Δεδομένου
ότι δεν μιλάμε την ίδια «γλώσσα», είναι αρκετά δύσκολο να κάνουμε το
σκύλο μας να τηρήσει τις εντολές μας. Οπότε μια στοιχειώδης εκπαίδευση
είναι αναγκαία ώστε, για παράδειγμα, να μας ακούει όταν τον φωνάζουμε.
Όταν υιοθετούμε ένα σκυλάκι πρέπει να είμαστε
«έτοιμοι» ψυχολογικά: Η συμβίωσή μαζί του δεν συνεπάγεται μόνο την
καθημερινή του φροντίδα, δηλαδή να του προσφέρουμε τροφή, να τον
πηγαίνουμε στον κτηνίατρο και να τον βγάζουμε βόλτα. Πέρα από όλα αυτά,
ένας σκύλος, χρειάζεται σωστή εκπαίδευση. Είναι πολύ σημαντικό να τον
μάθουμε να υπακούει σε κάποιες βασικές εντολές όπως για παράδειγμα όταν
τον καλούμε να έρθει προς το μέρος μας. Κι αυτό όχι για λόγους
προσωπικού «καπρίτσιου», αλλά για λόγους πρακτικούς, ασφαλείας δικής του
και των γύρω του.
Ωστόσο όσο απλό κι αν ακούγεται το «έλα», στα αφτιά του τετράποδου φίλου μας δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Οπότε αν του το πούμε για πρώτη φορά το πιο πιθανό είναι να... σφυρίξει αδιάφορα επειδή ακριβώς αδυνατεί να «αποκωδικοποιήσει» το νόημά του. Τι πρέπει να κάνουμε; Να οπλιστούμε με υπομονή ακολουθώντας παράλληλα τα παρακάτω βήματα:
Το πρώτο μάθημα
Καλό είναι να αρχίσουμε τα «ιδιαίτερα» σε ελεγχόμενο περιβάλλον δηλαδή στο σπίτι μας όπου υπάρχει ησυχία και είμαστε βέβαιοι πως ο σκύλος μας θα είναι συγκεντρωμένος, χωρίς εξωτερικούς παράγοντες που ενδεχομένως θα του αποσπούσαν την προσοχή. Στη συνέχεια του λέμε «έλα» και αμέσως μετά υποχωρούμε λίγο προς τα πίσω. Μόλις αρχίσει να μας πλησιάζει τον επικροτούμε και χειροκροτούμε όσο έρχεται προς το μέρος μας. Μετά σταματάμε, του λέμε «κάτσε» και, κρατώντας με το ένα χέρι το κολάρο του, με το άλλο του προσφέρουμε μια λιχουδιά ώστε να καταλάβει πως τον επιβραβεύουμε γιατί έκανε κάτι καλό. Φυσικά η διαδικασία αυτή πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές μέχρι να του γίνει «βίωμα».
Έπειτα κάνουμε ακριβώς το ίδιο, αλλά στεκόμαστε σε απόσταση 2 με 3 μέτρα. Αν δούμε πως αυτήν τη φορά δεν αντιδρά στο «έλα», πάμε αμέσως προς το μέρος του, διακόπτουμε ό,τι κάνει εκείνη τη στιγμή και τον φέρνουμε εμείς στο σημείο από όπου τον φωνάξαμε. Του λέμε πάλι «κάτσε» και τον επικροτούμε. Πρέπει να το επαναλάβουμε όσες φορές χρειαστεί μέχρι να το κάνει μόνος του για να «κερδίσει» τη λιχουδιά του, αυξάνοντας σταδιακά την απόστασή μας από αυτόν.
Πιο δύσκολο είναι να προσπαθήσουμε να του πούμε «έλα» και να ανταποκριθεί όταν έχει «κολλήσει» σε κάτι που του τραβά το ενδιαφέρον αλλά δεν φθάνει, όπως ένα κρυμμένο κόκαλο. Σύντομα ωστόσο θα στραφεί προς εμάς για να τον βοηθήσουμε και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να του μάθουμε πως αν είναι υπάκουος θα κερδίζει λιχουδιές και άλλα «δωράκια».
Αφού ο σκύλος μας περάσει με άριστα τις «εξετάσεις» μέσα στο σπίτι, μπορούμε να συνεχίσουμε τα μαθήματα, έξω και, κατά προτίμηση, στην αυλή μας ή έστω κάπου με περίφραξη. Η διαδικασία παραμένει η ίδια μόνο που αρχικά πρέπει να γίνει με λουράκι και μόλις δούμε πως όλα πάνε καλά τότε τον αφήνουμε ελεύθερο. Το επόμενο βήμα είναι να κάνουμε το ίδιο πράγμα σε κάποιον ανοιχτό αλλά ήσυχο χώρο και στην επόμενη φάση πάμε σε ένα χώρο όπου έχει φασαρία.
Τέλος, καλό είναι να βάζουμε τη φαντασία μας να δουλέψει και όλα αυτά να τα κάνουμε σαν παιχνίδι έτσι ώστε ούτε ο σκύλος μας να βαρυγκωμά αλλά ούτε και εμείς να βαριόμαστε!
Tips
Ωστόσο όσο απλό κι αν ακούγεται το «έλα», στα αφτιά του τετράποδου φίλου μας δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Οπότε αν του το πούμε για πρώτη φορά το πιο πιθανό είναι να... σφυρίξει αδιάφορα επειδή ακριβώς αδυνατεί να «αποκωδικοποιήσει» το νόημά του. Τι πρέπει να κάνουμε; Να οπλιστούμε με υπομονή ακολουθώντας παράλληλα τα παρακάτω βήματα:
Το πρώτο μάθημα
Καλό είναι να αρχίσουμε τα «ιδιαίτερα» σε ελεγχόμενο περιβάλλον δηλαδή στο σπίτι μας όπου υπάρχει ησυχία και είμαστε βέβαιοι πως ο σκύλος μας θα είναι συγκεντρωμένος, χωρίς εξωτερικούς παράγοντες που ενδεχομένως θα του αποσπούσαν την προσοχή. Στη συνέχεια του λέμε «έλα» και αμέσως μετά υποχωρούμε λίγο προς τα πίσω. Μόλις αρχίσει να μας πλησιάζει τον επικροτούμε και χειροκροτούμε όσο έρχεται προς το μέρος μας. Μετά σταματάμε, του λέμε «κάτσε» και, κρατώντας με το ένα χέρι το κολάρο του, με το άλλο του προσφέρουμε μια λιχουδιά ώστε να καταλάβει πως τον επιβραβεύουμε γιατί έκανε κάτι καλό. Φυσικά η διαδικασία αυτή πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές μέχρι να του γίνει «βίωμα».
Έπειτα κάνουμε ακριβώς το ίδιο, αλλά στεκόμαστε σε απόσταση 2 με 3 μέτρα. Αν δούμε πως αυτήν τη φορά δεν αντιδρά στο «έλα», πάμε αμέσως προς το μέρος του, διακόπτουμε ό,τι κάνει εκείνη τη στιγμή και τον φέρνουμε εμείς στο σημείο από όπου τον φωνάξαμε. Του λέμε πάλι «κάτσε» και τον επικροτούμε. Πρέπει να το επαναλάβουμε όσες φορές χρειαστεί μέχρι να το κάνει μόνος του για να «κερδίσει» τη λιχουδιά του, αυξάνοντας σταδιακά την απόστασή μας από αυτόν.
Πιο δύσκολο είναι να προσπαθήσουμε να του πούμε «έλα» και να ανταποκριθεί όταν έχει «κολλήσει» σε κάτι που του τραβά το ενδιαφέρον αλλά δεν φθάνει, όπως ένα κρυμμένο κόκαλο. Σύντομα ωστόσο θα στραφεί προς εμάς για να τον βοηθήσουμε και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να του μάθουμε πως αν είναι υπάκουος θα κερδίζει λιχουδιές και άλλα «δωράκια».
Αφού ο σκύλος μας περάσει με άριστα τις «εξετάσεις» μέσα στο σπίτι, μπορούμε να συνεχίσουμε τα μαθήματα, έξω και, κατά προτίμηση, στην αυλή μας ή έστω κάπου με περίφραξη. Η διαδικασία παραμένει η ίδια μόνο που αρχικά πρέπει να γίνει με λουράκι και μόλις δούμε πως όλα πάνε καλά τότε τον αφήνουμε ελεύθερο. Το επόμενο βήμα είναι να κάνουμε το ίδιο πράγμα σε κάποιον ανοιχτό αλλά ήσυχο χώρο και στην επόμενη φάση πάμε σε ένα χώρο όπου έχει φασαρία.
Τέλος, καλό είναι να βάζουμε τη φαντασία μας να δουλέψει και όλα αυτά να τα κάνουμε σαν παιχνίδι έτσι ώστε ούτε ο σκύλος μας να βαρυγκωμά αλλά ούτε και εμείς να βαριόμαστε!
Tips - Η εξάσκηση πρέπει να λαμβάνει χώρα σε όσο το δυνατόν περισσότερα και διαφορετικά περιβάλλοντα.
- Πρέπει να τον επαινούμε όταν ανταποκρίνεται στο «έλα» αλλά και να τον αποδοκιμάζουμε όταν δεν αντιδρά όπως πρέπει.
- Καλό είναι να αυξάνουμε σταδιακά τις απαιτήσεις μας και να μην περιμένουμε... θαύματα από τη μία μέρα στην άλλη.
- Είναι απαγορευτικό να τον... σύρουμε προς το μέρος μας όταν δεν ακούει.
- Δεν πρέπει να συνδέσουμε την εντολή «έλα» με κάτι που δεν του αρέσει ή τον φοβίζει όπως για παράδειγμα με την επίσκεψη στον κτηνίατρο.
