Νεφρά
και ήπαρ είναι από τα πρώτα όργανα που υφίστανται τις συνέπειες της
κακής λειτουργίας της καρδιάς του σκύλου και αποτελούν τις δευτερογενείς
βλάβες. Μειώνονται οι ολικές πρωτεϊνες, αυξάνονται τα ηπατικά ένζυμα,
ενώ είναι σχετικά αυξημένη και η κρεατινίνη που εφόσον το ζώο αφεθεί
στην τύχη του, οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια. Φάρμακα αλλά και διατροφή
μπορούν να μειώσουν τις συνέπειες τις διατατικής μυοκαρδιοπάθειας και σε
πολλές περιπτώσεις το ζώο επιβιώνει για καιρό και με πολύ καλή ποιότητα
ζωής.Η διάγνωση της διατατικής μυοκαρδιοπάθειας στο σκύλο βασίζεται στην κλινική εικόνα, τη φυλή και τα ευρήματα από ακτινογραφία, ηλεκτροκαρδιογράφημα και υπερηχογράφημα. Τα εργαστηριακά ευρήματα από το αίμα ποικίλλουν και χαρακτηρίζουν τις δευτερογενείς βλάβες διαφόρων οργάνων (νεφρού, ήπατος) που υφίστανται τις συνέπειες της μειωμένης κυκλοφορίας και της μη καλής οξυγόνωσής τους.
Παράμετροι που ελέγχονται:
-Ολικές πρωτεϊνες (συνήθως μειώνονται)
-Ηπατικά ένζυμα (συνήθως αυξάνονται)
-Κρεατινίνη και ουρία (αζωθαιμία, συνήθως μέτρια αυξημένες)
-Θυροειδής αδένας (μέτρηση Τ3 και Τ4)
ΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Σε ζώα που δεν παρουσιάζουν βαριά συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να χορηγηθούν αγγειοδιασταλτικά καθώς και ουσίες που ελέγχουν τις αρρυθμίες και τις εκατακτοσυστολές. Ταυτόχρονα, η διόρθωση της διατροφής (ανάλατες τροφές, χορήγηση καρνιτίνης, ταυρίνης και βιταμινών Ε και Β) δίνει ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ειδικότερα, για τη διατροφή των ζώων που πάσχουν από διατατική μυοκαρδιοπάθεια κυκλοφορούν στο εμπόριο κατάλληλες δίαιτες.
Για ζώα που παρουσιάζουν βαριά κλινική εικόνα απαιτείται νοσηλεία για την αποκατάσταση των λειτουργικών διαταραχών της καρδιάς και των επιπλοκών.
Κλειδί της εφαρμογής της απαιτούμενης αγωγής αποτελεί η καλή ενημέρωση του ιδιοκτήτη.
Adespoto.gr
