Όσοι ασχολούνται με την φροντίδα των αδέσποτων και θεωρούν ύψιστης σημασίας γεγονός την στείρωση τους, έχουν ακούσει πάρα πολλές φορές να τους κατακρίνουν γι’ αυτό. Τα επιχειρήματα, που συνήθως χρησιμοποιούνται από ανίδεους είναι δύο. Το πρώτο στηρίζεται στο γεγονός, ότι στείρωση είναι ενάντια στην φύση. Το δεύτερο ότι και τα ζώα έχουν δικαίωμα στη μητρότητα!
Όλα αυτά θα ήταν ορθά και ουσιαστικά επιχειρήματα, αν εμείς οι άνθρωποι δεν είχαμε μετατρέπει τις περιοχές, που ζούμε, σε τσιμεντουπόλεις, στις οποίες τα αδέσποτα ζώα ζουν κάτω από φριχτές συνθήκες μη μπορώντας να βρουν ούτε τροφή, ούτε νερό.
Η Βούλα Ξένου, φιλόζωη εθελόντρια, δικαίως τονίζει με αφορμή τον θάνατο μιας γατούλας που έπεσε θύμα τροχαίου: «Ήθελα πάρα πολύ να ξέρω, άσχετα αν δεν θα το μάθω ποτέ, πόσοι από αυτούς τους ξερόλες και τους ανθρωπιστές έσκυψαν πάνω από ένα ζώο που ξεψυχούσε.
Θα ήθελα να ξέρω, αν ποτέ φρόντισαν, να βάλουν το σώμα ενός σκοτωμένου ζώου, σ’ έναν κάδο σκουπιδιών, ώστε να μην γίνει ένα με την άσφαλτο. Η φωτογραφία της σκοτωμένης γάτας, που βλέπετε, η οποία ήταν το πολύ δύο μηνών, είναι εξαιρετικά “αφιερωμένη” σε όλους αυτούς...
Σε όλους όσους δεν στειρώνουν τα ζώα, ειδικά σε αυτούς, που δεν στειρώνουν τα οικόσιτα ζώα τους. Σε όλους όσους μας κατακρίνουν, σε όλους όσους προσπερνούν και αδιαφορούν... Να 'στε σίγουροι, ότι εμείς, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, συνεχίζουμε».
