Η περίοδος που το σκυλάκι μας είναι ακόμα κουτάβι είναι η πιο όμορφη και
η πιο τρυφερή τόσο για εκείνο όσο και για εμάς. Και ενώ είναι πολύ
εύκολο να ενδώσουμε και να του κάνουμε όλα τα χατίρια για να το βλέπουμε
ευτυχισμένο, στην πραγματικότητα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί
γιατί ο πειρασμός να το κακομάθουμε είναι τεράστιος.7 + 1 στόχοι:
1. Εμπιστοσύνη στο περιβάλλον. Ένα κουτάβι πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση σε σχέση με το περιβάλλον του. Να κοινωνικοποιείται καθημερινά σε διαφορετικά μέρη, με διαφορετικούς ανθρώπους, φωνές, ήχους, αντικείμενα. Να μη γίνει αντικοινωνικό ή επιθετικό με ό,τι καινούριο προκύπτει στη μετέπειτα ζωή του. Ένας καλός κανόνας είναι να το πηγαίνουμε σε τουλάχιστον τρία διαφορετικά μέρη κάθε εβδομάδα.
2. Εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Κάθε κουτάβι πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση. Όσες περισσότερες οδηγίες δίνουμε, τόσα περισσότερα θα μπορέσει να επιτύχει. Όσα περισσότερα πετυχαίνει, τόσο πρέπει να το επιβραβεύουμε. Και, όσο περισσότερο το επιβραβεύουμε, τόσο αυξάνεται η αυτοπεποίθησή του. Τουλάχιστον δέκα απλές «αποστολές» την ημέρα θα αυξήσουν την επιβράβευση που θα πάρει και, άρα, την εμπιστοσύνη του προς τον εαυτό του.
3. Εμπιστοσύνη στο αφεντικό. Σε αυτό το πρώτο στάδιο, το κουτάβι μας συγκεντρώνει εντυπώσεις από το πώς λειτουργούμε σαν αφεντικά του και διαμορφώνει εικόνες για τους ανθρώπους από τα παραδείγματα που του δίνουμε μεγαλώνοντάς το. Το πώς συμπεριφερόμαστε και το πώς επικοινωνούμε με το κουτάβι μας δημιουργεί τη βάση για τη μετέπειτα σχέση μας με τον σκύλο μας. Προκειμένου να κερδίσουμε την εφ’ όρου ζωής εμπιστοσύνη του, οφείλουμε νε είμαστε θετικοί, σταθεροί και αξιόπιστοι.
4. Αποδοχή νέων αντικειμένων. Είναι σημαντικό το κουτάβι μας να ανακαλύπτει καινούρια αντικείμενα και να τα αποδέχεται χωρίς εχθρικότητα ή φόβο. Θα το βοηθήσουμε με σωστή καθοδήγηση και επιβράβευση όταν ακολουθεί το παράδειγμά μας. Ακουμπώντας πρώτοι εμείς το αντικείμενο που θέλουμε να εξερευνήσει, και επιβραβεύοντάς το εγκάρδια όταν δείξει ενδιαφέρον, θα καταφέρουμε να το εκθέσουμε σε πολλά διαφορέτικα αντικείμενα, με θετική έκβαση κάθε φορά.
5. Αποδοχή των ορίων. Χρησιμοποιώντας το κουτί για τη μεταφορά του αλλά και άλλες μεθόδους για να περιορίσουμε την ελευθερία του, θα δώσει στο κουτάβι μας τη δυνατότητα να αποδεχτεί ότι υπάρχουν όρια μέσα στα οποία είναι αποδεκτό να κινείται. Αν αυτό δεν επιτευχθεί κατά τους πρώτους μήνες, θα είναι πολύ δύσκολο αργότερα να αποδεχτεί όρια και περιορισμούς.
6. Αποδοχή της αυτονομίας του. Κάθε κουτάβι πρέπει να είναι σε θέση να νιώθει άνετα όταν είναι μόνο του. Ένας τρόπος να επιτευχθεί αυτό θα μπορούσαν να είναι μερικές μικροί περίοδοι απομόνωσης σε ένα ήσυχο δωμάτιο, μακριά από την υπόλοιπη οικογένεια. Συχνά διαλείμματα για παρέα μαζί μας θα το βοηθήσει να καταλάβει ότι ο εγκλεισμός είναι μόνο προσωρινός και ότι δεν το εγκαταλείψαμε.
7. Περιορισμός του μασήματος. Έχοντας διαθέσιμα μόνο τα κατάλληλα παιχνίδια για μάσημα και χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες τεχνικές αποπροσανατολισμού, το κουτάβι μας κάποια στιγμή θα μάθει ποιά αντικείμενα μπορεί να μασάει και ότι, όχι, ο καναπές μας δεν είναι ένα από αυτά.
Τέλος, και βασικότερο, η τουαλέτα του. Για να μάθει το κουτάβι μας το «πότε» και το «που» θα λερώσει, χρειαζόμαστε αυστηρό πρόγραμμα το οποίο δεν θα προσαρμόζουμε κάθε φορά ανάλογα με τις ασχολίες μας. Είναι σημαντικό να το βοηθήσουμε να αναπτύξει τις δικές του συνήθειες και να τις κρατήσουμε σταθερές, τουλάχιστον μέχρι να εξοικειωθεί με το σώμα του και να μάθει να αυτοσυγκρατείται.
katoikidio.com
