Το
ερώτημα «πως σκέφτεται ένας σκύλος» μοιάζει αναπάντητο. Ωστόσο πρέπει να
ξέρουμε πως το κατοικίδιό μας έχει έναν δικό του τρόπο σκέψης κι εμείς
πρέπει να «προσαρμόσουμε» τη συμπεριφορά μας σε αυτόν για να πετύχουμε
μια ευχάριστη συγκατοίκηση.Οι περισσότεροι από εμάς ωστόσο θεωρούμε πως είτε αντιδρά αντανακλαστικά στα εξωτερικά ερεθίσματα, είτε δρα με βάση το ένστικτο. Κανείς δεν πιστεύει πως μπορεί να έχει πιο «σύνθετες» σκέψεις και συναισθήματα. Με άλλα λόγια τον αντιμετωπίζουμε σαν... χαζούλη.
Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Επειδή δεν διαθέτει την ικανότητα να εκφράσει τις σκέψεις του μέσω της γλώσσας, αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι έξυπνος. Απλά σκέφτεται και αντιδρά εντελώς διαφορετικά από εμάς.
Εικόνα και ήχος
Σύμφωνα με αρκετές έρευνες, τα σκυλιά σκέφτονται με εικόνες, ήχους, μυρωδιές κ.τ.λ. Πως γίνεται αυτό; Όταν για παράδειγμα πεινάει γιατί πλησιάζει η ώρα για το φαγητό του, δεν μας κοιτά και αναρωτιέται «μα πότε επιτέλους θα με σερβίρεις», αλλά ανακαλεί στη μνήμη του τις κινήσεις ρουτίνας που κάνουμε, ή τα λόγια (δηλαδή τους ήχους) που του λέμε όταν είναι να τον ταΐσουμε. Έτσι προσπαθεί να μας «προκαλέσει» με τον τρόπο του να επαναλάβουμε αυτή τη ρουτίνα.
Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό τότε θα καταφέρουμε να διευκολύνουμε ιδιαίτερα τη σχέση μας μαζί του και να λύσουμε πολλά από τα προβλήματα που μας προκαλεί η συχνά ακατανόητη συμπεριφορά του. Ένα από αυτά είναι και το σύνηθες «άγχος του αποχωρισμού», δηλαδή η τάση πολλών σκυλιών να αδυνατούν να παραμείνουν μόνα χωρίς να... διαλύσουν το σύμπαν όσο απουσιάζει το αφεντικό τους. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να έχουμε κατά νου το εξής: Όταν αργούμε να γυρίσουμε σπίτι, ειδικά αν έχουμε κακομάθει τον σκύλο μας με πολλά χάδια και υπερβολική προσοχή όποτε το απαιτεί, αυτό που παθαίνει είναι ότι, όσο λείπουμε «βομβαρδίζεται» από εικόνες. Μας φαντάζεται για παράδειγμα να τακτοποιούμε τα μαξιλάρια, να καθόμαστε στον καναπέ, να διαβάζουμε ένα βιβλίο κ.ά. Έτσι καταλήγει να «ξεσπά» πάνω στα πράγματά μας όχι για να μας τιμωρήσει αλλά για να μας νιώσει «κοντά» του μέσα από αντικείμενα – σύμβολα που έχουν τη μυρωδιά μας.
Παράλληλα περιμένει της επιστροφή μας με τέτοια ανυπομονησία ώστε και ο παραμικρός θόρυβος τον κάνει να τρέχει στη πόρτα, με αποτέλεσμα η αδρεναλίνη του να χτυπά «κόκκινο». Επομένως δεν έχει κανένα νόημα όταν γυρίσουμε να του φερθούμε βίαια γιατί θα οδηγηθεί σε μεγαλύτερη σύγχυση κι επίσης θα αρχίσει να «ανακαλεί» και τις αρνητικές εικόνες από το... κατσάδιασμα.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εκμεταλλευτούμε αυτή την ιδιαιτερότητα του σκύλου, με το να του δημιουργήσουμε θετικές εικόνες. Και κυρίως ξεκαθαρίζοντάς του ότι εμείς είμαστε το αφεντικό. Δεν πρέπει να υποχωρούμε στις απαιτήσεις τους γιατί τότε όταν δεν θα μπορεί να έχει αυτό που θέλει όταν το θέλει, θα υποφέρει.
Επομένως δεν τον αφήνουμε να νομίζει πως έχει το πάνω χέρι. Δεν τον σερβίρουμε όποτε επιθυμεί εκείνος κι ούτε παίζουμε ή τον χαϊδεύουμε επειδή το απαιτεί. Μπορούμε να του δώσουμε την εντολή «κάτσε» για να σταματήσει να... διαμαρτύρεται ή αν αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, η αδιαφορία είναι το καλύτερο... φάρμακο ώστε να μάθει να υποχωρεί. Όταν αρχίσει να γίνεται νευρικός γιατί πλησιάζει η ώρα που πρέπει να φύγουμε, καθόμαστε ήσυχα στο χώρο όπου θα τον αφήσουμε, χωρίς να τον κοιτάμε ή να του μιλάμε για 5 λεπτά. Έπειτα αποχωρούμε χωρίς να του δώσουμε καμία σημασία. Όταν επιστρέψουμε, επιβάλλεται να περάσουμε τη πόρτα αδιαφορώντας μέχρι να τον δούμε να ηρεμεί. Ακόμα κι αν έχει αναστατώσει το σπίτι, πρέπει να δείξουμε ψυχραιμία και μάλιστα να τον μεταφέρουμε σε άλλο χώρο αν είναι να καθαρίσουμε.
Έτσι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο σκύλος μας, προκειμένου να διευκολύνουμε τη καθημερινότητα μας κι εκείνος να είναι ευτυχισμένος κάνοντας μόνο ευχάριστες σκέψεις!
katoikidio.com
