Καλαζάρ - Λεϊσμανίαση του σκύλου

ΔΙΑΓΝΩΣΗ - ΠΡΟΛΗΨΗ - ΠΡΟΓΝΩΣΗ 

   Λεϊσμανίαση ( λεϊσμανίωση ), νόσος γνωστή και με το όνομα Καλά-αζάρ, λόγω της προέλευσής της από την Ινδία (μαύρη νόσος). Εμφανίζεται σε διάφορα σημεία της γης με διαφορετική μορφή. Μεσογειακή, Ινδική, Αφρικάνικη κ. α. Στην Ελλάδα υπάρχει μόνον η μεσογειακή μορφή. Νόσημα εξαιρετικά σοβαρό, ευκαιριακό, μεταδοτικό. Απαντάται συνήθως σε άτομα με ανοσοκαταστολή. Είναι μεταδοτικό τόσο στό σκύλο, όσο και στον άνθρωπο. Χαρακτηριστικό είναι ότι, όσοι εκ των ανθρώπων νόσησαν από την συγκεκριμένη νόσο, δεν είχαν ποτέ σκύλο στο σπίτι τους.

   Η λεϊσμανίαση είναι νόσημα υποχρεωτικής δηλώσης. Είναι επίσης χρόνια νόσος με χωρίς ουσιαστική ίαση. Χαρακτηρίζεται  και από την μεταδοτικότητα της στα υπόλοιπα σπονδυλωτά, (γάτα, τρωκτικά, αλεπού, τσακάλι κ. α.).

   Οφείλεται σε ένα είδος πρωτόζωων του γένους Λεισμάνια. Ο κυριότερος τρόπος μετάδοσης είναι μέσω ενδιάμεσου φορέα αιματοφάγου, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι μια σκνήπα,  η οποία σκνήπα έχει προηγουμένως τσιμπήσει μολυσμένο θηλαστικό.

Η ασθένεια παρουσιάζει εποχιακή μορφή από Μάρτιο έως Νοέμβρη, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο. Αυτό συμβαίνει αφ΄ ενός γιατί η περίοδος επώασης είναι μεγάλη, αφ΄ ετέρου διότι η αλλαγή των καιρικών συνθηκών είναι σημαντική.  Η είσοδος του παρασίτου γίνεται μετά από τσίμπημα και εισέρχεται κατευθείαν στο αίμα. Το παράσιτο μπαίνει σε λευκά αιμοσφαίρια (μακρόφαγο) και πολλαπλασιάζεται. Από εκεί  έρχεται σε επαφή με διαφορά όργανα και προκαλεί αλλοιώσεις διαφόρων τύπων.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗΣ: Η διάγνωση γίνεται 1). Εξέταση αίματος 2) .Λήψη υλικού. από λεμφογάγγλια, μυελό οστών, δέρμα. 3). PCR η πλέον σύγχρονη και αξιόπιστη μέθοδος ελέγχου του παρασίτου. Σημαντικό για τη σωστή διάγνωση είναι ο τρόπος και το εργαστήριο που κάνει την εξέταση. Για εμάς, στο "ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ" ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ το Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ είναι η αποκλειστική επιλογή για την εξέταση της λεϊσμανίασης. Άλλωστε το Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ είναι κέντρο αναφοράς της νόσου.

   Η λεϊσμάνια εμφανίζεται με δερματική μορφή, η οποία είναι και η πιο ανώδυνη και ευκολότερα αντιμετωπίσημη. Επίσης εμφανίζεται και με σπλαχνική μορφή, η οποία είναι πολύ σοβαρή με γρήγορη εξέλιξη και συχνά θανατηφόρα για το σκύλο. Η νόσος εμφανίζεται σε ζώα, που ζουν έξω από το σπίτι και κυρίως σε περιοχές με πολύ πράσινο και υγρασία. Προσβάλει όλες τις ράτσες, όλες τις ηλικίες και όλα τα είδη σκύλων (μακρύτριχα- κοντότριχα). Δεν παρατηρείται κυρίως σε σκυλιά μικρόσωμα που ζουν μέσα στο σπίτι. Η σκνήπα τσιμπά συνήθως το βράδυ από τις 12 έως τις 5 το πρωί. Επίσης πιστεύεται ότι η σκνήπα δεν ανεβαίνει πάνω από τα 12 μέτρα.

  Η διάρκεια της νόσου είναι χρόνια, όπου είναι δυνατόν να παρατηρηθούν συμπτώματα όχι τόσο ξεκάθαρα αρχικά, αλλά στη συνέχεια γίνονται αισθητά. Χαρακτηριστικό είναι το χάσιμο βάρους, λεμφοαδενοπάθεια, πιτυρίαση, σμηγματόρροια, τριχόπτωση, πληγές στο δέρμα, αδυναμία, ανορεξία, βλεννογόνοι ωχροί, πυρετός, γαστρεντερίτιδα, εντεροκολίτιδα, ηπατομεγαλία, σπληνομεγαλία, πολυουρία-πολυδιψία ,δυάρια, αναιμία, επίσταξη, μεγαλονυχία, συμτώματα ουραιμίας, κερατοειδίτιδα κ.α. 

ΠΡΟΛΗΨΗ ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗΣ: Η πρόληψη συνιστάται στην αποφύγη έκθεσης του ζώου σε ανοίχτους χώρους κατα τους καλοκαίρινους μήνες και κυρίως κατα τις νυκτέρινες ώρες. Υπάρχουν στο εμπόριο πλήθος σκευασμάτων  σε διάφορες μορφές, όπως περιλαίμια (κολάρα}, αμπούλες, ακόμη και shampoo και διάφορα υγρά, τα οποία είναι όλα εντομοαπωθητικά.Καλό θα είναι να προστατεύσουμε το ζώο μας με όποιο τρόπο μπορούμε, έστω και ακραίο απο τα τσιμπίματα της σκνήπας διότι η νόσος είναι εξαιρετικά σοβαρή. Περιλαίμιο πρέπει να φοράει το ζώο συνεχώς και κυρίως τους ζεστούς μήνες. Μην ξεχνάτε να αλλάζετε τα περιλαίμια σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνίατρου. Επίσης κάθε μήνα βάζουμε στο ζώο μας νέα αμπούλα στον αυχένα και στη ράχη του.

Η καλύτερη πρόληψη όμως είναι η προληπτική ορολογική εξέταση του σκύλου (εξέταση αίματος), κάθε 6μηνο (Μάρτιο-Νοέμβριο), για να γίνεται έγκαιρα η διάγνωση και έτσι να θεραπεύονται τα ζώα πρίν γίνουν φορείς του παρασίτου.

     ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗΣ: Η πρόγνωση του νοσήματος σε περιπτώσεις χωρίς θεραπεία είναι δυσμενής, (θάνατος για το 80-90% των μολυσμένων ζώων, σε 2 χρόνια περίπου από την εμφάνιση των συμπτωμάτων). Σε περίπτωση θεραπευτικής αγωγής η πρόγνωση είναι ευμενής για το 40-90% των ασθενών.

    Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συγκεκριμένα φάρμακα με σίγουρα και ουσιαστικά αποτελέσματα. Παρ΄ όλα αυτά οι κτηνίατροι αναλαμβάνουν την αντιμετώπιση των συχνών πια περιστατικών λεϊσμανιώσεως με ειδικές θεραπευτικές αγωγές με αρκετά καλά αποτελέσματα. Τελικά αυτή η ασθένεια αν και δεν είναι ιάσιμη και το ζώο παραμένει φορέας, μπόρουμε ομως να βοηθήσουμε κάθε άρρωστο σκύλο προσφέροντας τη βοηθεία μας με το να εξασφαλίσουμε μία σημαντική παράταση και μία καλύτερη ποιότητα ζώης. Και αυτό, διότι υπάρχει σήμερα πληρέστερη γνώση για την αντιμετώπιση της νόσου και βεβαίως υπάρχουν και περισσότερα φάρμακα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ

ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ  

vets.gr

Posted in: Υγεία