Αφουγκραζόμουν κάθε ήχο, κάθε βήμα.
Οι ώρες έμοιαζαν μέρες...και τα λεπτά δε κυλούσαν με τίποτα!!!Έβλεπα τη λιακάδα και ονειρευόμουν ότι θα έρθεις και θα πάμε βόλτα...θα λιαστουμε στο γρασίδι...θα τρέξουμε στα καταπράσινα δρομάκια του Πάρκου.
Και πάνω που νόμιζα ότι δε θα έρθεις ΠΟΤΕ...ΟΤΙ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ...άκουσα βήματα και τα κλειδιά στη πόρτα.
ΕΙΧΕΣ ΕΡΘΕΙ...ΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΧΕΣ ΕΡΘΕΙ!!
Η χαρά μου δε μπορούσε να εκφρασθεί από το κούνημα της ουράς μου ή τα γλειψίματά μου...και τα χαρούμενα γαβγίσματα μου!!
ΕΙΧΕΣ ΕΡΘΕΙ...τώρα μπορούσε να αρχίσει η μέρα μου !!!Αυτο περίμενα όλη μέρα...
ΑΛΛΑ...εσύ;;; Μμμμμ...εσύ μάλλον δεν τη περίμενες με αγωνία τη στιγμή που θα με έβλεπες!!!"
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ...ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ.
