Η ακοή του
σκύλου είναι ανώτερη από του ανθρώπου. Η αρχή της ακοής είναι ίδια:
η μετάδοση των δονήσεων του τυμπάνου μεταβιβάζεται με την αλυσίδα των οστιδίων
στον κοχλία, όπου βρίσκεται το όργανο του Κόρτι, ο νευρικός δέκτης της ακοής. Ο
σκύλος μπορεί να διακρίνει ήχους 40.000 χέρτζ, δηλαδή μέχρι το όριο των
ηπερήχων.Το ανθρώπινο αυτί διακρίνει το μέγιστο 30.000 δονήσεις το δευτερόλεπτο. Οι σκύλοι μπορούν να διακρίνουν μέχρι 100.000.
Αν ο σκύλος δέχεται ήχους σε πολύ ευρεία γκάμα, του είναι δύσκολο να προσδιορίσει την προέλευση τους. Το πείραμα του Κέτζ το αποδεικνύει: έχοντας τοποθετήσει τρεις ηχητικές πηγές τη μια πίσω απ’ την άλλη, στην περίπτωση που λειτουργούσαν ταυτόχρονα η δεύτερη και η τρίτη, ο σκύλος κατευθυνόταν πάντα στην πρώτη, ακόμα και αν αυτή δεν λειτουργούσε.
Η απτική ευαισθησία βρίσκεται σ’ όλα τα σημεία της επιφάνειας του σώματος. Το σημείο εκκίνησης βρίσκεται στους αισθητηρίους δέκτες του δέρματος και της βάσης της τρίχας.
Η απτική ευαισθησία εκφράζεται ποικιλότροπα. Η επαφή και η πίεση δεν γίνονται αισθητές με τον ίδιο τρόπο σε κάθε σημείο του σώματος. Η αφή για παράδειγμα είναι πολύ έντονη στο επίπεδο των τριχών της μύτης. Ο σκύλος φαίνεται να έχει πολύ αναπτυγμένη θερμική ευαισθησία (αναζητά τη ζεστασιά το χειμώνα και τη δροσιά το καλοκαίρι). Όσο για την αίσθηση του πόνου, οι δέκτες είναι κατανεμημένοι σ’ ολόκληρο τον οργανισμό και είναι πολυάριθμοι. Το ζώο εκδηλώνει τον πόνο του με φωνές και στεναγμούς, στρέφει το κεφάλι προς το σημείο που πονά, προσπαθεί να το δαγκώσει ή να το ξύσει. Το ξύσιμο είναι πολύ σαφές στο σκύλο (ψύλλοι, έκζεμα). Μερικές φορές φαίνεται πως υπόκειται σε ψυχολογικές αντιδράσεις. Ένας σκύλος αδρανής που πλήττει ξύνεται πολύ περισσότερο από ένα ζώο που παίζει και ασκείται.
Δε γνωρίζουμε το βαθμό ανάπτυξης της γεύσης στο σκύλο. Πιστεύουμε πως η γευστική του ικανότητα είναι αδύνατη. Αυτό αποδεικνύει το γεγονός πως ο σκύλος καταπίνει πολύ γρήγορα τις τροφές. Αυτή η πολύ στερημένη του αίσθηση συμπληρώνεται από τα φαινόμενα όσφρησης και όπως λέει ο δρ Μερύ, «ο σκύλος γεύεται με την όσφρηση του». Οι δέκτες της γεύσης είναι τοποθετημένοι στις θηλές της γλώσσας, στους γευστικούς κάλυκες και στις γλωσσοϋπερώες πτυχές. Η ένταση του ερεθισμού της αίσθησης αυτής είναι αποτέλεσμα της συγκέντρωσης των ουσιών.
petzoo.gr
