Παράσιτο ονομάζουμε κάθε οργανισμό που ζει σε βάρος ενός άλλου που ονομάζεται ξενιστής και στη περίπτωσή μας είναι ο σκύλος. Όταν το παράσιτο ζει στην εξωτερική επιφάνεια του ξενιστή (σκύλου) λέγεται εξωπαράσιτο, ενώ αν ζει μέσα στο σώμα του λέγεται ενδοπαράσιτο.
Τα ενδοπαράσιτα του σκύλου είναι πάρα πολλά και ανήκουν σε διαφορετικά είδη. Πολλά από αυτά έχουν τη μορφή σκουληκιών, που ζουν κυρίως μέσα στο έντερό γι΄αυτό ονομάζονταιεντερικά παράσιτα. Αν βρεθούν σε μεγάλο αριθμό μπορεί να προκαλέσουν διάφορα συμπτώματα με κυριότερο τη διάρροια. Ο εχινόκοκκος είναι ένα από τα εντερικά παράσιτα, που μπορεί να μεταδοθεί και στον άνθρωπο. Ο κύριος τρόπος μετάδοσης είναι όταν τρώμε άπλυτα λαχανικά και χόρτα που έχουν μολυνθεί από κόπρανα μολυσμένου σκύλου. Για την πρόληψη των ενδοπαρασιτώσεων πρέπει να δίνουμε ανθελμινθική αλοιφή ή σιρόπι αποπαρασιτισμού στα κουτάβιααπό την ηλικία ακόμη και των 10 ημερών ( συνήθως τα χορηγούμε από την ηλικία των 30 ημερών και άνω) και χάπια (ανθελμινθικά) σε τακτικά χρονικά διαστήματα συνήθως ανά 2-3 μήνες στα σκυλιά από την ηλικία των 3,5 μηνών και άνω.
Τα εξωπαράσιτα του σκύλου βασικά είναι οι ψύλλοι και τα τσιμπούρια. Στη χώρα μας και τα δύο βρίσκονται σε... αφθονία, και έτσι είναι πραγματικά πολύ εύκολο να βρεθούν και στο σκύλο μας. Αρκεί μια βόλτα σε χώματα, χόρτα κλπ χωρίς την κατάλληλη προφύλαξη! Τα παράσιτα αυτά είναι σαφώς περισσότερα τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες του χρόνου, αλλά υπάρχουν και τους υπόλοιπους. Μπορεί να προσβάλλουν και τον άνθρωπο. Εκτός από την προφανή ενόχληση που προκαλούν στο σκύλο, μπορεί να του δημιουργήσουν και επιπρόσθετα προβλήματα, όπως η μετάδοση της ερλιχίωσης (από τσιμπούρια) ή η πρόκληση αλλεργικής δερματίτιδας από ψύλλους.
Η προφύλαξη του σκύλου από τα εξωπαράσιτα θεωρείται μια από τις βασικές φροντίδες. Υπάρχουν πολλά φάρμακα για το σκοπό αυτό, που είναι σε μορφή αμπούλας ( spot - on ), spray , περιλαιμίου κλπ. Τα καλύτερα είναι αυτά που έχουν μακρά διάρκεια δράσης επάνω στο σκύλο, και έτσι τον προστατεύουν συνεχώς. Συνήθως, προτιμούμε να χρησιμοποιούμε τέτοια φάρμακα ανά τακτικά χρονικά διαστήματα για να μη βρούμε ποτέ παράσιτα πάνω στο σκύλο μας.
Τέλος, είναι πολύ σημαντική η προφύλαξη του σκύλου από τις σκνίπες, γιατί με τα τσιμπήματά τους μεταδίδεται η λεϊσμανίωση (καλα-αζάρ).
Υπάρχουν εντομοαπωθητικά για το σκύλο σε μορφή περιλαιμίου, spray, spot-on κλπ. Επίσης, καλό είναι να χρησιμοποιούμε εντομοαπωθητικά και στο περιβάλλον του σκύλου (φιδάκια, ταμπλέτες κλπ) και να περιορίζουμε το σκύλο μέσα στο σπίτι κυρίως τις νυχτερινές ώρες. Κανένα από αυτά τα μέτρα, όμως, δεν προσφέρει απόλυτη προσταστία. Γι΄αυτό καλό είναι να γίνεται ανά εξάμηνο εξέταση αίματος από κτηνίατρο, ώστε να ανιχνευθεί έγκαιρα μια πιθανή προσβολή.
