωτηριασμός της ουράς για αισθητικούς λόγους δεν δικαιώνεται και επιστημονικά και ιατρικά.  Τα κριτήρια των ακρωτηριασμών της ουράς των σκυλιών δεν ευσταθούν και δεν δικαιολογούνται, εκτός και αν χρηματικοί ή λόγοι παράδοσης, έχουν προτεραιότητα έναντι της ευζωίας των ζώων και της καλής διαβίωσης των ζώων. Η ουρά δεν είναι απλά  ένα ασήμαντο εξάρτημα. Είναι ανατομικά και φυσιολογικά μια σημαντική δομή, που έχει πολλές βιολογικές λειτουργίες, που δεν πρέπει να υποτιμούνται.
Ο ακρωτηριασμός της ουράς μπορεί να προδιαθέσει το σκυλί σε επιβλαβείς συνέπειες, που περιλαμβάνουν έντονο αρχικό πόνο και μετέπειτα συνεχή πόνο καθώς και νευρολογικά προβλήματα. Ο ακρωτηριασμός της ουράς θα πρέπει να γίνεται μόνο σε σκύλους των οποίων η ουρά ή παρεμφερείς δομές έχουν τραυματισθεί ή υπάρχει παθολογικό αίτιο.
Εάν ο ακρωτηριασμός συστήνεται σαν θεραπευτικό μέτρο, τότε αυτό πρέπει να γίνεται με κατάλληλες αναισθητικές και χειρουργικές τεχνικές. Το νεογνό είναι ανατομικά και φυσιολογικά ικανό να αισθάνεται και πραγματικά αισθάνεται τον πόνο . Επομένως οι κτηνίατροι, που επιθυμούν να θεωρούνται επαγγελματίες που νοιάζονται και ενδιαφέρονται και σαν θεματοφύλακες της ευζωίας και της καλής μεταχείρισης των ζώων, πρέπει να σταματήσουν να ακρωτηριάζουν τις ουρές για αισθητικούς λόγους και να εναντιωθούν ενεργά εναντίον οποιουδήποτε άλλου συνεχίζει αυτής την οδυνηρή πρακτική.

Read More

Συσκευή «θα μεταφράζει» τις σκέψεις του σκύλου σας στα αγγλικά

Σκανδιναβοί εφευρέτες υποστηρίζουν ότι βρίσκονται κοντά στην ανάπτυξη μιας συσκευής που θα βοηθά τους ιδιοκτήτες σκύλων να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τις επιθυμίες των τετράποδων φίλων τους, μεταφράζοντας τις σκέψεις τους στην αγγλική γλώσσα.



Το πρωτότυπο της συσκευής, που αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αγορά ακόμη και τον Απρίλιο, ονομάζεται No More Woof ή «Όχι Άλλο Γάβγισμα». Υπόσχεται να αναλύει τη διαδικασία σκέψης των ζώων και να την μετατρέπει σε γλώσσα κατανοητή από τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, θα μπορεί να ερμηνεύει τα μοτίβα που σημαίνουν «ποιος είσαι;», «είμαι κουρασμένος» ή «είμαι πολύ χαρούμενος», πρώτα στα αγγλικά και έπειτα στα κινεζικά, τα γαλλικά και τα ισπανικά.


Οι Σουηδοί και Φινλανδοί εμπνευστές της συσκευής, από τη Σκανδιναβική Εταιρεία Εφευρέσεων και Ανακαλύψεων, κατέφυγαν στην ιστοσελίδα χρηματοδότησης Indiegogo στην προσπάθειά τους να συγκεντρώσουν 10.000 δολάρια, που θα τους βοηθήσουν να βελτιώσουν τη συσκευή και να την εμπορευματοποιήσουν. Η εκστρατεία λήγει στα μέσα Φεβρουαρίου, όμως έχει ήδη περάσει το στόχο συγκεντρώνοντας πάνω από 16.000 δολάρια.


«Το μικρό gadget χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στους μικροϋπολογιστές και την ηλεκτροεγκεφαλογραφία προκειμένου να αναλύει τα μοτίβα σκέψεων των ζώων και να τα μεταφράζει σε ανθρώπινη γλώσσα μέσω ενός ηχείου», αναφέρουν οι εφευρέτες στην ιστοσελίδα.

«Παραδεχόμαστε ότι είμαστε αισιόδοξοι ονειροπόλοι, όμως βασικός μας στόχος είναι να αφυπνίσουμε για αυτόν τον επιστημονικό τομέα και να δείξουμε στους άλλους ότι προσφέρει μεγάλες δυνατότητες.»

Παρότι οι νεαροί δημιουργοί της συσκευής αναγνωρίζουν ότι κάθε άλλο παρά τέλεια είναι σε αυτό το στάδιο - με τη βασική έκδοση του ενός αισθητήρα να αναγνωρίζει, με αμφίβολη ακρίβεια, τρία μοτίβα σκέψεων (κούραση, πείνα, περιέργεια) - επιστήμονες καλωσόρισαν την πρόθεσή τους να συμβάλουν στη... σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ ανθρώπου και σκύλου. «Οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι πρέπει να μάθουν τη γλώσσα του ζώου τους είναι πραγματικά καλό», δήλωσε στο ραδιόφωνο του BBC η ειδικός σε θέματα συμπεριφοράς σκύλων Νίκι Μπράουν.

kalanea.info

Read More

Η σκληρή αλήθεια πίσω από τα ζώα που πρωταγωνιστούν στις ταινίες – Η κακοποίηση και ο θάνατος στα πλατό [εικόνες]

 Η κακοποίηση και ο θάνατος στα πλατό

Σίγουρα όταν σε μια ταινία υπάρχει κάποιο ζώο, η έξαψη του κοινού και η απήχηση είναι μεγαλύτερη. «Μα κοίτα πως παίζει σαν άνθρωπος», «καλά πως εκπαιδεύονται» είναι μόνο μερικές από τις φράσεις που ακούς όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους στο σινεμά. Πόσο εύκολο είναι όμως όλο αυτό για τα δημοφιλή τετράποδα; 

Σύμφωνα με μια έκθεση του Αmerican Humane Association τα στοιχεία που αναφέρουν πως πολλά ζώα κακοποιούνται μέχρι θανάτου στα κινηματογραφικά πλατό είναι σοκαριστικά. 

Στη Ζωή Του Πί, για παράδειγμα, υπήρχε μια πανέμορφη τίγρη Βεγγάλης με το όνομα Richard Parker. Πολλοί υποστηρίζουν πως ο Richard Parker, ήταν προϊόν τεχνολογίας. Χρειάστηκε όμως και μια αληθινή τίγρης Βεγγάλης για μερικές σκηνές. Σε αυτό λοιπόν βοήθησε ο King ο οποίος, σύμφωνα με την Gina Johnson του Αmerican Humane Association, παραλίγο να πνιγεί στη δεξαμενή, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας σκηνής. 

Η ζωή του Πι 

Ένα χρόνο αργότερα, και σύμφωνα με καταγγελίες και πληροφορίες, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας του Peter Jackson, The Hobbit: An Unexpected Journey πέθαναν 27 ζώα, ανάμεσα τους κατσίκες και πρόβατα τα οποία δεν άντεξαν την αφυδάτωση και την εξάντληση.

Το 2006, ένα χάσκι υπέστη κακοποίηση κατά τη διάρκεια γυρισμάτων της ταινίας Eight Below με τον Paul Walker ενώ την ίδια χρονιά ένα σκιουράκι καταπλακώθηκε και σκοτώθηκε στα γυρίσματα της ταινίας Failure to Launch με τον Matthew McConaughey και την Sarah Jessica Parker. 

Τέσσερα άλογα έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Luck» 

Μια ηλικιωμένη καμηλοπάρδαλη σκοτώθηκε το 2011 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Zookeeper της Sony και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

Η κατάσταση όπως είναι φυσικό έχει προκαλέσει την οργή φιλοζωικών οργανώσεων σε όλο τον κόσμο που με αιτήσεις και νομικές διαδικασίες προσπαθούν να τιμωρήσουν τα μεγάλα στούντιο για την αμέλεια τους και να προτρέψουν παρόμοιες τραγωδίες στο μέλλον. 

Δεκάδες νεκρά ζώα ξεβράστηκαν κατά τα γυρίσματα της ταινίας «Οι πειρατές της Καραιβικής» 

aridaianews.blogspot.gr

Read More

Φόλα: τι είναι, πως αντιμετωπίζεται;

Όσα γράφω παρακάτω τα βρήκα μέσα από δική μου έρευνα στο διαδίκτυο, σε βιβλία, από ερωτήσεις σε κτηνιάτρους και από την προσωπική μου εμπειρία στη διάσωση ζώων που έχουν φάει φόλα. Επειδή, όμως, πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό θέμα με πολλές, πολύπλοκες πληροφορίες δεν θα ήταν καλό να βασιστείτε αποκλειστικά σε εμένα που δεν είμαι κτηνίατρος. Ζητήστε συμβουλή από τον κτηνίατρό σας.

Πριν ξεκινήσω την ανάλυση θέλω να τονίσω:

•  σε κάθε περίπτωση δηλητηριασμού το ζώο πρέπει να μεταφερθεί άμεσα στον κτηνίατρο. Οι μέθοδοι αντιμετώπισης που αναγράφονται είναι για το χρονικό διάστημα που περνά μέχρι να μεταφερθεί.
•  αν το ζώο έχει σπασμούς και γενικά δε φαίνεται σε κατάσταση να μπορεί να καταπιεί, μην προσπαθήσετε να του προκαλέσετε εμετό δίνοντάς του κάτι από το στόμα γιατί κινδυνεύει να σκοτωθεί
•  το ζώο σε όλες τις παρακάτω περιπτώσεις υποφέρει από πόνο και αυτό είναι προφανές στη συμπεριφορά του
• πάντα παίρνετε δείγμα από την ύποπτη ουσία που έφαγε το ζώο ακόμα και αν δεν είστε σίγουρος/η πως πρόκειται για φόλα
• ακόμα και αν το ζώο πεθάνει, μπορείτε ακόμα να βοηθήσετε

1) Τι είναι η φόλα;


Η φόλα είναι το δηλητήριο. Οποιαδήποτε ουσία η οποία σε συγκεκριμένες δόσεις μπορεί να σκοτώσει κάποιον οργανισμό μπορεί να χαρακτηριστεί ως φόλα.

Η φόλα δεν έχει κάποια συγκεκριμένη μορφή. Είναι απλώς δηλητήριο ανακατεμένο με μία λιχουδιά που αρέσει στα ζώα. Κιμά, μπριζόλες, κροκέτες, οτιδήποτε μπορεί να φάει με ευχαρίστηση ένα ζώο.

Στην Ελλάδα οι ουσίες που χρησιμοποιούνται για δηλητηριασμό ζώων είναι κυρίως τα οργανοφωσφορικά δηλητήρια (κοινώς εντομοκτόνα), η βαρφαρίνη  (ποντικοφάρμακο), τα αντιψυκτικά και ακόμα και τα τριμμένα γυαλιά.



2) Τύποι Φόλας, Συμπτώματα, θεραπεία


Παρακάτω αναφέρονται οι πιο συχνοί τύποι φόλας και η αντιμετώπισή της. Επειδή οποιαδήποτε ουσία που αποτελεί δηλητήριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φόλα, φροντίζουμε να παίρνουμε δείγμα από αυτό που έφαγε το ζώο για να το δείξουμε στον κτηνίατρο.

Αν το ζώο μας φάει κάτι που μας φαίνεται ύποπτο δεν περιμένουμε να εμφανιστούν συμπτώματα, παίρνουμε δείγμα από την τροφή και τρέχουμε στον κτηνίατρο. Κάποιες φορές μπορεί να καθυστερήσουν τόσο πολύ τα συμπτώματα και η ζημιά στο ζώο να έχει ήδη προχωρήσει σε ανεπανόρθωτο σημείο.

Επίσης, πάντα με τις υποδείξεις του κτηνιάτρου, φροντίζουμε στα ταξίδια να κουβαλάμε το φαρμακευτικό κιτ του ζώου μας το οποίο πέρα από γάζες, μπεταντίν και τα υπόλοιπα απαραίτητα, θα πρέπει να περιέχει και αντίδοτα, επιβραδυντικά απορρόφησης δηλητηρίου και ένεση πρόκλησης εμετού.

Οργανοφωσφορικά δηλητήρια

 Τι είναι: Πρόκειται για εντομοκτόνα σε υγρή μορφή ή σε σκόνη. Λόγω της εύκολης πρόσβασης που υπάρχει σε αυτά τα προιόντα είναι και η συνηθέστερη φόλα στη χώρα.


Συμπτώματα: μέσα σε λίγα λεπτά από τη στιγμή που το ζώο φάει τη φόλα μπορεί να παρουσιάσει κάποια ή όλα από τα παρακάτω συμπτώματα. Πολλά σάλια, δάκρυα, οι κόρες των ματιών του μικραίνουν, μέρη του σώματος του τινάζονται ανεξέλεγκτα, έχει σπασμούς, δυσκολεύεται στην αναπνοή ή ακούγεται να "σφυρίζει" όταν αναπνέει, τρέμει, έχει διάρροια, έχει εμετό και τέλος πέφτει σε κώμα.

Θεραπεία: το ζώο πρέπει να πάει σε κτηνίατρο το γρηγορότερο δυνατόν. Στο μεταξύ εσείς μπορείτε να του χορηγήσεις πρώτες βοήθειες. 

Αν και μόνο αν το ζώο έχει τις αισθήσεις του, δεν έχει σπασμούς, δεν τρέμει και γενικά είναι ικανό να καταπιεί μόνο τότε μπορείτε να του προκαλέσετε εμετό διαλύοντας αλάτι η μαγειρική σόδα σε λίγο χλιαρό νερό (30-60 cc) . Συνήθως ακολουθούμε αυτό τον τρόπο πρόκλησης εμετού αμέσως μόλις το ζώο φάει τη φόλα μιας και μέσα σε λίγα λεπτά δεν θα είναι ικανό πλέον να καταπιεί και θα κινδυνέψει να πνιγεί.

Υπάρχουν φαρμακευτικά σκευάσματα που μπορούμε να έχουμε μαζί μας και χορηγούνται στο ζώο ώστε να προκληθεί αμέσως εμετός και για να καθυστερήσουν την απορρόφηση του δηλητηρίου μέχρι το ζώο να φτάσει στον κτηνίατρο. Τέτοια σκευάσματα είναι η ένεση ατροπίνης η οποία πωλείται στα φαρμακεία και στα κτηνιατρεία, η δόση της οποία ποικίλει ανάλογα με το ζώο και τα κιλά του και προκαλεί αμέσως εμετό. Καλύτερα να συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας για την ορθή χρήση της. Ένα σκεύασμα που είναι δυσεύρετο αλλά καθυστερεί την απορρόφηση του δηλητηρίου είναι τα χάπια ενεργού άνθρακα, όπως για παράδειγμα τα χάπια Norrit. Επίσης κυκλοφορεί σε σωληνάρια ή και σε άλλες μορφές.

Βαρφαρίνη (Ποντικοφάρμακο)

Τι είναι: Πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας Ποντικοφάρμακο. Η ουσία αυτή  καταστρέφει τη βιταμίνη Κ στον οργανισμό και προκαλεί αιμορραγίες και συγκέντρωση αίματος στις κοιλότητες του σώματος όπως στο θώρακα, στην κοιλιά, στον εγκέφαλο. 

Συμπτώματα: Μπορεί να περάσει αρκετό χρονικό διάστημα μέχρι να εμφανιστούν συμπτώματα στο ζώο, ακόμα και μέρες. Εμφανίζονται σημάδια εσωτερικής αιμορραγίας δηλαδή κηλίδες στα ούλα ή στο σώμα του ζώου χρώματος κόκκινου, μοβ ή σκούρου μπλε. Μπορεί να εμφανιστεί αίμα στη μύτη, στο πέος, στον πρωκτό, στο στόμα.

Θεραπεία: το αντίδοτο είναι το Κονάκιο, δηλαδή η βιταμίνη Κ1, και δίνεται μετά από αναλυτικές οδηγίες του κτηνιάτρου. 

Τριμμένα γυαλιά

Συμπτώματα: Εξαιρετικά θανατηφόρα φόλα. Μιας και πρόκειται και πάλι για μία μέθοδος που προκαλεί εσωτερική αιμορραγία τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά του ποντικοφάρμακου.

Θεραπεία: δεν υπάρχει συγκεκριμένο αντίδοτο για αυτό το δηλητήριο. Μεταφέρετε αμέσως το ζώο στον κτηνίατρο ώστε να προσπαθήσει να το σώσει. Μην προσπαθήσετε να προκαλέσετε εμετό σε καμία περίπτωση.

Αιθυλενική Αλκοόλη (Αντιψυκτικά)

Τι είναι: Τα γνωστά αντιψυκτικά που χρησιμοποιούνται συνήθως στα αυτοκίνητα.

Συμπτώματα: Και σε αυτή την περίπτωση τα συμπτώματα εμφανίζονται αμέσως. Εμετός, γρήγορη αναπνοή, σπασμοί, υποθερμία, έντονη δίψα και πολυουρία. Προκαλεί πολύ γρήγορα νεφρική ανεπάρκεια.

Θεραπεία: Αμέσως στον κτηνίατρο. Και πάλι χρησιμοποιούμε πρώτες βοήθειες ώστε να επιβιώσει το ζώο μέχρι να φτάσει στο γιατρείο. Χορήγηση (ΜΟΝΟ σε σκύλο) φομεπιζόλης και καθαρής αιθανόλης. Και σε αυτή την περίπτωση χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τις υποδείξεις του κτηνιάτρου.

3) Νομική (και μη) αντιμετώπιση φόλας

Από τη στιγμή που γίνατε μάρτυρας σε περιστατικό φόλας μπορείτε να κινηθείτε νομικά εναντίον του ατόμου που την έριξε ακόμα και αν το ζώο δεν κατάφερε να επιζήσει. Θα ήταν καλό να έχετε δείγμα από τη φόλα το οποίο θα πρέπει να σταλθεί για τοξικολογική ανάλυση ή ακόμα και μάρτυρες που είδαν τον ένοχο να ρίχνει την ίδια τη φόλα. Το δείγμα αποτελεί και αποδεικτικό στοιχείο του εγκλήματος. Αν δε έχετε δει εσείς ο/η ίδιος/α τον ένοχο τότε μη διστάσετε να μάθετε, με όποιο τρόπο κρίνετε καλύτερο, τη διεύθυνσή του η αν καταφέρετε ακόμα και το όνομά του. 

Μπορείτε, λοιπόν, να πάτε αμέσως στην αστυνομία με όλες τις παραπάνω πληροφορίες ή ακόμα και στο Δήμο και να καταγγείλετε το γεγονός.

Ακόμα και αν δεν έχετε δει ποιος έκανε το έγκλημα μπορείτε να κάνετε μήνυση κατ' αγνώστων.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση πρέπει να επιμήνετε να καταγραφεί το γεγονός στο βιβλίο συμβάντων.

 Μπορείτε επίσης να επικοινωνήσετε με τα φιλοζωικά σωματεία της περιοχής που σίγουρα έρχονται αντιμέτωποι με φόλες και ίσως να ξέρουν μέσα από τις εμπειρίες τους άτομα που να μπορούν να σας βοηθήσουν, αν δεν μπορούν οι ίδιοι.

Αν ακούσετε κάποιον να απειλεί να ρίξει φόλα στην περιοχή αναφέρετε αμέσως το περιστατικό στην Αστυνομία, το Δήμο και στα κοντινότερα φιλοζωικά σωματεία. Αν μπορείτε μάθε το όνομα και τη διεύθυνση του ατόμου που απειλεί να δηλητηριάσει τα ζώα.

Αν παρ' όλες τις προσπάθειές σας δεν καταφέρετε να πετύχετε κάτι νομικά τότε προσπαθήστε τουλάχιστο να προειδοποιήσετε την περιοχή σας με απλά φυλλάδια, μέσω facebook ή με προφορικό λόγο για τις φόλες που έπεσαν. Έτσι και θα βρείτε περισσότερα άτομα να σας βοηθήσουν, και πιθανότατα θα προστατέψετε περισσότερα ζώα, ιδιόκτητα και μη, από τη δηλητηρίαση και μπορεί ακόμα και να βρεθεί και ο ένοχος αφού πλέον οι ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι της περιοχής θα δείχνουν προσοχή σε ύποπτες κινήσεις.

4) Πρόληψη φόλας

i) Πρόληψη φόλας με εκπαίδευση και χειρισμό σκύλου

Είναι πολύ πιθανό, μιας και διαβάζετε αυτό το άρθρο, να έχετε ακούσει για εκπαίδευση άρνησης φόλας. Σίγουρα μπορούμε να εκπαιδεύσουμε ένα σκύλο να μη τρώει από κάτω όταν βρίσκεται κοντά μας. Τι γίνεται όμως όταν βρίσκεται μακριά και κοντά του κείτεται μπροστά του μία λαχταριστή μοσχαρίσια μπριζόλα;

Η αναζήτηση τροφής είναι μέσα στο ένστικτο του σκύλου και είναι αδύνατο να ελεγχθεί. Για αυτό και στο παραπάνω παράδειγμα οι πιθανότητες να φάει ο σκύλος τη μπριζόλα είναι, αν όχι 100%, τότε 99%. Ο σκύλος εκείνη τη στιγμή κάνει μία συμπεριφορά τόσο φυσιολογική για τον ίδιο όσο είναι για εμάς η αναπνοή.

Η "άρνηση φόλας" γίνεται ουσιαστικά με την εκπαίδευση της εντολής "άστο". Η εντολή αυτή χρησιμοποιείται για να πει στο σκύλο να δώσει, γενικά, όσο λιγότερη σημασία γίνεται στο αντικείμενο που δε θέλουμε να πιάσει, κάτι που εκπαιδεύεται σταδιακά. Ο σκύλος υπακούει και παίρνει την ανταμοιβή του, μία λαχταριστή λιχουδιά από εμάς. Επόμενο είναι ο σκύλος , αν αφεθεί μόνος του, να φάει αυτό που βρίσκεται κάτω μιας και δεν υπάρχει η προοπτική της ανταμοιβής.

Ο σκύλος μπορεί να μάθει και με βίαιες μεθόδους να μην τρώει κάτι από κάτω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η χρήση ηλεκτρικού κολάρου. Κάτι τέτοιο όμως είναι επίσης αναποτελεσματικό. Όπως είπαμε, ο σκύλος θα φάει από κάτω γιατί όλο του το μυαλό του λέει πως πρέπει να το κάνει. Αυτή η επιθυμία, ή μάλλον η ανάγκη, του σκύλου να ακολουθήσει το ένστικτό του καθιστά ακόμα και ένα ισχυρό ηλεκτρικό σοκ άχρηστο μπροστά στη λαχταριστή μπριζόλα που βρίσκεται μπροστά του. Επίσης η χρήση του ηλεκτρικού κολάρου μπορεί να δημιουργήσει άλλα προβλήματα στη συμπεριφορά του σκύλου ή, αν χρησιμοποιηθεί λάθος, ακόμα και να ενισχύσει την ανάγκη αυτή που έχει να τρώει από κάτω.

Ποιος είναι, λοιπόν, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης σε αυτή την περίπτωση;

Σιγουρευόμαστε πως όταν βγαίνουμε βόλτα με το σκύλο μας πάντα βρίσκεται κοντά μας με τη χρήση λουριού. Μαθαίνουμε στο σκύλο μας, με τη βοήθεια θετικού εκπαιδευτή, την εντολή "άστο". Για να εκπαιδευτεί σωστά η εντολή πρέπει να ακολουθηθεί αναλυτικό πρόγραμμα και οι απλές συμβουλές στο ίντερνετ δεν αρκούν. Εφόσον ο σκύλος μας γνωρίζει την εντολή, φροντίζουμε και τη χρησιμοποιούμε στη βόλτα μας μαζί του. Επίσης, αν ζούμε σε περιοχή στην οποία τα περιστατικά φόλας είναι συχνά, μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το σκύλο μας να αισθάνεται άνετα όταν φορά φίμωτρο και να το φορά στη βόλτα χωρίς προβλήματα και χωρίς να προσπαθεί μονίμως να το βγάλει. Έτσι, δε θα μπορεί να τρώει από κάτω άμεσα (αν το είδος τροφής είναι πχ ρύζι θα μπορεί να το γλύψει) και θα μπορούμε να τον προλαβαίνουμε. Ταυτόχρονα παρακολουθούμε όποτε μπορούμε το γύρω έδαφος σε περίπτωση που εντοπίσουμε μία ύποπτη τροφή.

Θα μπορούσε, επίσης, να γίνει εκπαίδευση ώστε ο σκύλος να μην τρώει από άλλο χέρι. Κάτι τέτοιο όμως συνήθως δεν έχει και πολλές χρήσεις.

ii) τι κάνουμε αν ο πιθανός ένοχος βρίσκεται μπροστά μας 

Ας υποθέσουμε ότι πετυχαίνουμε κάποιον να ρίχνει φαγητό κάτω. Μπορεί να είναι κάποιος φιλόζωος που ταίζει τα ζώα της γειτονιάς. Μπορεί όμως και να πρόκειται για δολοφόνο. Μπορούμε να πλησιάσουμε το άτομο αυτό, να του πιάσουμε κουβέντα, να συστηθούμε (άλλωστε ίσως να χρειαστούμε το όνομά του αργότερα), να ρωτήσουμε αν έχει σκύλο και ένα σωρό άλλα. Από τη γλώσσα σώματος, την ομιλία, το άγχος που ίσως δείξει ο συνομιλητής μας μπορεί να μας δώσει την εντύπωση πως πρόκειται όντως για δολοφόνο ή για απλά για τον φιλόζωο που ταΐζει τα αδέσποτα. Σε  περίπτωση που υποπτευτούμε ότι πρόκειται για τον δολοφόνο, μαζεύουμε το φαγητό, το πετάμε ενώ κρατάμε ένα δείγμα που θα μπορέσουμε να στείλουμε για τοξικολογική ανάλυση.

Μη ξεχνάτε ότι ένας άνθρωπος που είναι πρόθυμος να κάνει κακό σε ένα αδέσποτο, είναι ικανός να κάνει κακό και σε άλλον άνθρωπο. Αν είστε μόνος/μόνη και δείτε κάποιον να αφήνει φαγητό κάτω, με ελάχιστα ή και κανένα ζώο τριγύρω, βράδυ και χωρίς κόσμο, καλύτερα να περιμένετε να φύγει, να καταφέρετε να αποτυπώσετε την εικόνα του στο μυαλό σας (περιγραφή στην αστυνομία) και έπειτα να συλλέξετε δείγμα και να πετάξετε το φαγητό.

iii) ενημερώνουμε και ενημερωνόμαστε

Μη διστάσετε να ζητήσετε οδηγίες και συμβουλές από τον κτηνίατρό σας για το ποια σκευάσματα που μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση φόλας μπορείτε να προμηθευτείτε, πως να τα χειρίζεστε, τη δοσολογία, το πως και που μπορεί να γίνει τοξικολογική εξέταση δείγματος φόλας, αν υπάρχει εφημερεύον κτηνιατρείο ή αν ο ίδιος ο κτηνίατρος έχει τηλέφωνο ανάγκης ή αν μπορεί να έρθει ο ίδιος στην περιοχή του περιστατικού και ό,τι άλλο σας φανεί χρήσιμο να γνωρίζετε.

Ταυτόχρονα, μπορείτε να συμβουλεύσετε τους γνωστούς σας ιδιοκτήτες ζώων (και όχι μόνο) να κάνουν το ίδιο και να μοιραστείτε όσα έχετε μάθει μαζί τους.

Αν τυχόν και διαπιστώσετε πως υπήρξε περιστατικό φόλας στην περιοχή μπορείτε να ενημερώσετε άμεσα όσους γνωρίζετε με ιδιόκτητα ζώα (και πάλι, όχι μόνο) μέσω τηλεφώνου και ίντερνετ.

Μάθετε περισσότερες πληροφορίες για το τι μπορείτε να κάνετε παίρνοντας τηλέφωνο στο τοπικό φιλοζωικό σωματείο ή γίνετε εθελοντής τους και βοηθήστε στην ευαισθητοποίηση ακόμα περισσότερων ανθρώπων εναντίον της φόλας.

Εν κατακλείδι 

Η φόλα συνεχίζει να μαστίζει πολλές περιοχές της Ελλάδας ακόμα και σήμερα. Μη διστάσετε να χρησιμοποιήσετε χρήματα και χρόνο για να μάθετε πως να την αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά. Μη διστάσετε να επισκεφτείτε τον κτηνίατρο και να κλείσετε ραντεβού αν χρειαστεί για να συζητήσετε πως μπορεί να σωθεί ένας δηλητηριασμένος σκύλος. Μη διστάσετε να προσλάβετε εκπαιδευτή ώστε να μάθετε στο σκύλο σας να μην τρώει πάντα από κάτω. Μη διστάσετε να καταγγείλετε ένα περιστατικό δηλητηρίασης. Ενημερωθείτε, ενημερώστε!

greecepets.blogspot.gr

Read More

Διαβάστε: Να ζευγαρώσω το σκύλο μου;

Είναι μία ερώτηση που οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σκύλων αναρωτιούνται. Το γιατί θα το εξηγήσω όσο πιο περιεκτικά μπορώ παρακάτω. Ακολουθεί ένα σχετικά μεγάλο κείμενο. Φτιάξτε καφέ.

Ας ξεκινήσω καταγράφοντας τους συνηθέστερους λόγους για τους οποίους ένας ιδιοκτήτης σκύλου αποφασίζει να το ζευγαρώσει:

1) Θέλω να αισθανθεί μητέρα/πατέρας.


2) Ο κτηνίατρος μου πρότεινε να το ζευγαρώσω και να γεννήσει αν θέλω να είναι υγιές.


3) Ο σκύλος μου έχει ορμές και είναι επιθετικός. Προφανώς χρειάζεται το ταίρι του! Γιατί να μη του βρω ένα να του φύγουν και οι ορμές;


4) Ο σκύλος μου πρέπει να ζευγαρώσει διαφορετικά δεν θα ωριμάσει.


5) Έχω καθαρόαιμο! Γιατί να μην το ζευγαρώσω; Θα πουλήσω τα κουτάβια τώρα με την κρίση για μία μικρή τιμή και θα χαρίσω κάποια και στους κολλητούς μου.


6) Έχω ημίαιμο, είναι σκέτη γλύκα και θα ήθελα πολύ να έχω έναν απόγονό του που να είναι σαν και αυτό!


7) Δεν θέλω να πάω ενάντια στη φύση. Είναι σκύλος και χρειάζεται ταίρι και απογόνους και θα κάνω ό,τι μπορώ για να του το προσφέρω!


8) Δεν θέλω να στειρώσω το σκύλο μου!  Άρα πρέπει να τον ζευγαρώσω!

9) Φοβάμαι πως αν στειρώσω το σκύλο μου θα έχει προβλήματα υγείας, θα παχύνει και θα αλλάξει η συμπεριφορά του!


Σίγουρα κάποιοι, αν όχι οι περισσότεροι από εμάς που έχουμε σκύλο, έχουμε ακούσει ή έχουμε πει οι ίδιοι τις φράσεις αυτές. Μέχρι τώρα όμως λίγοι, η κανένας, διαφώνησαν μαζί μας. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά ο κόσμος δε γνωρίζει τι ακριβώς ισχύει στην πραγματικότητα για το ζευγάρωμα σκύλων ή, ακόμα χειρότερα, κάποιοι γνωρίζουν αλλά εθελοτυφλούν θέλοντας να βγάλουν χρήματα.

 Ας δούμε πάλι τις παραπάνω αριθμημένες προτάσεις και ας τις αναλύσουμε σύμφωνα με σύγχρονες γνώσεις που έχουμε αποκτήσει μετά από χρόνια κτηνιατρικής μελέτης αλλά και μελέτης της συμπεριφοράς των σκύλων. Ξεκινάμε λοιπόν!:



1) Ο σκύλος μου θέλω να αισθανθεί μητέρα/πατέρας.

Είναι μία σκέψη που κυκλοφορεί εδώ και χρόνια και που εφαρμόζεται πάρα πολύ συχνά. Θέλουμε η σκύλα μας να αισθανθεί μητέρα. Ρωτήσαμε την ίδια αν θέλει; Χρειάζεται μία σκύλα να γίνει μητέρα ώστε να ολοκληρωθεί σαν... σκύλα; Όχι. Αισθάνεται την ανάγκη για δημιουργία απογόνων επειδή είναι βαθιά ριζωμένη στο ένστικτό της και την αισθάνεται μόνο σε περιόδους αναπαραγωγής. Μπορεί από τη γέννα και μετά να γίνει μαλθακή και γλυκιά με τα κουτάβια αλλά μετά από λίγο καιρό που τα κουτάβια δε θα χρειάζονται τη φροντίδα της αυτή η συμπεριφορά εξαφανίζεται και ξεκινά να συμπεριφέρεται όπως και πριν. Κάποιες φορές μπορεί ακόμα και να
αδιαφορήσει η να φερθεί πολύ άσχημα στα κουτάβια της και αν κάποιο είναι άρρωστο μπορεί ακόμα και να το σκοτώσει.

Η σκύλα δεν αισθάνεται τη συναισθηματική ανάγκη να γίνει μητέρα όπως πολλοί άνθρωποι. Το ίδιο ισχύει και για τα αρσενικά σκυλιά.

 Πρέπει να θυμόμαστε πως ο σκύλος είναι ένα τελείως διαφορετικό είδος από εμάς. Πως, λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως θέλει να γίνει γονέας από μόνοι μας; Μιλάμε μία τελείως διαφορετική γλώσσα και έχουμε έναν τελείως διαφορετικό εγκέφαλο και τρόπο σκέψης! Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια μέχρι επιτέλους να μάθουμε μέσα από παρατηρήσεις τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τη συμπεριφορά και τη γλώσσα των σκύλων.

Εκτός από αυτό, η σκύλα μπορεί με τη γέννα να γίνει πολύ απρόβλεπτη στη συμπεριφορά της,  κάτι που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μόνο ένας αξιόπιστος επαγγελματίας εκτροφέας.

2) Ο κτηνίατρος μου πρότεινε να το ζευγαρώσω τουλάχιστο μία φορά και να γεννήσει αν θέλω να είναι υγιές.

Αρκετοί κτηνίατροι, κυρίως αυτοί που ασχολούνται πολλά χρόνια με το επάγγελμα από τότε ακόμα που δεν υπήρχαν τόσες μελέτες για τους σκύλους στον κόσμο, ακολουθούν αυτήν την τακτική. Τι ισχύει όμως στην πραγματικότητα;

 Όταν τα θηλυκά σκυλιά δεν γεννάνε τότε υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί πυομύτρα που είναι τύπος καρκίνου. Ας αναλογιστούμε για λίγο, όμως, πόσο εξαιρετικά πιο επικίνδυνο από τον καρκίνο είναι η γέννα μιας σκύλας για την υγεία της. Μπορεί να μην καταφέρει καν να επιβιώσει. Και το κυριότερο; Το πρόβλημα της πυομήτρας μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία με μία απείρως ευκολότερη, ασφαλέστερη και οικονομικότερη λύση: τη στείρωση.

3) Ο σκύλος μου έχει ορμές και είναι επιθετικός. Προφανώς χρειάζεται το ταίρι του! Γιατί να μη του βρω ένα να του φύγουν και οι ορμές;

Φυσικά και έχουν ορμές τα σκυλιά μας. Έτσι είναι η φύση τους! Άλλωστε το ίδιο συμβαίνει με τους ανθρώπους. Ποια είναι όμως η διαφορά μας με τους σκύλους; Οι περισσότεροι από εμάς αν δεν αποκτήσουμε σύντροφο στεναχωριόμαστε και πραγματικά χρειαζόμαστε κάποιο ερωτικό σύντροφο στη ζωή μας. Τα σκυλιά δεν το αισθάνονται αυτό.

Μπορεί να έχετε εμπειρία από ζευγάρια σκύλων που δεν αποχωρίζονται ο ένας τον άλλον. Οι σκύλοι είναι ζώα που λατρεύουν να βρίσκονται σε μία ομάδα με έναν αξιόπιστο αρχηγό. Αν ο ένας σκύλος έχει αποδείξει στον άλλο πως μπορεί να προστατεύσει την ομάδα τους και να πάρει ορθές αποφάσεις, είναι επόμενο να μείνουν μαζί και να χρειάζονται ο ένας τον άλλο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι ερωτευμένοι!

Ένας σκύλος ψάχνει το ταίρι του σε περιόδους αναπαραγωγής με σκοπό... την αναπαραγωγή. Ούτε θέλει να συμμαζευτεί και να ανοίξει νοικοκυριό, ούτε θέλει να αισθανθεί γονιός και το κυριότερο: δεν έχει καμία συναισθηματική ανάγκη για ερωτικό σύντροφο. Στην αρχή μάλλον μας είναι δύσκολο να διανοηθούμε κάτι τέτοιο αλλά να θυμάστε, όπως είπα και πριν, ότι πρόκειται για τελείως διαφορετικό είδος πλάσματος και δε σκέφτεται όπως εμείς!

Ας υποθέσουμε όμως πως το παραπάνω γεγονός το γνωρίζουμε. Ότι δηλαδή ο σκύλος μας δε χρειάζεται ταίρι για να είναι χαρούμενος. Ακόμα και έτσι όμως κάποιος αποφασίζει να ζευγαρώσει το σκύλο του για να του φύγουν οι ορμές.

Ο αρσενικός σκύλος δεν ηρεμεί σε καμία περίπτωση με το ζευγάρωμα. Μετά το ζευγάρωμα γίνεται σιγά σιγά ταύρος και προβλήματα όπως το καβάλημα, η καταστροφή οπουδήποτε αντικειμένου στο σύμπαν και η έλλειψη πειθαρχίας γίνονται ακόμη πιο έντονα. Η δε ανάγκη να ξαναζευγαρώσει γίνεται επίσης πιο έντονη!

Η πραγματική λύση για έναν σκύλο που υποφέρει από τις ορμές του, που σίγουρα του προκαλούν στρες, είναι και πάλι η στείρωση. Επίσης, ας σκεφτούμε πως ο σκύλος μας μπορεί να μας "καβαλάει" για άλλους λόγους όπως για παράδειγμα για να απελευθερώσει το άγχος του και την αποθηκευμένη ενέργεια του ή πως το κάνει επειδή τον έχουμε μάθει να κάνει έτσι άθελά μας και τον επιβραβεύουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε (με γέλιο, χάδια ή σπρώξιμο για παράδειγμα). Μπορούμε δηλαδή να διορθώσουμε τη συμπεριφορά με λίγη εκπαίδευση και σωματική άσκηση! Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που ο σκύλος μας είναι άγριος με άλλα σκυλιά ή ανθρώπους. Δε σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ορμές αλλά κάποιο βαθύτερο λόγο που ακολουθεί τέτοιες συμπεριφορές.


4) Ο σκύλος μου πρέπει να ζευγαρώσει διαφορετικά δεν θα ωριμάσει.

 Ο σκύλος μας θα ωριμάσει ούτως η άλλως όταν φτάσει στη σωστή ηλικία. Βέβαια το επίπεδο ωρίμασης διαφέρει σε κάθε σκυλί μιας και έχουν διαφορετικό χαρακτήρα και προσωπικότητα. Μπορεί ένα παιχνιδιάρικο κουτάβι να γίνει ένα σοβαρό σκυλί ενώ ένα ντροπαλό σκυλάκι να μετατραπεί σε παιχνιδομηχανή ακόμα και αν πλησιάζει στα γηρατειά του. Όλα εξαρτώνται από τις εμπειρίες τους και τον τρόπο που αυτά, και κυρίως εμείς, μεταχειριζόμαστε.

 Η ωρίμαση θα συμβεί, είτε ο σκύλος ζευγαρώσει είτε όχι.

5) Έχω καθαρόαιμο! Γιατί να μην το ζευγαρώσω; Θα πουλήσω τα κουτάβια τώρα με την κρίση για μία μικρή τιμή και θα χαρίσω κάποια και στους κολλητούς μου.

Αυτό είναι ένα μεγάλο, δύσκολο και εκτενές θέμα. Επειδή οι προυποθέσεις ζευγαρώματος καθαρόαιμων σκύλων είναι πάρα πολλές, θα αναλυθώ σε αυτές σε διαφορετική δημοσίευση.

6) Έχω ημίαιμο, είναι σκέτη γλύκα και θα ήθελα πολύ να έχω έναν απόγονό του που να είναι σαν και αυτό!

Αν έχετε ημίαιμο δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος πραγματικά για να το ζευγαρώσετε. Αν αγαπάτε τόσο τα ημίαιμα σκυλιά ώστε να θέλετε και άλλο μπορείτε να υιοθετήσετε ένα αδέσποτο ημίαιμο κουταβάκι από τα εκατοντάδες που υπάρχουν και να συμβουλεύσεις αυτούς που θα έπαιρναν κουτάβι από εσάς (αν ζευγαρώνατε το δικό σας) να κάνουν το ίδιο.

Ας υποθέσουμε όμως πως θέλετε ένα σκυλάκι ακριβώς σαν το ημίαιμο που έχετε. Ακόμα και στην περίπτωση των καθαρόαιμων σκύλων οι πιθανότητες οι απόγονοί τους να μοιάζουν με τους γονείς δεν είναι τόσες πολλές. Σκεφτείτε λοιπόν για την περίπτωση των ημίαιμων πόσο μικρές είναι. Όσο για το χαρακτήρα, θα πρέπει να σταθείτε πολύ τυχερός/ή για να μοιάσει το νέο κουτάβι στο χαρακτήρα με τον μπαμπά η τη μαμά του! Σίγουρα ένας σκύλος υιοθετεί κάποια από τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς από τους απογόνους του αλλά αρχίζει και διαμορφώνεται ολοκληρωτικά τη στιγμή που γεννιέται και μετά. Κάθε σκύλος, όπως και κάθε άνθρωπος, έχουν διαφορετική προσωπικότητα!

Αν σκέφτεστε πως θα θέλατε πάρα πολύ να έχετε στο σπίτι τον μπαμπά ή τη μαμά με ένα από τα παιδιά τους, δηλαδή σαν μία μικρή οικογένεια, να θυμάστε και πάλι πως δεν θα έχουν σχέση γονιών-παιδιού για πάντα, η μητέρα θα φροντίζει το μικρό της μέχρι που να μη χρειάζεται πια. Αργότερα μπορεί η σχέση τους να αλλάξει, μπορεί ακόμα να γίνουν επιθετικοί ο ένας με τον άλλον και φυσικά να ζευγαρώσουν και μεταξύ τους.

Αν ακόμη επιμένετε να ζευγαρώσετε το ημίαιμό σας, σκεφτείτε πως δε θα γεννήσει μόνο 1 κουτάβι για εσάς, αλλά μπορεί να φτάσει και 5 και 10 κουτάβια και το να βρεθεί άτομο που να θέλει ημίαιμο είναι πολύ σπάνιο. Ήδη ο κόσμος με δυσκολία δέχεται τα αδέσποτα κουταβάκια που δεν είναι καν 2 μηνών και είναι καλοί χαρακτήρες, ή αυτά που βρίσκονται σε καταφύγια και κυνοκομεία, γιατί να δεχτούν το δικό σας; Η, ακόμα καλύτερα, γιατί να δημιουργήσετε περισσότερα;

Μπορεί κάποιοι να το δεχτούν. Θα δουν πόσο γλυκά είναι τα κουταβάκια σας και θα πάρουν ένα είτε για τους ίδιους είτε για τα παιδιά τους. Είναι, όμως, πολύ πιθανό όταν αυτά τα κουτάβια μεγαλώσουν ή αρχίσουν να κάνουν ζημιές ή όταν η οικογένεια θελήσει να πάει διακοπές και δεν έχει να τα αφήσει κάπου να καταλήξουν σε κάποιον άλλο ασυνείδητο ιδιοκτήτη ή σε κάποιο καταφύγιο ή, το πιο συνηθισμένο, στο δρόμο. Θα χρειαστεί λοιπόν όχι μόνο να βρείτε άτομο που να θέλει να πάρει το κουτάβι σας αλλά που να είναι υπεύθυνο. Μη θεωρήσεΤΕ πως αυτό εξυπακούεται, κάθε χρόνο αμέτρητα σκυλιά αφήνονται αδέσποτα επειδή όταν η οικογένεια τους τα πήρε σπίτι τα θεώρησε "παιχνίδια". Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που έχουμε τόσα πολλά αδέσποτα! Δε θα ήταν πολύ άσχημο τα παιδιά του σκυλιού σας να βρεθούν πεταμένα σε ένα κάδο;

7) Δεν θέλω να πάω ενάντια στη φύση. Είναι σκύλος και χρειάζεται ταίρι και απογόνους και θα κάνω ό,τι μπορώ για να του το προσφέρω!

Είτε το θέλουμε είτε όχι έχουμε πάει ήδη ενάντια στη φύση από γεγονός και μόνο πως έχουμε ένα σκύλο. Ο σκύλος αυτός έχει δημιουργηθεί με την παρέμβαση του ανθρώπου! Αυτό ισχύει είτε είναι καθαρόαιμος είτε ημίαιμος. Ζει μαζί μας στα σπίτια και στις αυλές μας και έχει μάθει πια να βολεύεται στο δικό μας ωράριο, στις ανάγκες και στις αντοχές μας.

Ακόμα και αν αγνοήσουμε το παραπάνω, ας κοιτάξουμε λίγο τι συμβαίνει στη φύση: τα μέλη μιας αγέλης λύκων ή αγριόσκυλων δε συμμετέχουν όλα στη διαδικασία του ζευγαρώματος. Υπάρχουν οι αρχηγοί, δηλαδή ένα αρσενικό και ένα θηλυκό και αυτοί είναι που ζευγαρώνουν. Έχει προβλέψει λοιπόν η ίδια η φύση να αναπαράγεται μόνο ο σκύλος ή ο λύκος που και καλή υγεία έχει αλλά και δυναμικό, σταθερό χαρακτήρα.

Δεν είναι δυνατόν να ζευγαρώνουμε όλα τα σκυλιά μας επειδή πιστεύουμε πως έτσι πρέπει να είναι από τη φύση τους. Με αυτό το σκεπτικό θα πρέπει να τα ζευγαρώνουμε όλα! Τα ημίαιμα, τα άρρωστα, τα επιθετικά ,τα παράλυτα. Κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο μιας και το πιθανότερο είναι να δημιουργήσει αμέτρητα σκυλιά άρρωστα ή/και δυστυχισμένα επειδή δεν τα αντέχουν οι ιδιοκτήτες τους ή επειδή δε βρέθηκε κανείς να τα πάρει και κατέληξαν στο δρόμο.

8) Δεν θέλω να στειρώσω το σκύλο μου!  Άρα πρέπει να τον ζευγαρώσω!

Αν ο σκύλος σας δε φαίνεται να έχει έντονες ορμές που να ταλαιπωρούν τον ίδιο αλλά και εσάς, ή αν φοβάστε τόσο πολύ για την υγεία και τη συμπεριφορά του μετά τη στείρωση, τότε ίσως να μη θελήσετε να τον στειρώσετε. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως θα χρειαστεί να τον ζευγαρώσετε!

 Η στείρωση και το ζευγάρωμα δεν είναι αντίθετες έννοιες, μπορείτε να έχετε το σκύλο σας αστείρωτο χωρίς να το ζευγαρώσετε.

Αν όμως δείτε πως ο σκύλος σας έχει ορμές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για εσάς (επιθετικότητα, καβάλημα, ζημιές) τότε θα χρειαστεί στείρωση. Δεν θα το κάνετε επειδή βολεύει εσάς αλλά επειδή θέλετε το καλό του σκύλου σας. Σίγουρα η στείρωση είναι μία επέμβαση και όπως κάθε επέμβαση (ακόμα και η αφαίρεση αμυγδαλών) έχει κινδύνους και είναι επίπονη. Είναι προτιμότερη όμως αυτή η επέμβαση από το να υποφέρει ο σκύλος σας από τις ορμές του και να είναι απίστευτα αγχωμένος. Σε πολλές περιπτώσεις ο σκύλος θα αισθανθεί τόσο μεγάλη την ανάγκη να ζευγαρώσει που θα κάνει τα πάντα για να ξεφύγει από το λουρί του η το σπίτι η την αυλή για να βρει το ταίρι του. Αν ο σκύλος σας έχει τέτοια συμπεριφορά και αρνείστε να τον στειρώσεις κινδυνεύετε να δημιουργήσετε περισσότερα αδέσποτα, να χάσετε το σκύλο σας και να θέσετε σε κίνδυνο τη ζωή του αλλά και την υγεία του, σωματική και ψυχική!

Όταν ο σκύλος μας φαίνεται ξεκάθαρα πως υποφέρει εξαιτίας των ορμών του τότε η στείρωση είναι μία καλή λύση για να απαλύνουμε τον πόνο του αλλά και τον δικό μας. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις η στείρωση ενδείκνυται και για άλλα προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να μην προκαλούνται από τις ορμές ενός σκύλου, σίγουρα όμως βελτιώνονται από την έλλειψη αυτών.

Εναλλακτικά, αν έχετε αρσενικό σκύλο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία προσομοίωση θηλυκού σκύλου. Κοινώς sex doll. Καλά με ακούσατε, sex doll για σκύλους!

Υπάρχουν τέτοια στο εμπόριο αλλά μπορείτε απλά να αγοράσετε ένα λούτρινο ζωάκι για το οποίο ο σκύλος σας έχει μία "αγάπη" ή να κατασκευάσετε εσείς ένα sex doll. Έτσι ο σκύλος σας θα μπορεί να ανακουφίζεται εκεί. Να θυμάστε όμως πως στις περιόδους ζευγαρώματος (και όχι μόνο τότε) δεν θα ηρεμήσει τελείως επειδή θα έχει την κούκλα του, άλλωστε είναι μία φτωχή προσομοίωση του πραγματικού σκύλου που βρίσκεται σε οίστρο. Η σκύλα σε οίστρο μυρίζει, προκαλεί τα αρσενικά, τα τρελαίνει και τρελαίνεται και η ίδια. Και όλα αυτά αποκλειστικά λόγω ενστίκτου, κάτι που δεν μπορεί να ελεγχθεί στο σκύλο.

9) Φοβάμαι πως αν στειρώσω το σκύλο μου θα έχει προβλήματα υγείας, θα παχύνει και θα αλλάξει η συμπεριφορά του!

Επειδή και αυτό είναι ένα εκτενές θέμα, θα το καλύψω σε διαφορετική δημοσίευση που θα γράψω στο μέλλον.

Τελικά συμπεράσματα

Το ζευγάρωμα σκύλων δεν είναι εύκολη υπόθεση όπως θα ακούσετε ένα σωρό ανθρώπους να λένε. Πόσες φορές έχω ακούσει το επιχείρημα "Ο θείος του κουμπάρου της κουνιάδας μου τα είχε ζευγαρώσει τα άφησε με τη μάνα τους στην αυλή και δε πάθανε τίποτα. Ημίαιμα ήτανε  και τα έδωσε σε κυνηγούς και σε φίλους στο χωριό".

Ελπίζω μετά από λίγη σκέψη να καταφέρουμε να καταλάβουμε πραγματικά πόσο ανόητο είναι το παραπάνω επιχείρημα. Είναι σαν να σκεφτούμε πως το πολύ κάπνισμα δεν κάνει κακό αφού ο θείος Τάκης κάπνιζε σα φουγάρο και έζησε μέχρι τα 100.

Δεν πρέπει να κοιτάμε πάντα την εξαίρεση σε έναν γενικό, επιστημονικά πραγματικό κανόνα πάνω στην προσπάθειά μας να δικαιολογήσουμε την πράξη μας. Ναι, ίσως αν η σκύλα να γεννήσει μόνη της στην αυλή και να ζήσουν όλα τα κουτάβια και να έχουν όλα τέλειο χαρακτήρα και να είναι τα καλύτερα σκυλιά του κόσμου. Οι πιθανότητες όμως να συμβεί κάτι τέτοιο είναι απειροελάχιστες. Είτε κάποια θα πεθάνουν, είτε κάποια θα βγουν με τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, είτε θα αρρωστήσουν βαριά, είτε, είτε, είτε...

Μην πέσετε στην παγίδα να σκεφτείτε πως ένα κουτάβι θα είναι υγιές και ευτυχισμένο με έναν ιδιοκτήτη που είναι κυνηγός ή που χρειαζόταν κάποιο σκύλο για φύλαξη. Ανεξάρτητα από τη χρήση για την οποία θέλουν το κουτάβι, δεν παύουν να είναι ιδιοκτήτες. Σίγουρα υπάρχουν και κυνηγοί και άλλοι άνθρωποι που αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση όσον αναφορά την υπεύθυνη ιδιοκτησία σκύλου. Για να βρείτε όμως έναν υπεύθυνο ιδιοκτήτη πρέπει να του πάρετε αναλυτική συνέντευξη και να τον επισκέπτεστε συχνά για να διαπιστώσετε αν το κουτάβι βρίσκεται όντως σε καλά χέρια.

Επίσης, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, πλέον απαγορεύεται από το Νόμο 4039 να ζευγαρώσετε το σκύλο σας χωρίς ειδική άδεια. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να καταγγείλει την πράξη και να υπάρξουν και επιπτώσεις!

Μη ζευγαρώσετε το σκύλο σας εκτός αν είστε έτοιμος/η να γίνετε επαγγελματίας εκτροφέας. Γιατί από τη στιγμή που αποφασίζετε να το ζευγαρώσετε γίνεστε εκτροφέας. 

Το ζευγάρωμα σκύλων πρέπει να γίνεται ΜΟΝΟ αν είναι καθαρόαιμα τα σκυλιά και ΜΟΝΟ από επαγγελματίες εκτροφείς που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους ολόκληρη σε κάτι που στα δικά μας μάτια φαντάζει απλό. Το ζευγάρωμα είναι μία πανάκριβη διαδικασία που χρειάζεται προσοχή κάθε μέρα, σχεδόν όλη μέρα. Για αυτό και πρέπει να το αφήσουμε στα χέρια των ειδικών.

greecepets.blogspot.gr

Read More

Γιατί και πως να μαζεύω τα περιττώματα του σκύλου μου;

Στο εξωτερικό, και πλέον και στην Ελλάδα, είναι παράνομο να μη μαζεύει κανείς τα περιττώματα του σκύλου του. Πολλοί Έλληνες ιδιοκτήτες αντιδρούν έντονα σε αυτό και αρνούνται να μαζέψουν τα περιττώματα των σκύλων τους, ίσως επειδή εδώ και χρόνια όσοι από εμάς έχουν σκυλιά αντιμετωπίζονται διαρκώς με ύβρη και κοροϊδία από τον υπόλοιπο κόσμο και δε θέλουν να συμβιβαστούν με κάποιους κανόνες.

Όμως, όσοι από εμάς έχουμε σκυλιά, πρέπει να φερόμαστε και σαν υπεύθυνοι ιδιοκτήτες τους. Πρέπει, λοιπόν, να μαζεύουμε τα κόπρανά τους από κάτω; Φυσικά και πρέπει. Γιατί ,όμως, είναι τόσο σημαντικό να κάνουμε μία τέτοια αηδιαστική διαδικασία; Διαβάστε παρακάτω για να δείτε τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους πρέπει ένας ιδιοκτήτης να μαζεύει τα κόπρανα του σκύλου του.

1) ΦΟΛΕΣ:

Ένας από τους κύριους λόγους που οι ασυνείδητοι συνάνθρωποί μας αποφασίζουν να σκοτώσουν κάποιο σκύλο είναι τα υπερβολικά πολλά περιττώματα που βρίσκουν στη γειτονιά τους. Το άτομο, όμως, που δε φροντίζει να μαζέψει τα περιττώματα του σκύλου του συμμετέχει σε αυτή την ασυνειδησία, έστω και ελάχιστα.

2) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΠΑΣΜΑ:

Τα περιττώματα είναι καλά για τα φυτά όταν προέρχονται από φυτοφάγα ζώα, όπως η αγελάδα. Τα περιττώματα ενός σκύλου είναι γεμάτα πρωτείνες και μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά στα φυτά μιας και είναι τοξικά για αυτά. 


Αναφέρομαι πάντα στα περιττώματα στα οποία δε γίνεται κάποια ειδική επεξεργασία αλλά σε αυτά που πέφτουν από το ζώο κατευθείαν στο έδαφος. Τα περιττώματα σκύλου θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα αν περάσουν κάποιες μακρόχρονες χημικές διαδικασίες που σπάνια ακολουθεί κανείς σε όλο τον κόσμο γιατί πολύ απλά δεν αξίζει τον κόπο και κρύβει κινδύνους για την υγεία.

3)ΥΓΙΕΙΝΗ:

Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο πρέπει να μαζεύουμε τα περιττώματα του σκύλου μας. Τα κόπρανα ενός σκύλου περιέχουν εκατομμύρια μικρόβια και βακτήρια.

 -Σκεφτείτε σε τι κίνδυνο μπαίνει ένα παιδάκι που κυλιέται, τρέχει, πέφτει, παίζει στο ίδιο πάρκο που υπάρχουν περιττώματα, πόσο μάλλον ένα πολύ μικρό παιδάκι που βάζει στο στόμα του ό,τι καινούριο βρει. Μπορεί να εμφανίσει ασθένειες όπωςσαλμονέλα ή, μη χειρότερα, εχινόκοκκο.

-Σκεφτείτε σε τι κίνδυνο μπαίνει η περιοχή όταν τα περιττώματα του σκύλου καταλήξουν μετά από βροχή κάτω από το έδαφος σε υπόγεια ρεύματα νερού, λίμνεςκαι κατ'επέκταση στο ποτήρι μας.

-Σκεφτείτε σε τι κίνδυνο μπαίνουν οι άλλοι γύρω μας όταν τα ποντίκια και οι μύγες, αφού πρώτα επισκεφτούν τα περιττώματα του σκύλου, έρχονται στο σπίτι, στη δουλειά, στα μαγαζιά.

-Σκέφτείτε σε τι κίνδυνο μπαίνουν όλα τα υπόλοιπα σκυλιά, γάτες και γενικά ζώα της περιοχής μιας και μπορούν να κολλήσουν σοβαρές ασθένειες από τα περιττώματα ενός σκύλου. Πολλά ζώα μάλιστα, συμπεριλαμβανομένων κάποιων σκύλων, τρώνε τα περιττώματα άλλων ζώων αν τους φανούν γευστικά.

-Σκέψου σε τι κίνδυνο μπαίνετε εσείς και ο σκύλος σας όταν πατάτε πάνω σε περιττώματα η λερώνετε τα λουριά, παντελόνια κλπ χωρίς καν να το καταλάβετε και έπειτα γυρίζετε σπίτι.

Ίσως να σκεφτείτε ότι ούτως ή άλλως αυτοί οι κίνδυνοι παραμονεύουν όποτε ένα αδέσποτο ζώο αφοδεύσει έξω, ή όποτε μία άλλη επικίνδυνη ουσία βρίσκεται κάτω. Σαν υπεύθυνοι ιδιοκτήτες, όμως, δε πρέπει να κοιτάμε τι κάνουν οι άλλοι αλλά τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Έτσι θα μάθουν και άλλοι από το παράδειγμά μας. Όσο για τα αδέσποτα, δε νομίζω πως θα διαλέξουν να αφοδεύσουν πάνω σε κεντρικά πεζοδρόμια και πολυσύχναστα πάρκα όπως οι ιδιόκτητοι σκύλοι.

4) ΑΣΧΗΜΗ ΜΥΡΩΔΙΑ:

Νομίζω η ανάλυση εδώ είναι περιττή.

5) ΦΗΜΗ:

Όταν κάποιος δεν μαζεύει τα περιττώματα του σκύλου του αυτομάτως δημιουργεί μία τεράστια προκατάληψη εναντίον όλων των ιδιοκτητών σκύλων, κοινώς μας χαλάει την εικόνα. Οι στραβές ματιές, τα έντονα κοιτάγματα και οι παρατηρήσεις που αντιμετωπίζω κάθε φορά που ο σκύλος μου μυρίζει ένα δέντρο έξω από ένα σπίτι είναι καθημερινό φαινόμενο πλέον γιατί ο κάθε ανίδεος περιμένει πως ο σκύλος μου θα τους στολίσει την είσοδο του σπιτιού του και πως εγώ θα είμαι αρκετά ανεύθυνη για να μην τα μαζέψω. Με το να μη μαζεύει λοιπόν κάποιος τα περιττώματα του σκύλου του κάνει κακό και σε εμάς τους υπόλοιπους που προσπαθούμε να δείξουμε πως το να έχεις σκύλο δε σημαίνει αυτομάτως πως δεν έχεις μυαλό.

6) ΔΙΑΣΤΡΈΒΛΩΣΗ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ:

Δεν είναι σοφό να γκρινιάζει κανείς για το πως οι άνθρωποι φέρονται με τόσο απαίσιο τρόπο στα ζώα και την ίδια μέρα στη βόλτα με το σκύλο του να μη μαζεύει τις "νάρκες" του. Εμείς πρέπει έχουμε την ελευθερία να πηγαίνουμε βόλτα με τα σκυλιά μας όπου θέλουμε αλλά και οι συνάνθρωποί μας θα πρέπει να έχουν την ελευθερία να πηγαίνουν όπου θέλουν χωρίς να αναγκάζονται να πατάνε τα περιττώματα των σκύλων μας.

Όταν ένας άνθρωπος, ειδικά ένα παιδάκι που ακόμα σχηματίζει την άποψη του για τον κόσμο με την βοήθεια των γονιών του, έρχεται αντιμέτωπος με μια άσχημη κατάσταση όπως αυτή των περιττωμάτων τότε σαφώς και θα σχηματίσει άσχημη εντύπωση για τους υπαίτιους και θα θυμώνει, όσο περνά ο καιρός, ευκολότερα μαζί τους. Αυτός, λοιπόν, που δεν καθαρίζει τα περιττώματα του σκύλου του συμμετέχει, έστω και λίγο, στηνπεριφρόνηση της φιλοζωίας μιας και εξαιτίας του ξεκινά ο κόσμος και σχηματίζει λανθασμένες εντυπώσεις!

7) ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ:

"Να μεριμνά για τον άμεσο καθαρισμό του περιβάλλοντος από τα περιττώματα του σκύλου του" γράφει η νομοθεσία για τους ιδιοκτήτες σκύλων ενώ υπάρχει πρόστιμο για όσους δε το κάνουν.

ΠΕΡΙΤΤΏΜΑΤΑ ΜΈΣΑ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ, ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ Η ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Εφόσον ζούμε σε μια οικοδομή η σε μια μονοκατοικία με γείτονες πρέπει να δεχτούμε το γεγονός πως κάποια από τα πράγματα που κάνουμε τους επηρεάζουν αρνητικά.

 Επειδή λοιπόν ο σκύλος μας ξέρει να κάνει τις ανάγκες του στη γωνία της αυλής δε σημαίνει πως πρέπει να αφήσουμε τον εαυτό μας να αισθανθεί ελεύθερο και να τα αφήσει εκεί για τους ίδιους, σχεδόν, λόγους που ανέφερα και παραπάνω.

 Αν ο σκύλος μας κάνει τις ανάγκες του στο μπαλκόνι και πάλι φροντίζουμε να τα καθαρίζουμε αμέσως. Όχι μόνο είναι ακριβώς μέσα στα πόδια μας αλλά ενοχλεί και τους γείτονες μας από δίπλα, πάνω και κάτω! Πέραν αυτού υπάρχει κίνδυνος τα περιττώματα να πέσουν μέσα στην υδρορροή και να δημιουργηθεί πρόβλημα, να ποτίσουν το πλακάκι που υπάρχει στο μπαλκόνι και να καταλήξει να φέρνει το υγειονομικό στο σπίτι μας.

Αν ο σκύλος μας τα κάνει μέσα στο σπίτι τότε καλύτερα να του σταματήσουμε στα γρήγορα αυτή τη συνήθεια, εκτός αν πάσχει από κάποιο πρόβλημα υγείας η αν για κάποιο λόγο δεν αντέχει τον καιρό που επικρατεί έξω. Θα είναι καλύτερα αν μάθει να τα κάνει στο μπαλκόνι και θα είναι τέλεια αν μάθει να τα κάνει έξω, στη βόλτα του.

ΠΩΣ ΝΑ ΜΑΖΈΨΩ ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΟΥ;

Πρέπει πάντα να έχουμε κάποια συγκεκριμένα εργαλεία όποτε βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας. Εγώ προσωπικά κουβαλώ πάντα μαζί μου ένα πρόχειρο τσαντάκι μέσης όπου έχω ό,τι εργαλείο χρειάζομαι για το σκύλο μου στη βόλτα. Συγκεκριμένα για την περίπτωση που μιλάω σήμερα, έχω τουλάχιστο 2 σακουλάκια, 1-2 γάντια μίας χρήσης και αντιβακτηριδιακά μαντηλάκια καθαρισμού ή ένα μπουκαλάκι με αντίστοιχο υγρό.

Σακουλάκια: είναι συνήθως αυτά τα κλασσικά διαφανή σακουλάκια ψυγείου που βάζουμε μέσα κυρίως τρόφιμα. Επειδή είναι κάπως ακριβά για τη δουλειά που τα θέλω, προτιμώ να αγοράζω άγνωστης μάρκας σακουλάκια. Το μέγεθος που παίρνουμε εξαρτάται φυσικά και από το μέγεθος του σκύλου μας και από τα πόσα πολλά περιττώματα συνηθίζει να αφήνει πίσω του. 

Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε μικρές σακούλες από φαρμακεία, ψιλικατζίδικα κλπ.η ακόμα και μεγαλύτερες από σούπερ μάρκετ αν δεν έχουμε τι να τις κάνουμε.

Γάντια μιας χρήσης: είναι πολύ φτηνά και τα βρίσκουμε στα φαρμακεία, εγώ συνήθως αγοράζω 1 κουτί με 100 μέσα για 3-4 ευρώ. Προσέξτε! Μην αγοράσετε τα γάντια μιας χρήσης που βλέπετε στα σούπερ μάρκετ, είναι συνήθως συσκευασίες με λίγα γάντια αλλά με πολλά ευρώ. 

Μαντηλάκια/Μπουκαλάκι: Αυτό το έχω περισσότερο για "ατυχήματα". Μου χρησιμεύει περισσότερο όποτε το λουρί ή η πατούσα του σκύλου μου ακουμπήσει πάνω σε περιττώματα και χρειαστεί να τα καθαρίσω. Τα χέρια μου τα έχω λερώσει 1-2 φορές στην αρχή που χρησιμοποιούσα μικρά σακουλάκια χωρίς γάντια. Αν θέλουμε να είμαστε έξτρα εξοπλισμένοι και χωράνε στο τσαντάκι, βάζουμε και μια μικρή θήκη με μαντηλάκια λοιπόν.

Περισσότερες πληροφορίες:

-Προσπαθείστε να είστε συνεπείς στο καθάρισμα των περιττωμάτων του σκύλου ειδικά το καλοκαίρι που κυκλοφορεί πολύ περισσότερος κόσμος έξω.
-Αν ο σκύλος σας έχει έντονη διάρροια τότε μην προσπαθήσετε να τα μαζέψετε. Και χάλια θα γίνετε και δουλειά δε θα γίνει. Αν η διάρροια επιμείνει μην πείτε "α, θα περάσει" μπορεί να είναι κάτι σοβαρό. Πηγαίνετε το σκύλο στον κτηνίατρο.
-Αν κάποιο άτομο θεωρεί τόσο δύσκολη και αηδιαστική την παραπάνω διαδικασία τότε δυστυχώς καλύτερα να μην αποκτήσει σκύλο εκτός αν είναι έτοιμο να κάνει κάποιες θυσίες για χάρη του.

Κάποιος ίσως να θεωρήσει αυτά που γράφω υπερβολές. 

Αν τα περιττώματα των σκύλων και γενικά των σαρκοφάγων ζώων ήταν τόσο άσχημα για εμάς και το περιβάλλον πως γίνεται τόσα χρόνια να μην έχει επηρεαστεί κάτι δραματικά από αυτό; Ο σκύλος δηλαδή που ζει στη φύση του τι κάνει;

Δεν υπάρχει σκύλος που να ζει στη φύση του, εκτός αν μιλάμε για τα αγριόσκυλα της Αφρικής και παρόμοιες φυλές. Οι αμέτρητες φυλές σκύλων που κυκλοφορούν σήμερα δημιουργήθηκαν από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο και οι περισσότερες από αυτές δεν θα ήταν ικανές να ζήσουν μόνες τους στη φύση. Ο σκύλος πλέον ζει με τον άνθρωπο, αυτός είναι η φύση του, τον χρειάζεται.

 Σε μία πόλη κατοικημένη από ανθρώπους γεμάτη από ιδιόκτητα και αμέτρητα αδέσποτα σκυλιά όμως τα κόπρανα αποτελούν απειλή, όχι μόνο επειδή μπορούν να κάνουν κακό στην υγεία, αλλά και επειδή η αδιαφορία μας να τα καθαρίσουμε δείχνει πόσο ανεύθυνοι είμαστε.

Μη παρασυρθείτε  από τη συνηθισμένη συμπεριφορά των συνανθρώπων μας και πείτε "Καλα τα περιττώματα του σκύλου μας πείραξαν τώρα; Δε κοιτάν να συμμαζέψουν πρώτα όλα τα υπόλοιπα προβλήματα;". Για κάθε ένα πρόβλημα υπάρχει αυτή η απάντηση. Αυτή η ανεύθυνη, αδιάφορη απάντηση, πάντα η ίδια. Αν λοιπόν απαντάμε όλοι μας με αυτόν τον τρόπο σε όλα τα προβλήματα, και το κάνουμε σχεδόν πάντα, πως θα διορθωθεί έστω και ένα από αυτά τα προβλήματα;

greecepets.blogspot.gr

Read More