Μία
χιουμοριστική προσέγγιση της άθλιας πραγματικότητας, από την Τίνα
Βαμβουρα...
Όταν ξεκίνησε η στήλη doggie style, ήμουν πολύ
προβληματισμένη. Τι αναγνωσιμότητα να έχει όταν δεν πιάνει τα «σοβαρά»
θέματα που απασχολούν τον νεοέλληνα; Αν δεν έχει πολιτική, μόδα, καυτό
κουτσομπολιό, παρατράγουδο, ρεμούλα, αίμα, σπέρμα, τι το θες και το
διαβάζεις;
Πώς να τραβήξεις το κοινό από τη χιλιοστή επανάληψη του sex and the city; Και τι μούρη να πουλήσω η σκυλού, αν δεν μπορώ να έχω μια στήλη σαν την Carrie Bradshaw;
Αυτή θα γράφει για τα ατέλειωτα ερωτικά τρίγωνα κι εγώ «βάλτε κύριε τσιμπουροκολάρα και αμπούλες»;
Και ω του θαύματος! Σαν από μηχανής θεός ήρθαν οι ιντερνετικές φιλοζωικές σελίδες και οι εκλεκτοί θαμώνες τους.
Να ’ναι καλά οι άνθρωποι, με βγάλανε από την πίκρα. Δεν υπάρχει μέρα που να μη γίνει συζήτηση επιπέδου Χρυσού Σκυλοκουφέτου και βάλε.
Μπαίνουν κάμποσοι και ζητούν εραστή για τα ζώα τους. Έρχονται άλλοι τόσοι που διαφωνούν και ανάβει το πανηγύρι.
Μεταξύ ειρωνείας , σαρκασμού, άγνοιας, απάθειας, αγένειας, τσιμεντόστοκου στο μυαλό και μπινελικώματος, τσουπ κι εγώ να μαθαίνω καινούρια πράγματα, όπως το παιδάκι του δημοτικού που διάβαζε (παλιά…) το «Εμείς κι ο Κόσμος».
Έμαθα πως οι σκύλοι κάνουν περισσότερο sex από τους νεοέλληνες. Δεν είναι μόνο σε δρόμους, πάρκα, πλατείες, πεζοδρόμια τα αδέσποτα που αναπαράγονται γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Είναι και σε σπίτια. Χατίρι ο σκύλος δε χαλάει αν του φέρουν κάνα καλό γκομενάκι.
Καναπεδάτο, πατωματάτο, χαλάτο, κρεβατάτο, μπαλκονάτο, απ’ όλα έχει ο μπαξές. Φροντίζουν οι σωστοί κηδεμόνες.
Γιατί αλλιώς, τι σόι ζωόφιλος είσαι αν βλέπεις το σκύλο μες στα μάτια να σου λέει «Μεγάλε, μια φούντωση μια φλόγα έχω κάτω στα αχαμνά» κι εσύ δεν σπεύσεις να πάρεις τηλέφωνα, να βάλεις αγγελίες, να γυρίζεις πόρτα πόρτα, να βρεις το κατάλληλο ταίρι να ανακουφιστεί ο σκύλος σου;
Κι αν δεν κάτσεις μαζί του, καθώς και με του άλλου σκύλου τον κηδεμόνα, να βοηθήσεις να σπάσει ο πάγος, να ενθαρρύνεις «Είσαι μεγάλος Γκουσγκούνης, δώσε σκυλαρά μου!», να κρατήσεις φανάρι - καμιά φορά και κάμερα για να φτιάξεις το DVD «Η πρώτη φορά του Κούκι μου» - για να δεις αν απέδωσαν οι κόποι σου και να περιμένεις το σκύλο να ολοκληρώσει τρώγοντας φιστίκια και κατεβάζοντας ουισκάκι, θεωρείς τον εαυτό σου ζωόφιλο της προκοπής;
Και σε ρωτάω ευθέως. Εσύ sex κάνεις; Γιατί αν έκανες, καλό και ικανοποιητικό ποσοτικά, δε θα ‘χες καημό να βάλεις το σκύλο σου να κάνει όσα εσύ δεν έκανες και σου έμειναν απωθημένα, όπως κάνουν οι γονείς με τα παιδιά τους.
Θα αφιέρωνες το χρόνο σου στο δικό σου ταίρι.
Ίσως έκανες εσύ παιδί και δε θα το έπαιζες η κυρά μας η μαμή στη γέννα του σκύλου σου. Αλλά τι λέω; Όπως διδάχτηκα από τις ζωοφιλικές σελίδες, ο νεοέλληνας άντρας που θέλει σκύλο βαρβάτο, τρομάζει στην ιδέα των παιδιών.
Μήπως επειδή είναι πιο εύκολο να ξεφορτωθείς τα κουτάβια από ό,τι τα παιδιά; Σε αυτό απάντηση ακόμα ψάχνουνε, αλλά δε βρίσκουνε να δώσουν.
Ούτε ικανοποιητική απάντηση στο «τι θα κάνεις μάγκα τα κουτάβια από όλες τις γέννες του σκύλου σου;». «Θα βρω καλές οικογένειες να τα δώσω.»
Να, ένα από τα καινούρια που σας έλεγα πως έμαθα. ogΒρέχει καλές ζωόφιλες οικογένειες στην Ελλάδα!
Άρα, σε όλη την Ελληνική επικράτεια, κρατάμε ομπρέλα;
Και σε μας γιατί δε βρέχει; Τοπικά, μόνο στα σπίτι των οπαδών της αναπαραγωγής με κάθε κουτάβι που γεννιέται, δώρο η καλή οικογένεια, εγγύηση για πάντα;
Κάθε γέννα 7-9 κουτάβια, άρα 7-9 καλές οικογένειες; Και στους κάδους δεμένα σε σακούλες ποιοι τα πετάνε; Οι Νεφελίμ ή οι Ελοχίμ;
Κι όταν ο σκύλος σου αποκτήσει πρόβλημα υγείας στα γεννητικά του όργανα, επειδή δεν τον στείρωσες εγκαίρως, τι θα του πεις; Πως δεν μπορούσες να αποχωριστείς τα μπαλάκια του;
Ήξερα μέχρι πρότινος πως κάποια αρσενικά είχαν κόλλημα με τα δικά τους τα μπαλάκια. Τώρα υπάρχει προσκόλληση και στου σκύλου τους.
Μήπως βγήκε και καινούρια παροιμία, δείξε μου τα μπαλάκια του σκύλου σου να σου πω ποιος είσαι;
