Η ιστορία του Hachiko προκαλεί ρίγη συγκίνησης στους απανταχού ζωόφιλους και όχι μόνο... Στην Ιαπωνία, ο τετράποδος αυτός μύθος αποτελεί εθνικό σύμβολο, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο το πιο μνημειώδες παράδειγμα αφοσίωσης και παντοτινής πίστης.
Η συγκινητική ιστορία του Hachiko έχει «ζωντανέψει» σε πολλά βιβλία και έχει αποτελέσει το αντικείμενο δύο κινηματογραφικών ταινιών. Όμως, ούτε η μεταφορά της ιστορίας του στην έβδομη τέχνη αλλά ούτε και το άγαλμα που έχει φιλοτεχνηθεί προς τιμήν του, αρκούν για να περιγράψουν την απόλυτη αφοσίωση του στο αφεντικό του. Ο Hachiko (10/11/1923-8/03/1935), ο οποίος γεννήθηκε σε μια φάρμα κοντά στην πόλη Οντάντε, έγινε διάσημος περιμένοντας σε έναν σταθμό τρένου τον ιδιοκτήτη του καθημερινά για δέκα έτη μετά από το θάνατό του. Όμως, για να δούμε την ιστορία του αναλυτικότερα:
Το 1924, ο Hidesaburo Ueno, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο υιοθέτησε ένα χρυσοκάστανο Ακίτα ως κατοικίδιο. Ο σκύλος του τον συνόδευε κάθε μέρα από και προς το σταθμό Shibuya από όπου πήγαινε στην εργασία του. Η καθημερινή ρουτίνα του ιδιότυπου αυτού ζευγαριού συνεχίστηκε μέχρι τον Μάιο του 1925 όταν ο καθηγητής δεν γύρισε. Ο άντρας υπέστη εγκεφαλική αιμοραγία και πέθανε. Όμως, ο Hachiko συνέχισε για 9 χρόνια να περιμένει στο σταθμό να γυρίσει το αφεντικό του.
Ο Hachiko προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων, οι οποίοι έβλεπαν καθημερινά τον καθηγητή με το σκύλο του στο σταθμό. Άρχισαν να φέρνουν φαγητό στο σκύλο που περίμενε το αφεντικό του. Αυτό συνεχίστηκε για 9 χρόνια κατά τα οποία ο Hachiko εμφανιζοταν καθημερινά περιμένοντας το τρένο με το οποίο ερχόταν ο κύριος Ueno.
Την ίδια χρονιά, ένας μαθητής του καθηγητή είδε το σκύλο στο σταθμό, το ακολούθησε μέχρι το σπίτι του όπου έμαθε και την ιστορία του. Κατά τη διάρκεια μιας έρευνας έμαθε ότι υπήρχαν μόνο 30 καθαρόαιμα Ακίτα στην Ιαπωνία, συμπεριλαμβανομένου και του Hachiko. Συχνά επισκεπτόταν τον Χάτσικο και δημοσίευσε πολλά άρθρα με την ιστορία του και για την αξιοθαύμαστη αφοσίωσή του. Το 1932, ένα άρθρο του δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα του Τόκιο και από τότε έγινε εθνικό σύμβολο. Η αφοσίωση στο αφεντικό του συμβόλιζε πλέον την αφοσίωση στην οικογένεια που όλοι πρέπει να ενστερνίζονται. Δάσκαλοι και γονείς έθεταν τον Hachiko ως παράδειγμα στα παιδιά.
Ο Hachiko πέθανε στις 8 Μαρτίου 1935, ενώ μόλις πέρσι, εν έτει 2011 επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο σκύλος πέθανε από καρκίνο. Το σώμα του Hachiko ταριχεύθηκε και φυλάσσεται στο Εθνικό Επιστημονικό Μουσείο της Ιαπωνίας στο Τόκιο.
Το 1934 ένα χάλκικο άγαλμα του αφοσιωμένου σκυλιού ανεγέρθηκε στο σταθμό όπου για τόσα χρόνια περίμενε υπομονετικά το αφεντικό του. Το άγαλμα διαλύθηκε για να χρησιμοποιήθηκε ο χαλκός κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1948 ανατέθηκε στο γιο του πρώτου καλλιτέχνη να φιλοτεχνήσει ξανά το άγαλμα το οποίο υπάρχει μέχρι και σήμερα. Προς τιμήν του, η κοντινή προς το άγαλμα έξοδος του σταθμό πήρε το όνομά του.
Το 1987 η ιστορία του έγινε ταινία με τίτλο «Ηachiko Monogatori» με πρωταγωνιστή τον Kaoru Yachigusa, ενώ τo 2009 γυρίστηκε και αμερικανική ταινία με το ίδιο θέμα με πρωταγωνιστή τον Richard Gere.
Μια παρόμοια ιστορία έλαβε χώρα και στη Ρωσία όπου μια οικογένεια πέθανε σε αυτοκινητικό δυστύχημα από το οποίο επιβίωησε μόνο το σκυλί της οικογένειας, ένας γερμανικός ποιμενικός. Ο Constantine, όπως ήταν το όνομά του, γύριζε στο σημείο του δυστυχήματος επί 7 χρόνια. Σε αυτή την περίπτωση, ένα άγαλμα στήθηκε στο σημείο το 2003 για να τιμηθεί η αφοσίωση αυτού του εξαιρετικού σκυλιού.
