Προσπαθησα να το πλησιασω αλλα φοβαται. Ηρθε δειλα δειλα να φαει το φαγακι που του εβαλα και με ευχαριστησε βαζοντας το κεφαλακι του μεσα στην παλαμη μου!
Ειναι αρσενικο μεσαιου μεγεθους και μοιαζει μικρος στην ηλικια. Ειναι κατασπρος με καφε αυτακια και με δυο μελαγχολικα ματακια που ζητουν προστασια και αγαπη!
Την αλλη μερα με περιμενε παλι για το φαγητο του και υποσχεθηκα στον γειτονα που τον φροντιζει, αμεσως μολις γυρισω Αθηνα να ψαξω να του βρω ενα ζεστο σπιτακι.
Τι λετε; Θα βοηθησουμε αυτη την ψυχουλα να μην τυραννιεται αλλο στο κρυο και την βροχη;
Επικοινωνία μέσω Facebook από εδώ ή με προσωπικό μήνυμα εδώ
