Μπορεί η στείρωση να δώσει λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων;

Tου ΓIΩPΓOΥ MAPAΓKOΥ (Kτηνίατρου)

Στην Αμερική η human society στα πλαίσια της καμπάνιας της για την στείρωση των κατοικίδιων ζώων με τίτλο «ακόμα και μια γέννα είναι πάρα πολύ» παραθέτει κάποια στοιχεία για την ταχύτητα με την οποία αυξάνονται τα σκυλιά. Ένα ζευγάρι σκύλων λοιπόν μέσα σε διάστημα 7 ετών δίνει 67.000 ζώα. Κάθε μέρα στην Αμερική γεννιούνται 10.000 παιδιά και 70.000 γατάκια και σκυλάκια, μια αναλογία δηλ. 1 νέος άνθρωπος προς 7 νέα ζώα.
Κι αν αναλογιστούμε ότι οι Αμερικάνοι είναι  πιο ευαισθητοποιημένοι στο θέμα των στειρώσεων και γενικά πιο υπεύθυνοι ως ιδιοκτήτες ζώων καταλαβαίνουμε γιατί η κατάσταση στη χώρα μας είναι τόσο τραγική. Επίσης από ένα δικό μου υπολογισμό λαμβάνοντας υπόψη ότι μια γάτα γεννά περίπου 3 φορές το χρόνο σε 7 χρόνια αυτή και οι απόγονοί της θα είναι περίπου 560.000. Καταλαβαίνετε ότι οι αριθμοί είναι τεράστιοι και αναλογίζεστε πως εάν 560.000 είναι οι γάτες που προέρχονται από μία γάτα μέσα σε μια επταετία, πόσα έπρεπε να είναι τα αδέσποτα εάν όλα ζούσαν 7 χρόνια.
    Ο μέσος όρος ζωής ενός αδέσποτου ζώου ανέρχεται σε 1,5 με δύο χρόνια.
Ο μέσος όρος ζωής ενός δεσποζόμενου σκύλου φτάνει ακόμα και τα 18 χρόνια. Ο άνθρωπος που εγκαταλείπει ένα ζώο του στερεί πάνω από δεκαπέντε χρόνια ζωής! Το 1/3 του πληθυσμού των αδέσποτων πεθαίνει κάθε χρόνο από αιτίες που σχετίζονται με τον άνθρωπο (αυτοκινητικά, φόλες), ενώ περισσότερα από τα μισά πέφτουν θύματα κακοποίησης. Οι μικροί αλήτες του δρόμου αναγκάζονται να δίνουν καθημερινό αγώνα για να επιβιώσουν επειδή ο άνθρωπος τους εγκατέλειψε. Εκείνοι δεν θα τον εγκατέλειπαν ποτέ! Κι αναλογίζεται κανείς γιατί δεν κάνουμε κάτι για να σταματήσουμε
αυτό τον κύκλο θανάτου , γιατί στην Ελλάδα δεν στειρώνουμε τα ζώα μας, ούτως ώστε να μην επιτρέπουμε την γέννηση μελλοθάνατων ζώων.
    Στην Ελλάδα η στείρωση αποτελεί ακόμα ταμπού. Νοιώθουμε ότι ερχόμαστε
ενάντια στη φύση, νοιώθουμε ότι είναι πολύ σκληρό να υποβάλουμε το ζώο μας σε μία χειρουργική επέμβαση, έχουμε πάντα την ελπίδα ότι θα βρούμε νέους ιδιοκτήτες για τα κουτάβια που έρχονται ή πολλές φορές κατά την διάρκεια της κυοφορίας μας ζητάνε πολλοί κουτάβι αλλά μόλις γεννηθούν δεν τα παίρνει κανείς. Επίσης νιώθουμε ότι στειρώνοντας το ζώο μας του στερούμε την απόλαυση του έρωτα. Όμως πρέπει να ξέρουμε ότι τα περισσότερα ζώα με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως π.χ. το δελφίνι, δεν κάνουν έρωτα αλλά αναπαράγονται. Γι' αυτά η αναπαραγωγή είναι υπόθεση ορμονών
και μόνο. Ένας αρσενικός σκύλος μπορεί να ζήσει μία ομαλότατη ζωή χωρίς
να χρειαστεί ποτέ να αποδείξει την αξία του ως επιβήτορας, ενώ μία σκυλίτσα δεν θα νιώσει ανεπαρκής αν δεν γεννήσει. Και για όσους επιμένουν να χρησιμοποιούν ανθρωποκεντρικά κριτήρια για να ερμηνεύουν την συμπεριφορά των ζώων, θέτω μία απλή ερώτηση: Θα έφερνε ποτέ κανείς στον κόσμο ένα παιδί που θα ήταν καταδικασμένο στην άθλια ζωή και τον τραγικό θάνατο ενός αδέσποτου;
    Στειρώστε λοιπόν τα ζώα σας, αυτά θα είναι πιο υγιή και εσείς πιο
ήσυχοι.

Πλεονεκτήματα στείρωσης     

Καταρχήν πριν αναφερθούμε στα πλεονεκτήματα της στείρωσης πρέπει να πούμε τι είναι η στείρωση και πώς γίνεται; Η στείρωση λοιπόν είναι η αφαίρεση των γεννητικών οργάνων με συνέπεια το ζώο να μην έχει καθόλου αναπαραγωγική ικανότητα. Η στείρωση στα θηλυκά ζώα μπορεί να είναι μερική ή ολική. Στην μερική αφαιρούνται μόνο οι ωοθήκες ή απωληνώνονται οι ωαγωγοί ώστε να αποτρέπεται η κάθοδος των ωαρίων στα κέρατα της μήτρας ή αφαιρούνται οι ωοθήκες και τμήμα των κεράτων. Στην ολική αφαιρούνται οι ωοθήκες, τα κέρατα και το σώμα της μήτρας δηλ. ολόκληρη η μήτρα με τα εξαρτήματά της. Ενδεικτικά αναφέρω ότι τα κέρατα της μήτρας είναι το τμήμα το οποίο κυοφορεί, σε αντίθεση με τον άνθρωπο που
κυοφορεί το σώμα της μήτρας. Παλαιότερα η στείρωση γινόταν και με τους δύο τρόπους, όμως σήμερα έχει επικρατήσει η ολική υστερεκτομή με μέση τομή στην κοιλιά γιατί έχει τις λιγότερες επιπλοκές. Εάν δεν αφαιρεθεί όλη η μήτρα συνεχίζει και υπάρχει ορμονικό ερέθισμα αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα να δημιουργηθεί πυομήτρα στο τμήμα της μήτρας που έχει απομείνει κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο για τη ζωή του ζώου. Επίσης αυξάνει η πιθανότητα για καρκίνο στο κολόβωμα της μήτρας και στους
μαστούς. Στα αρσενικά η στείρωση γίνεται με την αφαίρεση των όρχεων. Στα
αρσενικά η στείρωση είναι πολύ πιο απλή διαδικασία σε σχέση με τα θηλυκά
γιατί οι όρχεις βρίσκονται εκτός κοιλιάς. Στα θηλυκά εφόσον τηρούνται οι
κανόνες ασηψίας και χρησιμοποιούνται σύγχρονα μέσα αναισθησίας όπως
είναι η εισπνευστική αναισθησία ο κίνδυνος είναι πολύ μικρός.

Θετικές επιπτώσεις στην υγεία     

Από μία αυστηρά ιατρική οπτική γωνία, η στείρωση μπορεί να βελτιώσει και να παρατείνει τη ζωή ενός κατοικίδιου. Το θηλυκό σκυλί πρέπει για να έχει φυσιολογική αναπαραγωγική ζωή να γεννά τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Εάν δεν μπορεί να γίνει αυτό τότε καλό είναι να στειρώνεται. Με τη στείρωση μειώνεται θεαματικά η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου. Τα αστείρωτα θηλυκά σκυλιά έχουν 16 φορές περισσότερες πιθανότητες για καρκίνο του μαστού από όσα στειρώθηκαν πριν τον πρώτο οίστρο τους (σε ηλικία 8-12 μηνών). Αν στειρώσουμε ένα ζώο πριν τον πρώτο οίστρο, η
πιθανότητα εμφάνισης αυτού του καρκίνου είναι μόλις 1%, αν το στειρώσουμε σε ηλικία 2 χρόνων το αντίστοιχο ποσοστό είναι 5%. Επίσης, είναι αδύνατο να εμφανισθεί καρκίνος των ωοθηκών ή της μήτρας σε ένα στειρωμένο θηλυκό. Ανάλογα είναι και τα αποτελέσματα στα αρσενικά σκυλιά, όσον αφορά τα είδη καρκίνου των γεννητικών οργάνων και του προστάτη.
    Επίσης εξαλείφεται ο κίνδυνος κάποιων λοιμώξεων. Στα μη στειρωμένα θηλυκά μετά την ηλικία των 5 ετών αυξάνει η πιθανότητα να εμφανίσουν πυομήτρα, μία παθολογική κατάσταση που συνήθως είναι θανατηφόρα αν δεν εγχειρισθεί το ζώο. Με τη στείρωση, ωοθήκες και μήτρα αφαιρούνται, συνεπώς αυτός ο κίνδυνος δεν υφίσταται πλέον.
    Ακόμη κάτι πού αφορά κυρίως τα αδέσποτα σκυλιά είναι η αποφυγή της εμφάνισης του αφροδίσιου μεταδοτικού νεοπλάσματος. To AMN είναι ένας καρκίνος με ασυνήθιστες ιδιότητες που συναντάται μόνο στο σκύλο. Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στα νεαρά με αυξημένη γενετήσια ορμή, μεταδίδεται με τη σύζευξη και εντοπίζεται στα εξωτερικά γεννητικά όργανα και των δύο φίλων. Αποτελεί ένα από τα ελάχιστα νεοπλάσματα που αποδεδειγμένα μπορούν να μεταδοθούν από πάσχοντα σε υγιή οργανισμό.
    Τέλος στα αρσενικά η στείρωση μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες
λοιμώξεων του προστάτη και εμφάνισης περινεϊκής κήλης.

Mείωση επιθετικότητας     

Eκτός από τα οφέλη που επιφέρει η στείρωση στην υγεία του ζώου, υπάρχουν και άλλα που σχετίζονται με την συμπεριφορά του. Η επιθετικότητα, οι δυσκολίες στην εκπαίδευση, το παρατεταμένο γαύγισμα ή ουρλιαχτό, η μανία καταστροφής αντικειμένων, όλα σχετίζονται με το ένστικτο της αναπαραγωγής. Ακόμη, το μαρκάρισμα της περιοχής του αρσενικού με ούρα και η συγκέντρωση πολλών αρσενικών όταν η θηλυκιά βρίσκεται σε οίστρο είναι δυσάρεστες καταστάσεις που θα εξαφανιστούν με τη στείρωση.
    Επίσης μειώνεται η τάση φυγής του ζώου με όλες τις συνέπειες που μπορεί αυτή να έχει. Όταν το αρσενικό μυρίσει κάποια θηλυκιά σε οίστρο (ακόμη και από χιλιόμετρα μακριά) το μόνο που θέλει είναι να βρει τη συγκεκριμένη σκυλίτσα. Οι κίνδυνοι για ένα ζώο που φεύγει από το σπίτι είναι πολλοί: τροχαία ατυχήματα, κλοπή, καυγάδες με άλλα αρσενικά, φόλες ή μπορεί ακόμη και να χαθεί.
    Μετά βέβαια από όλα αυτά τα πλεονεκτήματα της στείρωσης που αναφέρθηκαν πρέπει να πούμε και ποια είναι τα μειονεκτήματά της, τα οποία συνοψίζονται ουσιαστικά στα εξής δύο, τις επιπλοκές τις επέμβασης και την τάση για παχυσαρκία που έχουν μόνο μερικά ζώα. Οι μεν επιπλοκές υπάρχουν όπως σε κάθε χειρουργική πράξη, η δε τάση για παχυσαρκία όντως υφίσταται, όμως οι πιθανότητες να γίνει παχύσαρκο ένα ζώο είναι πολύ μικρότερες απ' ότι υποθέτουν ή φοβούνται συνήθως οι ιδιοκτήτες και αντιμετωπίζεται εύκολα με σωστή διατροφή και άσκηση. 

 apopsy.blogspot.com

Posted in: Αδέσποτα