Οι περισσότεροι κτηνίατροι σήμερα φτιάχνουν πρόγραμμα εμβολιασμών για κάθε ζώο ξεχωριστά, ανάλογα με το αν ζει μέσα ή έξω από το σπίτι (π.χ. προτείνουν να μην εμβολιάζεται κάθε χρόνο η γάτα που ζει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μέσα στο σπίτι, αν δεν έρχεται σ επαφή με άλλες γάτες), ανάλογα με τις ανάγκες τους, την ηλικία τους και την γενική εικόνα της υγείας τους.
Τα βασικά εμβόλια που γίνονται από τον κτηνίατρο φυσικά γίνονται για πρόληψη σοβαρών ασθενειών και είναι απαραίτητα για κουτάβια και γατάκια. Δεν πρέπει όμως να αγνοούνται οι σοβαρές παρενέργειες κάποιων από τα εμβόλια.
Τα εμβόλια για τα γατάκια και τα σκυλάκια λειτουργούν ουσιαστικά κινητοποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα του ζώου, ώστε να ανταποκριθεί σε μία επιλεγμένη μολυσματική ασθένεια.
Αυτά τα εμβόλια παρέχουν προστασία απέναντι σε συγκεκριμένη ασθένεια, την οποία το εμβόλιο στοχεύει. Τα ανεμβολίαστα ζώα, αν εκτεθούν σε θανάσιμες και πιθανώς μοιραίες ασθένειες κινδυνεύουν με υψηλό ποσοστό μετάδοσης και καταλήγουν με αρρώστιες που κοστίζουν τη ζωή τους (π.χ. τύφος στα κουτάβια).
Ποιό είναι λοιπόν το ρίσκο των εμβολίων;
1)Ένας από τους πιο κοινούς κινδύνους είναι η αλλεργική αντίδραση στο εμβόλιο.
Η αντίδραση με αναφυλαξία μπορεί να εκδηλωθεί αμέσως μόλις χορηγηθεί το εμβόλιο, με δάκρυα στα μάτια, δυσκολία στην αναπνοή ή σιελόρροια. Ο εμετός είναι πιθανός και όλα
αυτά δείχνουν ότι το ζωο είναι αλλεργικό στο εμβόλιο. Αυτές οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορούν να εκδηλωθούν ακόμα κι αν το ζώο δεν έχει εκδηλώσει ποτέ στο παρελθόν κάποια αλλεργία.
2)Στις γάτες, το εμβόλιο για τη λύσσα και το εμβόλιο για τη λευχαιμία μπορεί να προκαλέσουν σάρκωμα (Vaccine Associated Sarcoma), έναν ιδιαίτερα επιθετικό όγκο, δύσκολο στη θεραπεία που όμως μπορεί να εκδηλωθεί σε 1 στις 10.000 ή σε 1 στις 100.000 εμβολιασμένες γάτες. Οι κτηνίατροι επιλέγουν πολλές φορές να κάνουν τα συγκεκριμένα εμβόλια στο πόδι της γάτας (και όχι στο σώμα) ώστε αν δημιουργηθεί όγκος να μπορεί να αντιμετωπιστεί, π.χ. με ακρωτηριασμό του ποδιού, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή του ζώου. Μερικοί μάλιστα κάνουν το εμβόλιο στην ουρά της γάτας, με την ίδια λογική.
Άλλοι κίνδυνοι-παρενέργειες από τα εμβόλια δεν έχουν ακόμα καταγραφεί ή επεξηγηθεί επαρκώς. Η ζημιά στο ανοσοποιητικό σύστημα, που μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε ζωτικά όργανα δεν έχει αποδειχτεί.
Θα πρέπει όμως ως ιδιοκτήτες ζώων να ''ζυγίζουμε''προσεκτικά τα υπέρ και τα κατά, ενάντια στον κίνδυνο καταρχήν το ζώο μας να νοσήσει με μία σοβαρή ασθένεια, αν δεν εμβολιαστεί.
Πάντα σε συννενόηση με τον κτηνίατρο μας, τον οποίο πρέπει να εμπιστευόμαστε και να παρακολουθεί αποκλειστικά το ζώο, μπορούμε να βρούμε μία ισορροπία χωρίς υπο-εμβολιασμό (έλλειψη απαραίτητων εμβολιασμών) αλλά και χωρίς υπερ-εμβολιασμό (εμβόλια που ουσιαστικά δεν χρειάζονται λόγω του ασφαλούς τρόπου ζωής του ζώου).
Ανάλογα με το που ζει το ζώο (έξω ή μέσα στο σπίτι), τι πιθανή έκθεση μπορεί να έχει σε ανεμβολίαστα ή αδέσποτα ζώα και φυσικά αν χρησιμοποιείται για εκτροφή, πρέπει να ακολουθούμε συγκεκριμένο πρωτόκολλο εμβολιασμών.
Είναι σημαντικό να φτιάξουμε ένα ατομικό - για το ζώο μας- πρωτόκολλο εμβολιασμού ώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο να αρρωστήσει.
Για παράδειγμα, ο εμβολιασμός ενάντια στη λύσσα είναι υποχρεωτικός στις ΗΠΑ καθώς πολλά άγρια ζώα (πχ κούγκαρ, νυχτερίδες κλπ) βρίσκονται θετικά στη λύσσα με κίνδυνο να την μεταδώσουν σε σκυλιά και γάτες. Έτσι οι ιδιοκτήτες ζώων επιλέγουν ασφαλή εμβόλια για το σκύλο και τη γάτα τους.
Adespoto.gr
