A. Δεμοδήκωση -ποιοδεμοδήκωση
Η δεμοδήκωση ή δεμοδεκτική ψώρα είναι μία νόσος που αφορά κυρίως τα καθαρόαιμα σκυλιά.
Σχετίζεται με τη διείσδυση του δέρματος από την ψώρα demo dex canis, που φυσιολογικά βρίσκεται στο θύλακο της τρίχας και στους αδένες του δέρματος.
Τα προβλήματα ξεκινούν όταν έχουμε δευτερογενείς βακτηριακές επιμολύνσεις, σπάσιμο του θύλακου της τρίχας και παρουσία «ελεύθερων» ψωρών στο δέρμα.
Έχουμε δύο μορφές δεμοδήκωσης, την τοπική και τη γενικευμένη. Πολλές φορές η τοπική μορφή αυτοιάται – χωρίς να χρειάζεται κάποια αγωγή - ενώ η γενικευμένη οδηγεί σε σοβαρή νόσο που απαιτεί επιθετική θεραπεία. Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι η τάση για ανάπτυξη γενικευμένης δεμοδήκωσης κληρονομείται.
Για αυτό και οι δύο γεννήτορες που έδωσαν κουτάβια με γενικευμένη δεμοδήκωση πρέπει να αποκλείονται από την αναπαραγωγή. Η δεμοδήκωση συνδέεται με την ανοσοανεπάρκεια Τ- λεμφοκυττάρων. Μπορεί να εμφανιστεί σε κουτάβια κακά αναθρεμμένα, με πολλά εντερικά παράσιτα αλλά και να υποδεικνύει σοβαρές ασθένειες όταν εμφανιστεί σε ενήλικα ζώα (ασθένειες που οδηγούν σε ανοσοανεπάρκεια). Στη γενικευμένη δεμοδήκωση έχουμε συνήθως επιπλοκή από σταφυλόκκοκο για πυοδερματίτιδα. Οι φυλές που εμφανίζουν προδιάθεση για εμφάνιση δεμοδήκωσης είναι τα Μπομπ Τέιλ, Γερμανικός ποιμενικός, Μεγάλος Δανός, Σαρ Πέι, Ντόμπερμαν, Μπουλντόγκ, Μπόξερ, Μπιγκλ.
Είναι λεπτό το σημείο που αφορά την κλινική εικόνα μεταξύ εντοπισμένης και γενικευμένης δεμοδήκωσης. ?ς γενικευμένη χαρακτηρίζουμε τη δεμοδήκωση, όπου οι αλλοιώσεις περνούν τις 5 ή όπου υπάρχει αντίσταση στην τοπική θεραπεία και εξάπλωση σε μεγάλη επιφάνεια έστω και μιας μόνο αλλοίωσης.
Κολλάει;
Η δεμοδήκωση ΔΕΝ είναι μεταδοτική ασθένεια. Ο γιατρός σας για να τη διαγνώσει θα πρέπει να πάρει ξέσμα από το δέρμα του κατοικιδίου από πολλά διαφορετικά σημεία και να προσπαθήσει να βρει στο μικροσκόπιο την ψώρα.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση στην εντοπισμένη δεμοδήκωση (στις περιπτώσεις που είναι επίμονη και δεν αυτοιάται) περιλαμβάνει κάποια λουτρά ανάλογα με την απόκριση. Στη γενικευμένη δεμοδήκωση απαιτούνται λουτρά τουλάχιστον 1 φορά την εβδομάδα, αφού έχει «κουρευτεί» το κατοικίδιο ανάλογα με τη φυλή. Απαιτείται αντιβιοτική θεραπεία όταν έχουμε επιπλοκή από δευτερογενείς βακτηριακές επιμολύνσεις και η θεραπεία σταματά μόνο εφόσον τα ξέσματα δέρματος είναι αρνητικά. Παρασιτοκτόνα όπως η ιμβεμκτίνη ή μιλμπεμυκίνη και η μοξιδεκτίνη μπορούν επίσης να προσφέρουν μεγάλη βοήθεια.
B. Σαρκοκοπτική ψώρα
Είναι η υψηλής μεταδοτικότητας παρασιτική δερμάτωση που οφείλεται στο Sarcoptes scabiei var. canis και συνοδεύεται από εντονότατο κνησμό. Μπορεί να μεταδοθεί και στον άνθρωπο με πιο ήπια και σύντομη διαδρομή και πλήρη ίαση όταν ιαθεί και το κατοικίδιο. Εμφανίζεται σε κουτάβια αλλά και σε ενήλικα ζώα.
Στην αναγνώριση του προβλήματος θα μας οδηγήσει η ταχεία εγκατάσταση κνησμού που δεν ανταποκρίνεται στη χρήση κορτιζόνης, καθώς και η εύρεση, από το γιατρό του Sarcoptes σε βαθιά ξέσματα. Η θεραπεία περιλαμβάνει λουτρά 2 φορές την εβδομάδα για τουλάχιστον 6 εβδομάδες αφού έχει κουρευτεί το κατοικίδιο.
Φάρμακα όπως η ιμβεμκτίνη και η μιλμπεμυκίνη επίσης βοηθούν. Αντιφλεγμονώδη ή αντιβιοτικά μπορεί να χρησιμοποιούνται κατά περίπτωση.
Στις φωτογραφίες βλέπετε τον Λίνο. Βρέθηκε με προχωρημένη ψώρα (και καλαζάρ) στην Ελευσίνα και λίγους μήνες μετά(φωτό δεξιά) ήταν ξανά ένας όμορφος, υγιής σκύλος με πλούσιο τρίχωμα. Μην καταδικάζετε από την όψη τα αδέσποτα...
strayshelp/
petcorner
