Ονομάζομαι Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, είμαι τυφλήκαι κάτοχος σκύλου-οδηγού. Ερευνήτρια στο ΙΤΕ Ηρακλείου,
υποψήφια διδάκτωρ στην ιατρική σχολή του παν/μίου Κρήτης
και πρόεδρος της Ελληνικής Σχολής Σκύλων-Οδηγών «Λάρα».
Ζω στο Ηράκλειο Κρήτης όπου η πρόσβαση του σκύλου-οδηγού
επιτρέπεται παντού. Και στην πολιτισμένη υποτείθεται πρωτεύουσα;
Σήμερα θέλησα να πάω με μια φίλη για φαγητό στην
ταβέρνα «Καλοζύμη» που βρίκσεται δίπλα στο πατρικό μου, στο Χαλάνδρι.
Στην είσοδο της ταβέρνας, ο υπεύθυνος μας πληροφόρησε πως απαγορεύονται τα σκυλιά.
Απαντήσαμε ότι, έτσι κι αλλιώς θα τρώγαμε στην αυλή αφού είχε ωραία μέρα. Εκείνος,
αντέτεινε πως ο σκύλος απαγορεύεται ακόμα και στην αυλή και πρότεινε να… μας βγάλει ένα τραπέζι στο δρόμο!
Φύγαμε και πήγαμε ακριβώς δίπλα στην ταβέρνα «Ιορδάνης».
Δυστυχώς κι εκεί, η ίδια αντιμετώπιση: ο σκύλος δεν επιτρέπονταν
ούτε καν στην αυλή…
Κι ερωτώ τους φίλτατους αναγνώστες:
1. Αξίζει ένας άνθρωπος να φάει στο δρόμο, επειδή βλέπει με τα
μάτια ενός σκύλου;
2. Μπορεί ο μάγειρας της εκάστοτε ταβέρνας να μαγειρέψει χωρίς τις
κατσαρόλες του;
3. Εάν ήμουν φορέας της γρίπης των χοίρων και πήγαινα να φάω
δίχως να πω λέξη θα ήμουν εντάξει;
puppy-doggy.blogspot.com
