Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Miami και του Saint Louis αποφάσισαν να μελετήσουν κατά πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να βασιστεί στο κατοικίδιο ζώο του για να ικανοποιήσει τις κοινωνικές του ανάγκες. Πολύς λόγος έχει γίνει ήδη στους κόλπους της ψυχολογίας για τα οφέλη των ηλικιωμένων ή των αρρώστων που είχαν την ευθύνη ενός ζώου, η οποία «παίρνει μακριά» την μοναξιά τους και βελτιώνει μέχρι και την υγεία τους. Ισχύουν όμως τα ίδια οφέλη και για όσους δεν νιώθουν απομονωμένοι από άλλους ανθρώπους; Αυτή είναι η ερώτηση που ώθησε την επιστημονική ομάδα να εμπλακεί σε τρεις διαφορετικές μελέτες με κοινό παρονομαστή τα κατοικίδια.
Κατά την διάρκεια της πρώτης μελέτης, οι ερευνητές συνέλεξαν απαντήσεις από ανθρώπους που είχαν κατοικίδια και από άλλους που δεν είχαν. Τελικά, διαπίστωσαν πως τα «αφεντικά» ζώων ένιωθαν κατά κανόνα λιγότερη μοναξιά, είχαν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και ασκούνταν περισσότερο από τους άλλους. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος αν αυτά τα χαρακτηριστικά οφείλονται στην συμβίωση με κατοικίδια ή αν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ωθούν στην απόκτηση κατοικιδίου.
Η δεύτερη μελέτη εστίασε την προσοχή της στους ιδιοκτήτες σκυλιών. Τα συμπεράσματα φανερώνουν πως ένας σκύλος όντως βοηθά τον ιδιοκτήτη του να ικανοποιήσει τις ανάγκες του σε κοινωνικότητα. Μάλιστα, τα οφέλη από την παρουσία του σκύλου ήταν τα ίδια, ανεξαρτήτως αν τα άτομα δέχονταν ήδη ψυχολογική υποστήριξη από άλλους ανθρώπους.
Τέλος, η τρίτη μελέτη περιλάμβανε ένα πείραμα μεταξύ φοιτητών: Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να θυμηθούν μια στιγμή της ζωής τους κατά την οποία βίωσαν κοινωνική απομόνωση και απόρριψη. Μετά από αυτή την ομολογουμένως καταθλιπτική διαδικασία τους ζητήθηκε είτε να γράψουν ένα σύντομο κείμενο για τον καλύτερο φίλο τους, είτε για ένα αγαπημένο τους κατοικίδιο είτε να σχεδιάσουν έναν χάρτη του πανεπιστημίου.
Οι φοιτητές που έγραψαν για τους φίλους τους και για τα κατοικίδιά τους ένιωσαν τελικά καλύτερα, ξαναβρίσκοντας την αίσθηση της αυτοεκτίμησης και της χαράς, σε αντίθεση με τους… σχεδιαστές χαρτών που συνέχισαν να είναι κατηφείς. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως η σκέψη του κατοικιδίου βοήθησε όσο ακριβώς και η σκέψη ενός φίλου.
Μπορεί τα παραπάνω ευρήματα να μην εκπλήσσουν τα περήφανα αφεντικά κατοικιδίων, ωστόσο η έρευνα πιστοποιεί επιστημονικά πως η χαρά και το νόημα στην ζωή μπορεί να προκύψει από ένα ζώο ακόμη και όταν είναι ήδη καλυμμένες οι ανάγκες διαπροσωπικής επαφής. Ίσως τελικά το μυστικό κρύβεται στο γεγονός πως τα κατοικίδια μας κάνουν να νιώθουμε ότι κάποιος μας αγαπά – ή επίσης ότι κάποιος μας έχει ανάγκη. «Το να ανήκεις κάπου θεωρείται βασική ανθρώπινη ανάγκη», γράφουν στην μελέτη οι ερευνητές και συμπληρώνουν: «Αν τα κατοικίδια είναι “ψυχολογικά κοντά” στους ιδιοκτήτες τους, μπορούν να προσφέρουν οφέλη ευζωίας παρόμοια με αυτά που προσφέρει ένας φίλος».
in2life.gr
