Μύθος 1: Οι σκύλοι είναι δημοκρατικοί.Στην κοινωνία των σκύλων, δεν υπάρχει η λέξη δημοκρατία. Οι σκύλοι είναι κοινωνικά ζώα, τα οποία ζούσαν σε αγέλες. Η κάθε αγέλη είχε την δική της ιεραρχία. Υπήρχε ένας ικανός και έμπειρος αρχηγός, ο οποίος είχε την ευθύνη να ταίζει την αγέλη, να παρέχει ένα άνετο καταφύγιο και γενικότερα να φροντίζει για την ευημερία των μελών της. Μαζί όμως με τις ευθύνες και τις αρμοδιότητές του, απολάμβανε και πολλά προνόμια. Ο αρχηγός τρώει πρώτος, και πάντοτε το καλύτερο φαγητό, κοιμάται στα πιο αναπαυτικά μέρη και φυσικά, ως το κυρίαρχο αρσενικό, έχει το προνόμιο να ζευγαρώνει μεταφέροντας τα γονίδιά του στις επόμενες γενεές. Ακούγεται άδικο για τα ανθρώπινα δεδομένα και πιθανόν το ανθρώπινο είδος να επαναστατούσε σε ένα τέτοιο καθεστώς. Οι σκύλοι όμως βλέπουν τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Δεν νιώθουν ότι καταπατώνται τα δικαιώματά τους, αλλά αντιθέτως αισθάνονται ασφάλεια στα χέρια ενός ικανότατου αρχηγού. Ο κατοικίδιος σκύλος, ζει ακόμα και σήμερα σε αγέλες – τουλάχιστον έτσι πιστεύει ο ίδιος-. Η αγέλη αυτή όμως, αποτελείται από την ανθρώπινη οικογένειά του και πιθανόν άλλα κατοικίδια ζώα. Χρειάζεται επομένως να γνωρίζει ότι υπάρχει ιεραρχία στην αγέλη του για να νιώθει ασφάλεια. Και στη συγκεκριμένη αγέλη, εσείς είσαστε ο αρχηγός. Παρέχετε φαγητό, έστω και αν είναι κονσέρβες από την κοντινότερη υπεραγορά, παρέχετε ένα άνετο καταφύγιο και πολλές άλλες ανέσεις. Έτσι, στα μάτια του σκύλου, είσαστε ο ιδανικός αρχηγός και νιώθει ασφάλεια και ευτυχία κοντά σας. Είναι λοιπόν απαραίτητο να επιβάλλεστε όποτε νιώθετε ότι ο σκύλος σάς «εκμεταλλεύεται» και η αρχηγεία σας κινδυνεύει. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν πολλοί είναι ότι με το να έχετε το σκύλο σας πειθαρχημένο και να καθορίζετε τις αποδεκτές συμπεριφορές χωρίς να επιτρέπετε οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις, κάθε άλλο παρά άδικο και καταπιεστικό είναι για τον αγαπημένο σας φίλο. Αντίθετα, νιώθει ασφαλής γνωρίζοντας ότι ο αρχηγός της αγέλης του είναι συνεπής, δυναμικός και επιβάλλεται όποτε είναι αναγκαίο για να επιφέρει την τάξη και την πειθαρχία. Αν του κάνετε τα χατίρια του, ή δεν είσαστε αυστηρός και συνεπής με αυτά που επιτρέπονται ή απαγορεύονται, τότε ο σκύλος νιώθει ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Και στο δικό του μυαλό, δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάρει τα πράγματα στα δικά του...πόδια και να αυτοανακηρυχθεί αρχηγός. Οι συνέπειες είναι προφανής και καθόλου ευχάριστες. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα μπείτε στον πειρασμό να επιτρέψετε στο σκύλο να ανέβει στον καναπέ, σκεφτείτε το διπλά. Οι σκύλοι δεν είναι δημοκρατικοί. Για το σκύλο σας, εσείς είσαστε ο αρχηγός. Σας αγαπά και σας σέβεται και θέλει να σας ευχαριστήσει. Πρέπει να έχετε το σθένος να διατηρηθείτε στην εξουσία για το καλό του αγαπημένου σας τετραπόδου και για την αρμονία της...αγέλης σας.
Μύθος 2: Οι σκύλοι ανταποκρίνονται καλύτερα στις απαιτήσεις μας, όταν τους φωνάζουμε.
Οι
σκύλοι ανταποκρίνονται θετικά όταν είμαστε αυστηροί και συνεπείς με το
τί επιτρέπουμε και τί όχι. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να φωνάζουμε
για να έχουμε ένα σκύλο πειθαρχημένο. Οι φωνές, είναι βέβαιο ότι θα
φέρουν αρνητικά παρά θετικά αποτελέσματα. Αν για παράδειγμα δούμε το
αρσενικό μας σκυλάκι να σηκώνει το πόδι του, στοχεύοντας προς τον καναπέ
έτοιμο να ουρήσει, είναι καλύτερο να πούμε ένα επιβλητικό «όχι», με
τόνο αυστηρό και κοφτό, παρά να αρχίσουμε να φωνάζουμε υστερικά για την
απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά. Μπορούμε εναλλακτικά να ρίξουμε ένα
τενεκεδάκι αναψυκτικού ή κάτι το οποίο κάνει έντονο θόρυβο για να
αποσπάσουμε την προσοχή του. Με τις φωνές και τις υστερίες, το μόνο που
πετυχαίνουμε είναι να τρομοκρατήσουμε το σκύλο. Το πολύ που θα
καταφέρουμε, είναι να συμπεριφέρεται ευπρεπώς μόνο όταν είμαστε παρών.
Είναι επίσης καλό να επιβραβεύουμε τις θετικές πράξεις παρά να
κατακρίνουμε τις αρνητικές. Επιβραβεύστε με χάδια και γλυκόλογα όταν ο
σκύλος σας αφήνει το γείτονα να το χαϊδέψει, παρά να τον τιμωρήσετε όταν
του γρυλίζει και δείχνει τα δόντια του. Έτσι θα συνδέσει την εμπειρία
με κάτι το θετικό, παρά με ξύλο και φωνές. Την επόμενη φορά που είσαστε
έτοιμοι να φωνάξετε στο σκύλο σας, ή ακόμα χειρότερα να το δείρετε για
κάτι που έκανε, αναρωτηθείτε το εξής. Το κάνετε γιατί θέλετε πραγματικά
να μάθει ο σκύλος ότι αυτό που κάνει δεν είναι αποδεκτό, ή απλά γιατί
είσαστε έξω φρενών και θέλετε κάπου να εκτονωθείτε; Μάλλον το δεύτερο.
Διατηρήστε λοιπόν τη ψυχραιμία σας αν θέλετε να έχετε ένα πειθαρχημένο
και όχι τρομοκρατημένο σκυλάκι.Μύθος 3: Οι σκύλοι το καταλαβαίνουν όταν κάνουν κάτι λάθος.
Σκύλος
και άνθρωπος ανήκουν σε δύο διαφορετικά είδη. Συνεπώς, συμπεριφορές
αποδεκτές για τα σκυλίσια κριτήρια συχνά είναι απαράδεκτες για τους
ανθρώπους. Ο σκύλος δε θεωρεί ότι είναι λάθος να ουρεί στο σπίτι, ούτε
και αηδιαστικό να τρώει τα περιττώματά του. Δε θεωρεί ότι είναι κακός
όταν επιτίθεται σε ένα ξένο άνθρωπο, αλλά ότι προστατεύει την οικογένειά
του. Ούτε θεωρεί ότι είναι άδικος όταν επιτίθεται στο σκύλο που το μόνο
που έκανε ήταν να περάσει δίπλα από το σπίτι του. Απλά επιβάλλεται,
προστατεύοντας το χώρο του. Είναι πολύ εύκολο λοιπόν να δημιουργηθούν
παρεξηγήσεις στη σχέση ανθρώπου – σκύλου. Πρέπει να αναγνωρίσουμε τη
φύση του σκύλου και μια και δεν μπορεί να διαχωρίσει ο ίδιος το σωστό
από το λάθος, είναι ευθύνη μας να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε κάποια
στοιχεία της, τα οποία δεν είναι αποδεκτά στην ανθρώπινη κοινωνία. Όταν ο
σκύλος κάνει κάτι λάθος, επιβαλλόμαστε και λέμε «όχι», με τόνο αυστηρό
και κοφτό. Είναι εξίσου, ίσως και περισσότερο σημαντικό, να
επιβραβεύουμε το σκύλο όταν κάνει κάτι σωστό. Δώστε του μια λιχουδιά,
δώστε του χάδια και πείτε του γλυκόλογα όταν κάνει κάτι καλό. Με τον
τρόπο αυτό, θα συνδέσει την πράξη του με θετικά συναισθήματα και θα
θέλει να την επαναλάβει. Είναι σημαντικό να μην τιμωρείτε το σκύλο για
κάτι που έκανε στο παρελθόν. Αν για παράδειγμα μπείτε στο σπίτι και
δείτε μια λίμνη από ούρα στο σαλόνι σας, μην αντιδράσετε. Για το σκύλο,
αυτό έγινε πριν ώρες και δεν μπορεί να σκεφτεί ότι οι φωνές μπορεί να
σχετίζονται με την πράξη του αυτή. Θα μπερδευτεί και πιθανόν να σας
θεωρήσει τρελούς. Ενώ είναι ενθουσιασμένος για την επιστροφή σας από τη
δουλειά και περιμένει να πάρει χάδια, το μόνο που ακούει είναι φωνές και
επιπλήξεις.Μύθος 4: Όλοι οι σκύλοι αγαπούν τα παιδιά.
Δεν
είναι όλοι οι σκύλοι εξίσου ενθουσιασμένοι με τα παιδιά. Το πρόβλημα με
τα μικρά παιδάκια, είναι ότι δεν μπορούν να διαχωρίσουν την έννοια του
παιχνιδιού από την παρενόχληση. Για το παιδί, το να τραβά την ουρά του
σκύλου, είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος να περάσει την ώρα του. Για το
σκύλο όμως είναι βίαια συμπεριφορά η οποία απαιτεί αυτοάμυνα. Για το
παιδί, ο σκύλος είναι φίλος, και θεωρεί ότι είναι εντάξει για το σκύλο
να μοιράζεται μαζί του τα παιχνίδια του. Από την άλλη, ο σκύλος θεωρεί
τα παιχνίδια του ιδιοκτησία του και είναι ιδιαίτερα κτητικός με αυτά. Αν
κάποιος προσπαθήσει να του τα πάρει, μπορεί να αντιδράσει βίαια. Να
θυμάστε πάντοτε ότι μπορεί τα μικρά παιδάκια να φαίνονται άκακα και
αξιαγάπητα στα μάτια μας, για τα μάτια του σκύλου όμως μπορεί να
αποτελούν έναν μοχθηρό αντίπαλο. Υπάρχουν σκύλοι οι οποίοι είναι
ιδιαίτερα υπομονετικοί με μικρά παιδάκια και απολαμβάνουν να παίζουν
μαζί τους. Οι Λαμπραντόρ για παράδειγμα, θεωρούνται ιδανικοί. Τα Τζακ
Ράσσελ, αν και μικρά σκυλάκια, εντούτοις είναι ιδιαίτερα κτητικά και
οξύθυμα, έτσι η συμβίωσή τους με ένα παιδί πιθανόν να μην είναι
αρμονική. Σε γενικές γραμμές, οι ήρεμοι, ντροπαλοί, ηπίων τόνων σκύλοι,
είναι πιο πιθανόν να τα πάνε καλά με παιδιά. Ποτέ όμως μην επαναπαύεστε.
Μάθετε στο παιδί να χειρίζεται το ζώο με ευγένεια και πάντοτε να
επιβλέπετε εν ώρα παιχνιδιού. Ακόμα και ο πιο καλοσυνάτος σκύλος μπορεί
να αντιδράσει βίαια όταν ένα μικρό παιδάκι προσπαθεί να του κλέψει το
πιάτο με το φαγητό του.Μύθος 5: Ο δικός μου σκύλος δεν δαγκώνει.
Είναι μεγάλη αφέλεια να θεωρούμε ότι ο δικός μας σκύλος δεν υπάρχει περίπτωση να δαγκώσει. Δεν δαγκώνουν μόνο τα Πιτ Μπουλ και τα Ροτβάιλερ, ή μόνο οι σκύλοι οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι να είναι δολοφόνοι. Το αξιαγάπητο και φιλικό Πούντλ σας, είναι εξίσου επικίνδυνο, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες. Ο σκύλος κουβαλά μέσα του ένστικτα τα οποία είναι πολύ δυνατά. Όσο εξευγενισμένος και αν φαίνεται ένας σκύλος, μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά αν το αποφασίσει. Το μικρό σας τσιουάουα, θα δείξει τα δόντια του και δε θα διστάσει να δαγκώσει αν νιώσει ότι απειλείται από κάποιον. Μερικές φυλές, είναι όντως πιο επικίνδυνες εκ φύσεως. Αν και για ένα ιδιοκτήτη που μεγάλωσε ένα Ντόπερμαν από μωρό, ο σκύλος αυτός είναι άκακος όσο και ένα Πουντλ, εντούτοις τα δυνατά ένστικτα του Ντόπερμαν, σε συνδυασμό με τη δύναμή του, μπορεί να κάνουν μεγάλη ζημιά σε άνθρωπο και άλλα ζώα. Από την άλλη, το μικρό και ήρεμο σκυλάκι μας το οποίο είναι αρνάκι στο σπίτι, είναι γενικά λιγότερο πιθανόν να επιτεθεί, αλλά δε θα διστάσει να δαγκώσει ένα σκύλο που προσπαθεί να φάει το φαγητό του. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο ήρεμος και ντροπαλός είναι ο σκύλος μας, τόσο πιο μικρή είναι η πιθανότητα να παρουσιάσει επιθετική συμπεριφορά με οποιοδήποτε τρόπο. Ο σκύλος όμως είναι σκύλος. Πρέπει να μην το ξεχνάμε αυτό. Πρέπει να κατανοήσουμε τη φύση του και να αναγνωρίσουμε ότι όσο αρμονικά και αν συμβιώνει με ανθρώπους και άλλα ζώα, κάποια ένστικτα παραμένουν δυνατά. Είναι σημαντικό να τα σεβαστούμε, να μην αυταπατόμαστε ότι μπορούμε να τα εξαλείψουμε εντελώς, αλλά να προσπαθήσουμε να τα παραμερίσουμε όσο γίνεται και ταυτόχρονα να λαμβάνουμε τα κατάλληλα μέτρα για να αποφύγουμε δυσάρεστες καταστάσεις.
