Υπάρχουν διάφορες αιτίες για τις οποίες ο σκύλος παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά.
Η πρώτη και κυριότερη αιτία επιθετικότητας είναι η βία.
Ξεκινώντας όμως, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι ονομάζουμε βία απέναντι στον σκύλο.
Οποιαδήποτε συμπεριφορά μας, μπορεί να προκαλέσει φόβο ή πόνο στον σκύλο πρέπει να θεωρείται βία.
Ακόμα και εδώ όμως θα παρατηρήσουμε ότι η ποιότητα και ποσότητα βίας που μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι και να προκαλέσει ανάλογα συναισθήματα στους τετράποδους φίλους μας είναι σχετική κατά άτομο(άνθρωπο και σκύλο).
Για κάποιους σκύλους, η παραμικρή δυνατή ένταση στην φωνή είναι μια τρομακτική εμπειρία, ενω κάποιοι άλλοι θα αντιδράσουν στο ίδιο ερέθισμα με μεγαλύτερη ψυχραιμία.
Πολλές φορές έχω ακούσει να μου λένε ότι, “εγώ δεν χρησιμοποιώ βία στον σκύλο μου, να μόνο που μερικές φορές του έχω ρίξει κανα δυο με εφημερίδα και τον τσάκωσα από το σβέρκο, όταν έκανε την ανάγκη του “μέσα” ή όταν δάγκωνε τα έπιπλα όταν ήταν 3 μηνών”.
Άλλος πάλι έριχνε μια αλυσίδα στον σκύλο του, όταν ήθελε να τον “διορθώσει” για κάποια λάθος συμπεριφορά(γιατί έτσι του είπαν… ότι είναι το σωστό) και ένιωθε καλά, νομίζοντας ότι αφού δεν του έριξε καμιά κλωτσιά….όλα εντάξει.
Έναν σκύλο που διαρκώς τον μαλώνουμε (διορθώνουμε) για την λάθος κατά την γνώμη μας συμπεριφορά του, σίγουρα θα του δημιουργήσουμε νευρικότητα, φοβία, αβεβαιότητα και γενικώς θα έχουμε έναν σκύλο που θα αποφεύγει να δοκιμάζει συμπεριφορές, ενώ από την άλλη δεν θα έχουμε δώσει στον σκύλο μας να καταλάβει, τι θέλουμε από αυτόν. Αν μάλιστα πρόκειται για σκύλο εργασίας-σπορ θα τον έχουμε “χαλάσει” και σίγουρα δεν θα έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε.
Πολλές φορές ο σκύλος μας δείχνει να “αντέχει” στην τιμωρία. Αυτό όμως είναι μια λανθασμένη αξιολόγηση καθώς τις περισσότερες φορές δεν αναγνωρίζουμε τα “σημάδια” - τα οποία είναι κάποια σήματα ηρεμίας που μας στέλνει, γυρίζοντας το κεφάλι στο πλάι η μυρίζοντας το χώμα, γλείφοντας γρήγορα την μουσούδα κ.λ.π – λέγοντάς μας στην σκυλίσια γλώσσα, ότι δεν νιώθει καλά και πρέπει να σταματήσουμε.
Παρερμηνεύοντας λοιπόν εμείς την συμπεριφορά του σκύλου(πολλές φορές νομίζουμε ότι αδιαφορεί ή κατάλαβε το λάθος του…) συνεχίζουμε την ίδια τακτική.
Η πρώτη και κυριότερη αιτία επιθετικότητας είναι η βία.
Ξεκινώντας όμως, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι ονομάζουμε βία απέναντι στον σκύλο.
Οποιαδήποτε συμπεριφορά μας, μπορεί να προκαλέσει φόβο ή πόνο στον σκύλο πρέπει να θεωρείται βία.
Ακόμα και εδώ όμως θα παρατηρήσουμε ότι η ποιότητα και ποσότητα βίας που μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι και να προκαλέσει ανάλογα συναισθήματα στους τετράποδους φίλους μας είναι σχετική κατά άτομο(άνθρωπο και σκύλο).
Για κάποιους σκύλους, η παραμικρή δυνατή ένταση στην φωνή είναι μια τρομακτική εμπειρία, ενω κάποιοι άλλοι θα αντιδράσουν στο ίδιο ερέθισμα με μεγαλύτερη ψυχραιμία.
Πολλές φορές έχω ακούσει να μου λένε ότι, “εγώ δεν χρησιμοποιώ βία στον σκύλο μου, να μόνο που μερικές φορές του έχω ρίξει κανα δυο με εφημερίδα και τον τσάκωσα από το σβέρκο, όταν έκανε την ανάγκη του “μέσα” ή όταν δάγκωνε τα έπιπλα όταν ήταν 3 μηνών”.
Άλλος πάλι έριχνε μια αλυσίδα στον σκύλο του, όταν ήθελε να τον “διορθώσει” για κάποια λάθος συμπεριφορά(γιατί έτσι του είπαν… ότι είναι το σωστό) και ένιωθε καλά, νομίζοντας ότι αφού δεν του έριξε καμιά κλωτσιά….όλα εντάξει.
Έναν σκύλο που διαρκώς τον μαλώνουμε (διορθώνουμε) για την λάθος κατά την γνώμη μας συμπεριφορά του, σίγουρα θα του δημιουργήσουμε νευρικότητα, φοβία, αβεβαιότητα και γενικώς θα έχουμε έναν σκύλο που θα αποφεύγει να δοκιμάζει συμπεριφορές, ενώ από την άλλη δεν θα έχουμε δώσει στον σκύλο μας να καταλάβει, τι θέλουμε από αυτόν. Αν μάλιστα πρόκειται για σκύλο εργασίας-σπορ θα τον έχουμε “χαλάσει” και σίγουρα δεν θα έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε.
Πολλές φορές ο σκύλος μας δείχνει να “αντέχει” στην τιμωρία. Αυτό όμως είναι μια λανθασμένη αξιολόγηση καθώς τις περισσότερες φορές δεν αναγνωρίζουμε τα “σημάδια” - τα οποία είναι κάποια σήματα ηρεμίας που μας στέλνει, γυρίζοντας το κεφάλι στο πλάι η μυρίζοντας το χώμα, γλείφοντας γρήγορα την μουσούδα κ.λ.π – λέγοντάς μας στην σκυλίσια γλώσσα, ότι δεν νιώθει καλά και πρέπει να σταματήσουμε.
Παρερμηνεύοντας λοιπόν εμείς την συμπεριφορά του σκύλου(πολλές φορές νομίζουμε ότι αδιαφορεί ή κατάλαβε το λάθος του…) συνεχίζουμε την ίδια τακτική.
Η
βία λειτουργεί συσσωρευτικά για τον σκύλο μας με αποτέλεσμα να έχουμε
αργότερα μια αιφνίδια έξαρση της επιθετικής συμπεριφοράς.
Άλλες πάλι φορές η ηλικία του σκύλου είναι τέτοια(είναι κουτάβι) που δεν του επιτρέπει να εμφανίσει ανάλογα σημάδια επιθετικότητας.
Η ανασφάλεια και ο φόβος σε όλα τα όντα του πλανήτη είναι η κύρια αιτία επιθετικής έκφρασης με όποια μορφή μπορεί αυτή να εμφανιστεί.
Έτσι συμβαίνει και με τον σκύλο.
Βέβαια, υπάρχουν και άλλοι λόγοι όπως είπαμε και στην αρχή, που μπορεί να έχουμε επιθετική συμπεριφορά από κάποιον σκύλο.
Η ασύδοτη “αγάπη” σε μια σχέση χωρίς όρια μπορεί να αλλάξει το στάτους της ιεραρχίας και να προκαλέσει διάφορα προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητα.
Η λάθος ή η ημιτελής κοινωνικοποίηση θα προκαλέσει φοβίες και επιθετικότητα στις περισσότερες περιπτώσεις.
Τέλος έχουμε και την γενετική προδιάθεση του σκύλου(έντονη κτητικότητα, ιδιαίτερη ευαισθησία-φοβίες κ.λ.π) αλλά και τις περιπτώσεις που υπάρχει πρόβλημα υγείας.
Για όλα όμως αυτά που προαναφέραμε τον σημαντικότερο ρόλο παίζει η συμπεριφορά του κηδεμόνα του σκύλου. Αυτή είναι που μπορεί να καθορίσει αλλά και να διορθώσει τα κακώς κείμενα ακόμη και της προδιάθεσης του ζώου.
Άλλες πάλι φορές η ηλικία του σκύλου είναι τέτοια(είναι κουτάβι) που δεν του επιτρέπει να εμφανίσει ανάλογα σημάδια επιθετικότητας.
Η ανασφάλεια και ο φόβος σε όλα τα όντα του πλανήτη είναι η κύρια αιτία επιθετικής έκφρασης με όποια μορφή μπορεί αυτή να εμφανιστεί.
Έτσι συμβαίνει και με τον σκύλο.
Βέβαια, υπάρχουν και άλλοι λόγοι όπως είπαμε και στην αρχή, που μπορεί να έχουμε επιθετική συμπεριφορά από κάποιον σκύλο.
Η ασύδοτη “αγάπη” σε μια σχέση χωρίς όρια μπορεί να αλλάξει το στάτους της ιεραρχίας και να προκαλέσει διάφορα προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητα.
Η λάθος ή η ημιτελής κοινωνικοποίηση θα προκαλέσει φοβίες και επιθετικότητα στις περισσότερες περιπτώσεις.
Τέλος έχουμε και την γενετική προδιάθεση του σκύλου(έντονη κτητικότητα, ιδιαίτερη ευαισθησία-φοβίες κ.λ.π) αλλά και τις περιπτώσεις που υπάρχει πρόβλημα υγείας.
Για όλα όμως αυτά που προαναφέραμε τον σημαντικότερο ρόλο παίζει η συμπεριφορά του κηδεμόνα του σκύλου. Αυτή είναι που μπορεί να καθορίσει αλλά και να διορθώσει τα κακώς κείμενα ακόμη και της προδιάθεσης του ζώου.
Μην ακούτε
συμβουλές του τύπου, “σπάστου από νωρίς τον τσαμπουκά” γιατί μπορεί
πολύ εύκολα να γυρίσει μπούμερανγκ αυτή η λογική και αργότερα ο σκύλος
να παρουσιάσει επιθετικότητα σε σας ή σε κάποιο άλλο μέλος της
οικογένειας εκεί που δεν το περιμένετε και αυτό μπορεί να συμβεί ξαφνικά
και σε διαφορετική χρονική στιγμή της ζωής του ζώου που σε παλαιότερη
παρόμοια κατάσταση δεν θα είχε φανερώσει καμιά απολύτως συμπεριφορά.
Αν για κάποιο λόγο ο σκύλος σας, παρουσιάσει σημάδια επιθετικότητας, μην απαντήσετε με οποιαδήποτε μορφή βίας, αλλά συμβουλευτείτε άμεσα κάποιον ειδικό στις συμπεριφορές των σκύλων.Αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα από την αρχή, μπορούμε να είμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί και η κατάσταση να αλλάξει. Η επιθετικότητα στους σκύλους είναι μια σοβαρή κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και με μεγάλη υπευθυνότητα.
πηγη : http://kynagon.wordpress.com
Αν για κάποιο λόγο ο σκύλος σας, παρουσιάσει σημάδια επιθετικότητας, μην απαντήσετε με οποιαδήποτε μορφή βίας, αλλά συμβουλευτείτε άμεσα κάποιον ειδικό στις συμπεριφορές των σκύλων.Αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα από την αρχή, μπορούμε να είμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί και η κατάσταση να αλλάξει. Η επιθετικότητα στους σκύλους είναι μια σοβαρή κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και με μεγάλη υπευθυνότητα.
πηγη : http://kynagon.wordpress.com