Η
παρακάτω επιστολή στάλθηκε από τη νηπιαγωγό Χριστίνα στα Χανιώτικα Νέα
και περιγράφει σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται πως είδε, την απίστευτη
βαρβαρότητα με την οποία ξυλοκόπησε ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας
Νεροκούρου, Γ. Κ. , ένα κουτάβι (φωτό). Και ερωτούμαστε: θα μείνουν ο
δήμαρχος, το κράτος, η αστυνομία αμέτοχοι ή θα συλλάβουν και θα
τιμωρήσουν τον δράστη ;;;''Κύριε διευθυντά, τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου ήρθε στο Νηπιαγωγείο που υπηρετώ ένα μικρό αδέσποτο σκυλάκι -δεν γνωρίζω αν εγκαταλείφθηκε ή χάθηκε μόνο του- φιλικό κατά τ’ άλλα, όμως, με δεδομένο ότι ήταν στην αυλή και ήθελε παιχνίδι με μας και τα παιδιά και για ν’ αποφύγουμε πιθανούς τραυματισμούς από πτώσεις κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μαζί του ή φόβο των παιδιών και κλάματα ή παράπονα από τους γονείς (λόγω του ότι ήταν αδέσποτο και δεν γνωρίζαμε τίποτα για την υγεία του) τηλεφωνήσαμε σε Φιλοζωικό Σύλλογο για την περίθαλψή του.
Εκείνοι μας απάντησαν πως έχουν κορεστεί πια τα κυνοκομεία που έχουν και μας παρακάλεσαν ν’ απευθυνθούμε στον Δήμο Χανίων για τη φροντίδα του. Πραγματικά έγινε τηλεφώνημα στον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας, που είναι ο συνδετικός μας κρίκος με τον Δήμο ελέω «Καλλικράτη» κι εκείνος απάντησε πως θα έρθει στο Νηπιαγωγείο για να επιληφθεί του θέματος.
Το απόγευμα ταΐσαμε το σκυλάκι με ό,τι απόμεινε από το φαγητό των παιδιών και φύγαμε.
Την επομένη όλο αγωνία πήγα στο σχολείο το μεσημέρι (είχα απογευματινή βάρδια) για να δω τι απέγινε με το σκυλάκι. Με έκπληξη πληροφορήθηκα από γείτονα που μένει 30 μ. μακριά από το σχολείο πως βγήκε από το σπίτι του το πρωί ακούγοντας τα γαβγίσματα και τα κλάματα του σκύλου νομίζοντας πως κάποιο αυτοκίνητο τον τραυμάτισε και σφάδαζε από τους πόνους. Ομως είδε τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας να κρατά ένα ξύλο, να χτυπάει και να κλοτσάει το σκυλάκι που ούρλιαζε από τους πόνους προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να το απομακρύνει από το σχολείο. Και το χειρότερο… μπροστά στα έκπληκτα μάτια των νηπιαγωγών, αλλά και γονιών και παιδιών που προσέρχονταν εκείνη την ώρα στο σχολείο, που έπαθαν σοκ από την αγριότητα των σκηνών, τα γαβγίσματα και τα κλάματα του σκυλιού. Μπαίνοντας στο σχολείο ρώτησα τις συναδέλφους και τα παιδιά για τα γεγονότα και μου τα επιβεβαίωσαν. Το ίδιο έγινε και από γονείς που ήδη έρχονταν για να πάρουν τα παιδιά του άλλου τμήματος.
Στεναχωρήθηκα αφάνταστα, διότι μετά από αυτή την αχαρακτήριστη πράξη του, το σκυλάκι έφυγε κακήν κακώς από το σχολείο. Οταν βγήκα να το αναζητήσω για να δω μήπως έχει τραύματα ήρθε στην καγκελόπορτα του Νηπιαγωγείου μόλις με «μύρισε» (;!) αλλά ήταν τόσο φοβισμένο που έτρεμε σαν το φύλλο. Οταν ηρέμησε το ταΐσαμε με τα παιδιά κι εκείνα φώναζαν «ζήτω» που το ξαναβρήκαμε και ρωτούσαν τι θα κάνουμε για να μην το ξαναδείρει κανείς.
Μετά από αυτό δεν είχα άλλη λύση από το να το πάρω στο σπίτι μας όπου, σημειώνω, έχουμε ήδη ένα λαμπραντόρ και μένουμε σε διαμέρισμα. Είναι ένα μικρόσωμο κουτάβι, θηλυκό, ημίαιμο γκριφόν 4 1/2 μηνών, 5,8 κιλά, με δύο λουράκια -ένα κόκκινο κι ένα μοβ- χωρίς τσιπ. Την εμβολιάσαμε, της ανοίξαμε βιβλιάριο υγείας, τη φροντίζουμε εμείς για να έχει ό,τι της χρειάζεται μέχρι να βρούμε την οικογένειά της ή κάποια άλλη για να την υιοθετήσει.
Κύριε δήμαρχε, είμαι σίγουρη ότι τώρα πληροφορείστε τις πράξεις αυτού του κυρίου, όμως, σας εκλιπαρώ εξηγείστε στις Υπηρεσίες και στους κατά καιρούς «υπευθύνους επί παντός επιστητού» ότι τα ζώα είναι όντα με ψυχή, που χρήζουν φροντίδας κι όχι απάνθρωπης συμπεριφοράς. Και εν όψει της ανάληψης της ευθύνης περίθαλψης και φροντίδας των αδέσποτων από τους Δήμους… πείτε τους να δείξουν έλεος!
Και προς τους «φιλόζωους» που παίρνουν ένα ζώο στο σπίτι τους και έπειτα το εγκαταλείπουν στον δρόμο, χωρίς δεύτερη σκέψη, να ξέρουν πως τα ζώα δεν είναι παιχνίδια, αλλά χρειάζονται αγάπη και υπευθυνότητα και αν δεν είναι σίγουροι πως μπορούν ν’ αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους προς αυτά ας μην προχωρούν στην απόκτησή τους.
Για τη νέα χρονιά, μνήσθητι Κύριε των ζώων και βάλε το χέρι Σου…
Χριστίνα Τζομπανάκη,
νηπιαγωγός
