Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι τιμωρίας για ένα σκύλο, είναι οι ακαθαρσίες μέσα στο σπίτι, γάβγισμα όταν λείπουμε, καταστροφή κήπου η γλαστρών στο μπαλκόνι, καβγάδες με σκυλιά και κυνήγι γάτων, καταστροφή επίπλων και χαλιών, κλέψιμο των φαγητών από το τραπέζι. Ακόμη να τρώει οτιδήποτε βρει στο δρόμο, να γρυλίσει σε όποιον πλησιάσει την ώρα που τρώει, να έχει πάρει κάποιο αντικείμενο και να έχει κρυφτεί κάτω από ένα έπιπλο, να χοροπηδάει επάνω μας μόλις μας δει, να ανεβαίνει σε καναπέδες ή όταν τον αφήνουμε ελεύθερο να τρέξει να μην γυρνάει με τίποτα ή αν έρχεται να στέκεται στο ένα μέτρο και μόλις πάμε να τον πιάσουμε να φεύγει. Αυτά κυρίως εμφανίζονται σε πολύ μικρές ηλικίες αλλά κατά καιρούς και όταν μεγαλώσουν που περνάνε κάποιες φάσεις ανυπακοής και ανησυχίας για διάφορους λόγους.
Πριν λοιπόν φτάσετε στην τιμωρία, μπορεί να υπάρξει πρόληψη για όλες αυτές τις λανθασμένες συμπεριφορές πηγαίνοντας σε έναν επαγγελματία εκπαιδευτή σκύλων αλλά και συνηθίζοντας να τον διορθώνετε στα λάθη και μαθαίνοντάς τον να λειτουργεί σωστά και χωρίς προβλήματα. Η άσκοπη ή λανθασμένη τιμωρία δημιουργεί προβληματικά και πολλές φορές επιθετικά σκυλιά. Το ίδιο μπορεί να γίνει και από τη μόνιμη ατιμωρησία ή ανοχή μας σε όλα με αποτέλεσμα ο σκύλος να γίνεται κυρίαρχος στη σχέση του με τον άνθρωπο.
Υπάρχει η άποψη μην τιμωρείς το σκύλο γιατί του αλλοιώνεις τον χαρακτήρα ή τον τρομάζεις αν φωνάζεις δυνατά και τον ταρακουνάς από το κολάρο. Η θεωρία που λέει ότι θα μεγαλώσει και θα τα κόψει όλα μπορεί να ισχύσει αν δεν έχει πάθει μερικές γαστρίτιδες, αν δεν τον έχει χτυπήσει κανένα αυτοκίνητο ή δεν έχει πάθει κάποιο άλλο ατύχημα. Και θα έχει εκπαιδευθεί μια χαρά στο να διατηρεί όλες τις κακές συνήθειες που σε μεγάλη ηλικία κόβονται δύσκολα. Δεν μπορούμε να τιμωρήσουμε το κουτάβι που μας υποδέχεται και από τη χαρά του τού φεύγουν μερικές σταγόνες ούρα. Οπως είναι λάθος να τιμωρούμε το σκύλο μετά από πολλή ώρα για κάτι που έκανε- ειδικά αν είναι κουτάβι, γιατί τα ενήλικα πολλές φορές το αντιλαμβάνονται.
Υπάρχουν λανθασμένοι τρόποι τιμωρίας, μαλώματος ή παρατήρησης. Η βία που συνδυάζεται με πόνο αποδίδει ως τιμωρία πολύ σπάνια και μόνον αν είναι άμεση δηλαδή εκείνη τη στιγμή. Συνήθως εφαρμόζεται από λάθος πληροφορημένους ή κακούς ιδιοκτήτες σκύλων και προτείνεται και από κακούς επαγγελματίες εκπαιδευτές. Επίσης η βία δημιουργεί φοβισμένα ζώα που συνήθως εκδηλώνουν επιθετικότητα όχι μόνο σε τρίτους αλλά και στα ίδια τα αφεντικά τους. Το θέμα της «αθώας» εφημερίδας είναι μια μορφή βίας την οποία συνιστούν όλοι οι κτηνίατροι, οι ιδιοκτήτες pet shops και ο γείτονάς μας. Ισχυρίζονται λοιπόν ότι δεν ακουμπάνε το σκύλο μόνο με το θόρυβο. Αυτά όμως θυμούνται ότι όταν ήταν κουτάβια τους τις είχαν μερικές φορές βρέξει με την εφημερίδα. Δεν το ξεχνούν και κάθε φορά που τους την δείχνουν νιώθουν πως απειλούνται. Και σε αυτήν την περίπτωση διαμορφώνεται ο χαρακτήρας τους υπέρ επιθετικός ή φοβισμένος με πολύ δυσάρεστες συνέπειες ειδικά αν πρόκειται για σκύλους που προορίζονται για φύλακες.
Το ηλεκτρικό κολάρο διατίθεται πλέον σε καταστήματα κυρίως για όσους έχουν πρόβλημα με τα σκυλιά τους που γαβγίζουν άσκοπα. Το εμπορικό κέρδος οδήγησε στην ευρύτερη παραγωγή το οποίο στα χέρια ενός αδαή ιδιοκτήτη μπορεί να δημιουργήσει ένα σκύλο τρελό και επικίνδυνο. Σε χώρες με μεγάλη παράδοση στην εκπαίδευση σκύλων όπως Γερμανία ή Αμερική υπάρχει ολόκληρη φιλοσοφία και μεθοδολογία για τη χρήση του κολάρου από επαγγελματίες καθώς και ενημέρωση για την αποφυγή τραγικών αποτελεσμάτων. Χρησιμοποιείται κυρίως σε μεγάλες ηλικίες και ακραίες περιπτώσεις.
Δεν πρέπει να προσπαθούμε να εξηγήσουμε στο σκυλί τι είναι λάθος με πολλές κουβέντες γιατί δεν θέλουμε να τον καταπιέσουμε σαν αν είναι άνθρωπος.
Επίσης είναι παράλογο να δεχθούμε ότι ο σκύλος θα καταλάβει την ανωτερότητά μας αν συμπεριφερόμαστε και εμείς σαν σκυλιά.
Λάθος είναι η εγκατάλειψη για κάποιες μέρες στην ταράτσα, την αυλή ή το υπόγειο. Δεν υπάρχει κανένα κέρδος απλώς ο σκύλος βασανίζεται. Το να μείνει νηστικός είναι τεράστιο σφάλμα. Ο σκύλος όταν πεινάει δεν μπορεί να σκεφτεί ότι είναι νηστικός για κάποια ζημιά που έκανε. Τον κυριεύει εκνευρισμός και ανησυχία αφού ο οργανισμός του έχει ανάγκη την τροφή και μπορεί να έχει ακόμη χειρότερη συμπεριφορά αφού παραβιάζουμε τους κανόνες των φυσικών του αναγκών.
Η χρήση του πνίχτη (αλυσιδάκι) για τιμωρία αλλά και για εκπαίδευση σε κουτάβια 4-5 μηνών δεν πρέπει να το δέχεστε ούτε από εκπαιδευτή παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις προβληματικών σκύλων. Ενας καλός τρόπος είναι η φωνή που λειτουργεί περισσότερο σαν παρατήρηση και λιγότερο σαν τιμωρία. Χρησιμοποιούμε μια απαγορευτική λέξη π.χ ναι ή όχι. Η ένταση της φωνής μας ανάλογα με την περίσταση μπορεί να είναι δυνατότερη ή χαμηλότερη. Πολλές φορές μπορούμε να φωνάξουμε το όνομα του σκύλου. Προσπαθούμε μετά το απαγορευτικό παράγγελμα να ακολουθεί κάποιο άλλο που να ζητά από το σκύλο τι να κάνει.
Το τράνταγμα με το κολάρο σε συνδυασμό με τη φωνή είναι μια παραδοσιακή και αξιόπιστη τιμωρία. Η άποψη ότι ο σκύλος τρομάζει είναι λάθος γιατί όπως ξέρετε μια μητέρα σκύλα όταν έχει ακόμη μαζί της τα κουτάβια και θέλει να τα μαλώσει τα πιάνει από το σβέρκο δαγκώνοντάς τα ελαφρά και καμιά φορά τα τινάζει και έντονα. Για αυτό το τράνταγμα θεωρείται ως ο πιο κλασσικός, παραδοσιακός αλλά και φυσικός τρόπος τιμωρίας. Το δέσιμο σε αλυσίδα περίπου ένα μέτρο ή ο περιορισμός σε ένα δωμάτιο είναι σαν να στέλνεις ένα παιδί για τιμωρία. Επίσης μπορείτε να τον βγάλετε στο μπαλκόνι ή την αυλή. Αυτό δεν πρέπει να κρατάει πάνω από 30 με 40 λεπτά γιατί ο σκύλος ξεχνά το λόγο για τον οποίο τιμωρείται και του μένει στο μυαλό μόνο το δέσιμο. Η τιμωρία δεν έχει κανένα νόημα αν ο σκύλος ζει με περισσότερους από έναν ανθρώπους όπου ο ένας τον μαλώνει και ο άλλος αμέσως τον χαϊδεύει.
Αν έχετε τιμωρήσει για κάποιο λόγο το σκύλο σας και την επόμενη φορά δεν το ξανακάνει επιβραβεύστε τον με ένα χάδι και με «μπράβο» ώστε να υπάρχει και εκπαιδευτικός χαρακτήρας. Μην ξεχνάτε ότι αν το κουτάβι σας ανεβαίνει στον καναπέ και το τιμωρήσετε από τις πρώτες μέρες ίσως μεγαλώνοντας να μην το ξανακάνει. Αρα λοιπόν όσο πιο μικρό, τόσο ευκολότερα και καλύτερα!
